________________
पद्मपुराणम् ।
१३२
चतुस्त्रिंशत्तम पर्व । ततोशुकेन संवीय गात्रं प्रवरभाषिणी । जगाद देव ! वृत्तांतं श्रृणु सद्भाववैदिनं ॥ ३८ ॥ वालिखिल्य इति ख्यातः पुरस्यास्य पतिः सुधीः। सदाचारपरो नित्यं मुनिवल्लोकवत्सलः ३९ पृथिवीति प्रिया तस्य गर्भाधानमुपागता । म्लेच्छाधिपतिना चासौ गृहीतः संयुगे नृपः ॥४०॥ उक्तं च स्वामिना तस्य सिंहोदरमहीभृता । पुत्रश्चद्भविता गर्ने कर्ता राज्यमसाविति ॥ ४१ ।। ततोहं पापिनी जाता मंत्रिणा च सुबुद्धिना | सिंहोदराय पौंस्नेन कथिता राज्यकाक्षया ॥४२॥ नीता कल्याणमालाख्यं जनन्या रहितार्थिका । प्राप्तो मांगलिके लोको व्यवहारे प्रवर्तते ॥४३॥ मंत्री माता च मे वेत्ति कन्येयमिति नापरः । इयंत कालमधुना भवंतः पुण्यवीक्षिताः॥४४॥ दुःखं तिष्ठति मे तातः प्राप्तश्चारकवासितां । सिंहोदरोपि नो सक्तस्तस्य कर्तुं विमोचनं ॥४५॥ यदत्र द्रविणं किंचिद्देशे समुपजायते । तन्म्लेच्छस्वामिने सर्व प्रेक्ष्यते दुर्गमीयुषे ॥ ४६ ॥ वियोगवह्निनात्यंतं तप्यमाना ममाविका । जाता कलावशेषेव चंद्रमतिर्गतप्रभा ॥४७॥ इत्युक्ता दुःखभारेण पीडिता शेषगात्रिका । सद्यो विच्छायतां प्राप्ता मुक्तकंठं रुरोद सा ॥४८॥ अत्यंतमधुरैर्वाक्यैः पञनाश्वासिता ततः । सीतया च निधायांके कुर्वत्या मुखधावनं ॥ ४९॥ सुमित्रासूनुना चोक्ता शुचं विसृज सुंदरि । कुरु राज्यमनेनैव वेषणोचितकारिणी ॥ ५० ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
