________________
पद्मपुराणम् ।
पंचस्त्रिंशत्तम पर्व । ततः सीताऽब्रवीत्पनमार्यपुत्र कुकर्मणः । अस्य दमास्पदं दग्धं परमाक्रोशकारिणः ॥ १६ ॥ वरं पुष्पफलच्छन्नैः पादपरुपशोभिते । सरोभिश्वातिविमलैः पद्मादिपिहितैर्वने ॥ १७ ॥ सारंगैरुषितं साध क्रीडद्भिर्निजयेच्छया । श्रूयते नेदृशं यत्र नितांतं परुषं वचः ॥१८॥ अस्मिन् राघव नाकाभे देशे धनसमुज्वले । समस्तो निष्ठुरो लोको ग्रामवासी विशेषतः ॥१९॥ विप्रस्य रूक्षया वाचा क्षोभितोऽसौ ततोऽखिलः । ग्रामः समागतो दृष्ट्वा तेषां रूपं सुरोपमं २० अब्रवीद्राह्मणकांतां पथिकाः क्षणमेककं । तिष्ठंतु किमिमे दोपं कुर्वति विनयान्विताः ॥२१॥ ततो निर्भत्स्य सकलं तं लोकं लोललोहितः । बभाषेतौ द्विजः प्राप सारमेयो गजाविव ॥२२॥ निष्कामतः परं गेहान्मदीयादपवित्रको । एवमादिवचोघातैर्लक्ष्मीवान् कुपितस्ततः ॥ २३ ॥ ऊर्ध्व पादमधोग्रीवं कृत्वा तं ब्राह्मणाधमं । अब्रह्मण्यं प्रकूजतं शोणितारुणलोचनं ॥ २४ ॥ भ्रमयित्वा क्षिनौ यावदास्फालयितुमुद्यतः । रामेण वारितस्तावदिति कारुण्यधारिणा ॥ २५ ॥ सौमित्रे किमिदं क्लीवे प्रारब्धं भवतेदृशं । मारितेन किमेतेन जीवत्प्रेतेन ते ननु ॥ २६ ॥ मुंचैनं त्वरितं क्षुद्रं यावत्प्राणैर्न मुच्यते । अयशः परमेतस्मिल्लभ्यते केवलं मृते ॥ २७॥ श्रमणा ब्राह्मणा गावः पशुस्त्रीबालवृद्धकाः । सदोषा अपि शराणां नैते वध्याः किलोदिताः २८
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
