________________
पद्मपुराणम्।
१२२
प्रयास्त्रिंशत्तमं पर्व । अन्यास्तत्रोचुरेकोऽपि केनापि परिभूयते । पश्यतानेन विक्रांता बहवो विहलीकृताः ॥ २४६ ॥ आस्तृणानमथो दृष्ट्वा लक्ष्मणोऽभिमुखं बलं । विहस्य वारणस्तंभ महांतमुदमूलयत् ॥ २४७ ॥ ततः सरमसस्तत्र सांद्रहुंकारभीषणः । जंभे लक्ष्मणः कक्षे यथोचैराशशुक्षणिः ॥ २४८ ॥ विस्मितो गोपुराग्रस्थो दशांगनगराधिपः । पार्श्ववर्तिभिरित्यूचे सामंतैर्विकचेक्षणैः ॥ २४९ ॥ कोप्येष पुरुषो नाथ पश्य सैंहोदरं बलं । भग्नध्वजरथच्छत्रं करोति परमद्युतिः ॥ २५० ॥ एष खड़धनुच्छायमध्यवर्ती सुविह्वलः । आवर्त इव निक्षिप्तो भ्राम्यतीभाहितोदरः ॥ २५१॥ इतश्वेतश्च विस्तीर्णमेतत्सैन्यं पलायते । एतस्मात्त्रासमागत्य सिंहान् मृगकुलं यथा ॥ २५२ ॥ वदंत्यन्योन्यमत्रते सामंता दूरवर्तिनः । अवतारय सन्नाहं मंडलायो विमुच्यतां ॥ २५३ ।। कार्मुकं क्षिप मुंचावं वारणादवीर्यतां । गदां निरस्य गर्तायां माकार्षीरवमुन्नतं ॥ २५४ ॥ आलोक्य शास्त्रसंघातं श्रुत्वा वा रभसान्वितः । कोप्येष पुरुषोस्माकमाप तदतिदारुणः ॥२५५।। अपसामुतो देशादेहि मार्गमहो भट । वारणं सारयैतस्मात्किमत्र स्तंभितोऽसि ते ॥ २५६ ॥ अयं प्राप्तोयमायातो दुःसूत स्पंदनं त्यज । तुरंगाश्वोदय क्षिप्रं घातिता स्मो न संशयं ॥२५७॥ एवमादिकृतालापाः केचित्संकटमागताः । परित्यज्य भटाः कल्पमते पंडूकवस्थिताः(१)॥२५८॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
