________________
पद्मपुराणम्।
१६५
सप्तत्रिंशत्तमं पर्व
इत्युक्ते पादयो तो गृहीत्वा कुपितैर्भटैः । सारमेय इवागस्वी हन्यमानः कृतध्वनिः ॥ ४७ ।। आकृष्टो नगरीमध्यं यावन्मुक्तश्च दुःखितः । दग्धो दुर्वचनै लीधूसरो निरगात्ततः ॥ ४८ ॥ ततः सागरगंभीरः परमार्थविशारदः । अपूर्व दुर्वचः श्रुत्वा किंचित्कोपमुपागतः ॥ ४९ ।। केकयानंदनः श्रीमान्सुप्रभानंदनान्वितः । विननीपुररिं पुर्या निर्यातः सचिवान्वितः ॥ ५० ॥ श्रुत्वा तं मिथिलाधीशः कनकः पुरुसाधनः । प्राप सिंहोदराद्याश्च राजानो भक्तितत्पराः॥५१॥ चक्रेण महता युक्तो भरतः प्रस्थितस्ततः । नंद्यावर्त प्रजा रक्षन् पितेव न्यायकोविदः ॥ ५२ ॥ अतिवीर्योऽपि दूतेन खलीकारप्रदर्शिना । परमं क्रोधमानीतः क्षुब्धाकूपारभीषणः ॥ ५३ ।। भरतायाग्निरोचिष्णुर्गतुं संविदधे मतिं । सामंतैर्वेष्टितः सर्वैः कृतानेकमहाद्भुतैः ॥ ५४॥ ततो ललाटभागेन युवचंद्राकृतिः श्रितः । वनमालापितुः संज्ञां कृत्वा स्वैरं बलोवदत् ॥५५|| युक्तमेवातिवीर्यस्य भरते कर्तुमीदृशं । पितुर्येन समो भ्राता ज्येष्ठोसावपमानितः ॥ ५६ ॥ आगच्छाम्यहमित्युक्त्वा लेखवाई. महीधरः । प्रतिपेष्याकरोन्मंत्रं रामेण पृथिवीधरः ॥ ५७ ॥ अतिवीर्योऽतिदुर्वारश्छद्मना तं व्रजाम्यहं । एवं महीधरेणोक्त पद्मो विश्रब्धमब्रवीत् ॥ ५८ ॥ अज्ञातैरिदमस्माभिः साधनीयं प्रयोजनं । अतो न महता कृत्यं संरंभेण तु पार्थिव ॥ ५९ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
