________________
पद्मपुराणम् ।
पंशस्त्रिंशत्तम पर्व। भ्रमंश्च समिदाभ्यर्णमकस्माद्मलोचनः । नातिदूरे पुरी पृथ्वीमपश्यद्विस्मिताननः ॥ ५५ ॥ असिताभिः सिताभिच्च पताकाभिर्विराजितां। शरन्मेघसमानश्च भवनैरतिभासुरैः ॥ ५६ ॥ पुंडरीकातपत्रेण मध्ये समुपलक्षितं । महाप्रासादमेकं च कैलासस्येव शावकं ॥ ५७ ॥ अचिंतयच्च द्यौरेषा, अटव्यासीन्मृगाश्रिता । यस्यां समित्कुशाद्यर्थ दुःखं पर्याटिषं सदा ॥५८॥ अस्मात्सेयमुत्तुंगश्रृंगमालोपशोभितैः । रत्नपर्वतसंकाशविराजति पुरी गृहैः ॥ ५९॥ सरांस्यमुनि रम्याणि पद्मादिविहितानि च । दृश्यंते यानि नो पूर्व मया दृष्टानि जातुचित् ६० उद्यानानि सुरम्याणि सेवितानि जनै भृशं । दृश्यंते देव धामानि लक्षितानि महाध्वजैः॥६१॥ वारणैः सप्तिभिर्गोभिर्महिषीभिच्च संकटा । अस्योपकंठधरणी घंटादिस्वनपूरिता ॥ ६२ ॥ किमेषा नगरी नाकादवतीर्णा भवेदिह । पातालादुद्गताहोश्वित्कस्यापि शुभकर्मणः ॥ ६३ ॥ स्वप्नमेवं नु पश्यामि मायेयं वत कस्यचित् । किंम गंधर्वनगरं पित्तव्याकुलितोस्मि किं ॥६४॥ उपालिंगमिदं किं स्यात्प्रायेणास्यांतिकस्य मे । इति संचिंतयन् प्राप्तो विवादं परमं द्विजः॥६५॥ दृष्ट्वा च प्रमदामेकां नानालंकारधारिणीं । अपृच्छदुपसृत्येयं भद्रे कस्य पुरीत्यसौ ॥ ६६ ॥ सा जगौ जातु पद्मस्य पुरीयं किं न ते श्रुता । यस्य लक्ष्मीधरो भ्राता सीता च प्राणवल्लभा ६५
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
