________________
५
.
पद्मपुराणम् ।
चतुर्विशत्तम पर्व। वासमानो मुहुः क्रूरं कलहं कथयत्यरं । अन्योऽपि क्षीरवृक्षस्थो जयं शंसति वायसः॥ ६४ ॥ तस्मात्तावत्प्रतीक्षेत मुहूर्त कलहात्परः । जयोपि नैव मे चित्ते प्रतिभात्यतिसुंदरः ॥६५॥ ततःक्षणं विलंव्यैतौ प्रयातौ पुनरुद्यतौ । तदेव च पुनर्जातं निमित्तं निकटेंऽतरे ॥ ६६ ॥ ब्रुवत्या अपि सीताया अवकण्ये वचस्ततः । प्रवृत्तौ गंतुमने च म्लेच्छानां सैन्यमुद्त ॥६७ ॥ तौ निरीक्ष्यैव निर्भीतावायांतौ वरकामुको । क्षण केन तत्सैन्यं कांदिशीकं पलायितं ॥ ६८ ॥ अवगत्य ततस्तस्मात्सन्नह्यान्ये समागताः । प्रावृमेघसमानेन तेऽपि हासेन निर्जिताः ॥६९॥ ततस्ते त्यंतवित्रस्ता म्लेच्छा:पतितकार्मुकाः । कुर्वतः परमं रावं गत्वा पत्ये न्यवेदयन् ॥७॥ ततोसौ परमं क्रोधं वहंश्चापं च दारुणं । निर्जगाम महासैन्यः शस्त्रसंतमसावृतः ॥ ७१ ॥ काकोनदा इति ख्याता म्लेच्छास्ते धरणीतले । दारुणाः सर्वमांसादो दुर्जयाः पार्थिवैरपि ॥७२॥ तैरावृतां दिशं प्रेक्ष्य पुरो धनकुलाशितैः । धनुरारोपयत्कोपं किंचिल्लक्ष्मीधरो भजन ॥ ७३ ॥ तथा चास्फालितं सर्ववनमाकंपितं यथा । ज्वरश्च वनसत्वानां जज्ञे प्रकटवेपथुः ॥ ७४॥ संदधानं शरं वीक्ष्य लक्ष्मणं त्रस्तचेतसः । बभ्रमुश्चक्रतां प्राप्ता म्लेच्छा निश्चक्षुषो यथा ॥७५॥ ततःसाध्वससंपूर्णो म्लेच्छानामधिपो भृशं । अवतीर्य रथादेतौ प्रणम्य रचितांजलिः॥७६ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
