________________
१४४
पद्मपुराणम् ।
पंचस्त्रिंशसमं पर्व । ततस्तस्या वचःश्रुत्वा द्विजोसावमृतोपमं । जगाम परमं हर्ष लब्धोपायं धनागमे ॥ ८१ ॥ नमस्कारं च कृत्वास्या भूयोभूयस्तुति तथा । रोमांचार्चितसागः परमाद्भुतभावितः ।। ८२ ॥ मुनेश्चारित्रसूरस्य गत्वासनं कृतांजलिः। प्रणम्य शिरसा पृच्छदणुव्रतधरक्रियां ।। ८३॥ ततस्तेन समुद्दिष्टं धर्म समनिवासिनां । स जग्राहानुयोगांश्च शुश्राव चतुरःसुधीः ॥ ८४ ॥ धनलोभाभिभूतस्य धर्म शुश्रूषतोस्य सः । ग्रहणे परमार्थस्य परिणाममुपागतः ॥ ८५॥ अवगम्य ततो धर्म द्विजोवोचत्सुमानसः । नाथ तेद्योपदंशेन चक्षुरुन्मीलितं मम ॥ ८६ ॥ तृषार्तेनेव सत्तोयं छायेवाश्रयकांक्षिणा । क्षुधातेनेव मिष्टानं रोगिणेव सुभेषजं ॥ ८७॥ दुष्पथप्रतिपन्नेन वर्मेवेप्सितदेशगं । यानपात्रमिवांभोधौ व्याकुलेन निमज्जतां ।। ८८ ॥ मयेदं शासनं जैनं सर्वदुःखविनाशनं । लब्धं भवत्प्रसादेन दुर्लभं पुरुषाधमैः ॥ ८९ ॥ त्रैलोक्यऽपि न मे कश्चिद्भवता विद्यते समः । येनायमीदृशो मार्गो तोपितो जिनदेशनः ॥९॥ इत्युक्त्वा शिरसा पादौ वंदित्वांजलियोगिनः । गुरुं प्रदक्षिणीकृत्य द्विजःस भवनं गतः ॥९१॥ जगाद वातिहृष्टस्तां प्रसन्नविकचक्षणः । दयिते परमाश्चर्य गुरोरद्य मया श्रुतं ॥ ९२ ॥ श्रुतं तव न तत्पित्रा जनकनाथ वा पितुः । किं वात्र बहुभिः प्रोक्तैत्रिणापि न ते श्रुतं ॥१३॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
