________________
पद्मपुराणम् ।
पंचत्रिंशत्तम पर्व।
अधुना त्वं मया ज्ञातः सोसि नान्यः कदाचन । द्रविणानीह पूज्यते न भवान् पद्म पूज्यते ॥ नित्यमर्थयुतं देव मानयंति जना जनं । त्यजेत्यर्थपरित्यक्तं निष्प्रयोजनसौहृदं ॥ १६० ॥ यस्यार्थास्तस्य मित्राणि यस्यार्थास्तस्य बांधवाः। यस्यार्थाः स पुमाल्लोके यस्यार्थाः स च पंडितः॥ अर्थेन विप्रहीनस्य न मित्रं न सहोदरः । तस्यैवार्थसमेतस्य परोपि स्वजनायते ॥ १६२ ॥ सार्थो धर्मेण यो युक्तो सो धर्मो यो दयान्वितः । सा दया निर्मला ज्ञेया मांसं यस्यां न भुज्यते ॥ मांसाशनानिवृत्तानां सर्वेषां प्राणधारिणां । अन्या मूलेन संपन्ना प्रशस्यंते निवृत्तयः ।। १६४ ॥ राजन् विचित्ररूपोयं लोको मानुषलक्षितः । मादृशो ज्ञायते नैव यथाभूतोऽत्र यो जनः ॥१६५॥ आस्तां तावद्भवानत्र वंद्यते ये भवद्विधैः । पराभवं विमूढेभ्यो लभंते तेऽपि साधवः ॥१६६ ॥ पूर्व सनत्कुमाराख्यः किं ते ज्ञातो न चक्रभृत् । महद्धयः सुरा यस्य रूपं द्रष्टुमिहागताः॥१६७॥ सोऽपि श्रामण्यमासाद्य संप्राप्तः परिभूततां । पर्यटन कचिल्लेभे भिक्षामाचारकोविदः ॥ १६८ ॥ वनस्पत्युपजीविन्या तर्पितः सोन्यदा मुनिः। पंचाश्चर्य जगुश्चर्यमाददे विजये पुरे ॥ १६९ ॥ सुभूमश्चक्रभृद्भूत्वा कर कटकभास्वरं । केयूरभूषितभुजो वदरार्थमढौकयत् ॥ १७ ॥ वदरं नैकमप्यस्मै निःस्वोसावददत्ततः । अनभिज्ञो विशेषस्य विशेष कमवाप्तवान् ॥ १७१ ।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
