________________
पद्मपुराणम् ।
षइविंशतितम पर्व। गुरुः प्रोवाच वचनं धर्मः प्राणिदया स्मृता । मुच्यते देहिनः पापैरात्मनिंदाविगर्हणैः ॥ ६४ ॥ हिसायाः कारणं घोरं शुक्रशोणितसंभवं । पिशितं मा भक्षय त्वं शुद्धं चेद्धर्ममृच्छसि ॥ ६५ ॥ प्राणिनां मृत्युभीरूणां मांसेश्चमेप्रसेविकां । पूरयित्वा ध्रुवं याति नरकं पापमानवः ।। ६६ ॥ शिरसो मुंडनैः स्नानैर्विलिंगग्रहणादिभिः । नास्ति साधारणं जंतोर्मांसभक्षणकारिणः ॥६७॥ तीर्थस्नानानि दानानि सोपवासानि देहिनः । नरकान्न परित्राणं कुर्वति पिशिताशिनः ॥६८॥ सर्वजातिगता जीवा बांधवाः पूर्वजन्मसु । स्युरमी भक्षितास्तेन मांसभक्षणकारिणा ॥ ६९ ॥ पक्षिमत्स्यमृगान् हंति परिपथं च तिष्ठति । यो नरोऽस्मादपि क्रूरान् मधुमांसाद्गतिं व्रजेत्।।७०॥ न वृक्षाज्जायते मांसं नोद्भिद्य धरणीतलं । नांभसः पद्मवन्नापि सद्रव्योभ्यो यथौषधं ॥ ७१॥ पक्षिमत्स्यमृगान् हत्वा वराकान् प्रियजीवितान् । क्रूरैरुत्पाद्यते मांसं तन्नानंति दयापराः ॥७२॥ शून्येन वर्धितं यस्यां शरीरं तां मृतां सती । महिषीं मातरं कष्टं भक्षयति नराधमाः ॥ ७३ ॥ माता पिता च पुत्रश्च मित्राणि च सहोदराः । मक्षितास्तेन यो मांस भक्षयत्यधमो नरः ॥७४॥ इतः मापटलं मेरोरधस्तात्सप्तमं स्मृतं । तत्र रत्नप्रभाभिख्ये देवा भवनवासिनः ।। ७५ ॥ सकषायं तपः कृत्वा जायंते तत्र देहिनः । देवानामधमास्ते तु दुष्टकर्मसमन्विताः ॥ ७६ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
