________________
पद्मपुराणम् ।
११४
त्रयस्त्रिंशत्तम पर्व कथं वा तव मंत्रोयं विदितोत्यंतदुर्गमः । एतद्भद्र समाचक्ष्व ज्ञातुमिच्छाम्यशेषतः ॥ १४२ ।। सोऽवोचत्कुंदनगरे वणिग्धनपरायणः । समुद्रसंगमो नामा यमुना तस्य भामिनी ॥ १४३ ॥ विद्युज्ज्वालाकुले काले प्रसूता जननी च मां । बंधुभिर्विद्युदंगाख्या मयि तेन नियोजिता १४४ क्रमाच्च यौवनं विभ्रदवंतीनगरीमिमां । आगतोऽस्म्यर्थलाभाय युक्तो वाणिज्यविद्यया ॥१४५॥ वेश्यां कामलतां दृष्ट्वा कामवाणेन ताडितः । न रात्रौ न दिवा यामि नितिं परमाकुलः १४६ एका रात्रिं वसामीति तया कृतसमागमः । प्रीत्या दृढ़तरं वद्धो यथा वागुरया मृगः ॥ १४७ ॥ जनकेन ममासंख्यैर्यदब्दैरर्जितं धनं । तन्मयास्य सुपुत्रेण षड्भिर्मासैविनाशितं ॥ १४८ ॥ पझे द्विरेफवसक्तः कामतद्गतमानसः । साहसं कुरुते किं न मानवो योषितां कृते ॥ १४९ ॥ अन्यदा सा पुरः सख्या निदंती कुंडलं निजं । श्रुता मयेति भारेण किं कर्णस्यामुना मम १५. धन्या सा श्रीधरा देवी महासौभाग्यभागिनी । यस्यास्तद्राजते कर्णे मनोज्ञं रत्नकुंडलं ॥१५१॥ चिंतितं च मया तच्चेदपहृत्य सुकुंडलं । आशां न पूरयाम्यस्य तदा किं जीवितेन मे ॥१५२॥ ततो जिहीर्षया तस्य दयितं प्रोह्य जीवितं । गतोहं भवनं राज्ञो रजन्यां तमसावृतः ॥१५३ ।। पृच्छंती श्रीधरा तस्य मया सिंहोदरं श्रुता । निद्रां न लभसे कस्मानाथोद्विग्न इवाधुना १५४
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
