________________
पद्मपुराणम् ।
अष्टत्रिंशत्तमं पर्व। ततः सुप्तजने काले विदितौ तौ न केनचित् । निर्गत्य नगराद्तुं प्रवृत्तौ सह सीतया ॥ ४३ ॥ प्रभाते तद्विनिर्मुक्तं पुरं दृष्ट्वा खिलोजनः । परमं शोकमापनः कृच्छ्रेणाधारयत्तनुं ॥ ४४ ॥ वनमाला गृहं दृष्ट्वा लक्ष्मणेन विवर्जितं । समयेषु समालंव्य जीवितं शोकिनी स्थिता ॥ ४५ ॥ विहरंतो ततः क्षोणी लोकविस्मयकारिणौ । मुमुदाते महासत्वौ ससीतौ रामलक्ष्मणौ ॥ ४६॥ युवत्युदल्लवल्लीनां मनोनयनपल्लवां । तावनंगतुषारेण दहेतावटतुः शनैः ॥ ४७ ॥ कस्य पुण्यवतो गोत्रमेताभ्यां समलंकृतं । सुजाता जननी सैका लोके यैतावजीजनत् ॥ ४८ ॥ धन्येयं वनितैताभ्यां समं या चरति क्षितिं । ईदृशं यदि देवानां रूपं देवास्ततः स्फुटं ॥४९॥ कुतः समागतावेतौ व्रजतो वा क्व सुंदरौ । वांछतः किमिमौ कर्तुं सृष्टिरीदगियं कथं ॥५०॥ सख्योनेन यथा दृष्टौ पुंडरीकनिरीक्षणौ । व्रजंतौ सहितौ नार्या क्वचिच्चंद्रनिभाननौ ॥ ५१ ॥ यदिमौ शोभिनौ मुग्धे मनुष्यावथवा सुरौ । तत्किमर्थं त्वया शोको धायेते गतलज्जया ॥५२॥ अयि मूढे न पुण्येन नितांतं भूरिणा विना । लभ्यते सुचिरं दृष्टुमेवंविधनराकृतिः ॥५३॥ निवर्तस्व भज स्वास्थ्यं सस्तं वसनमुद्धर । मानपीोचने खेदमतिमात्रप्रसारिते ॥ ५४॥ नेत्रमानसचौराभ्यां दृष्टाभ्यामपि बालिके । निष्ठुराभ्यां किमताभ्यां काभ्यामपि धृति भज ५५
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
