________________
पद्मपुराणम् ।
पंचशित्तम पर्व। यद्ग्रीष्मातपतप्तांगौ समं देव्या विनिर्गतौ । सन्मे प्रतिष्ठितं शल्यं हृदये प्रचलत्सदा ॥ १८५ ॥ तावन्मे नास्ति दुःखस्य छेदो यावदिदं गृहं । परित्यज्य निरारंभः प्रव्रजिष्याम्यसंशयं ॥१८६॥ उपलभ्यास्य वैराग्यं बंधुवर्गः ससंभ्रमः । धाराभिरुत्सर्जात्रं दीनः साकं सुशर्मणा ॥ १८७ ॥ निरीक्ष्य स्वजनं विप्रो निर्मग्नं शोकसागरे । अपेक्षापेतया बुद्धया निर्जगाद शिवोत्सुकः॥१८८॥ विचित्रस्वजनस्नेहैरत्युत्तुंगमनोरथैः । मूढोयं दह्यते लोकः किं न जानाति भो जनः ॥ १८९ ।। इति संवेगमापनः प्रियां दुःखेन मूर्छिता । विहाय बंधुलोकं च बहुविक्लवकारिणं ॥ १९० ॥ अष्टादश सहस्राणि धेनूनां सिततेजसा । रत्नपूर्ण च भवनं दासीयोषित्समाकुलं ॥ १९१ ॥ सुशर्मायां समारोप्य तनयं द्रविणं तथा । बभूव कपिलः साधुर्निरारंभो निरंबरः ॥ १९२ ॥ सह्यानंदमतेः शिष्यः सुप्रतीतस्तपोधनः । चकार गुरुतां तस्य गुणशीलमहार्णवः ॥ १९३ ।।
विजहार महापतस्ततः । कपिलश्चारुचरित्रधीरधीः॥
परमार्थनिविष्टमानसः । श्रमणश्रीपरिवीतविग्रहः ॥ १९४ ।। य इदं कपिलानुकीर्तनं । पठति प्रहमतिः शृणोति वा ॥
उपवाससहस्रसंभवं । लभतेऽसौ रविभासुरः फलं ॥ १९५ ॥ इत्याचे रविषेणाचार्यप्रोक्त पद्मचरिते कपिलोपाख्यानं नाम पंचत्रिशत्तमं पर्व |
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
