________________
पद्मपुराणम् ।
षडविंशतितम पर्व। मया तु मोदितस्तेऽयं सुतः सुकुलसंभकः । लक्षणानि वदंत्यस्य महापुरुषभूमिकं ॥ १४२ ॥ श्रमं कृत्वापि भूयांसं भारमूवा च गर्भजं । फलं तनयलाभोऽत्र तो जातं सुखं प्रिये ॥१४३॥ कुक्षिजातोऽपि पुत्रस्य यः कृत्यं कुरुते न ना । अपुत्र एव कांतेऽसौ जायते रिपुरेव वा ॥१४४॥ तव सोयमपुत्रायाः सति पुत्रो भविष्यति । अंतयानेन किं कृत्यमत्र वस्तुनि शोभने ॥ १४५ ॥ एवमस्त्विति संभाष्य देवी सूतिगृहं गता। प्रभाते सुतजन्मास्यास्तुष्टया लोके प्रकाशितं १४६ ततो जन्मोत्सवस्तस्य पुरेऽस्मिन् स्थनूपुरे । संप्रवृत्तः समागच्छद्विस्मिताशेषबांधवः ॥ १४७ ॥ रत्नकुंडलभानूनां मंडले नयतो वृतः। प्रभामंडलनामास्य पितृभ्यां निर्मित ततः ॥ १४८ ॥ अर्पितः पोषणायासौ धात्र्या लीलामनोहरः । सर्वांतःपुरलोकस्य करपद्ममधुव्रतः ॥ १४९ ॥ विदेहा तु हृते पुत्रे कुररीवत्कृतस्वना । बंधूनपातयत् सर्वान् गंभीरे शोकसागरे ॥ १५ ॥ परिदेवनमेवं च चक्रे चाहतेव सा । हा वत्स केन नीतोऽसि मम दुष्करकारिणा ॥१५१ ॥ विघृणस्य कथं तस्य पापस्य प्रमृतौ करौ । अज्ञानं जातमात्रं त्वां गृहीतुं ग्रावचेतसः ॥१५२॥ पश्चिमाया इवाशाया संध्येवेयं सुता मम । स्थिता स तु परिप्राप्तो मंदायाः सूर्यवत्सुतः ॥१५३॥ ध्रुवं भवांतरे कोऽपि मया बालो वियोजितः । तदेव फलितं कर्म न कार्य बीजवर्जितं ॥१५४ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
