________________
प्रथम प्रकाश.
तेथी हे शिष्य, तारा हृदयमा प्राकृत आगमने संस्कृत करवानी जे स्कुरणा थइ, तेथतने प्रायश्चित्त लाग्यं जे. अने तेयी तने गच्छनी बाहेर मुकवानी शिक्षा करवामां आवे . आ प्रमाणे कही ते. आचार्ये सियसेन दिवाकरने गच्छनी बाहेर मुकी दीधा हता. आ वखते समस्त संघे आवी सूरिवरने विनंति करी के, " स्वामी, सिकसेन दिवाकर कवित्व वगेरेना गुणोयी युक्त छे, तेथी ते शासनना प्रजावक डे, माटे तेमने गच्छनी बाहेर मुकवा न जोइए. श्रा प्रमाणे संघना अति आग्रह पूर्वक कहेवाथी गुरुए कह्यु के ते सिफसेनदिवाकर अव्यथी मुनिवेशनो त्याग करी अने नावथी मुनिवेपने धारण करी अनेक प्रकारना तप करतां डेवटे अढार राजाओने प्रतिबोध पमामी जैनो करशे अने एक नई तीथे प्रगट करशे, त्यारे हुं तेने गच्छनी अंदर लश्श. ते शिवाय सेवामां आवशे नहीं" गुरुना आ वचन सांजळी सिघसेनदिवाकरे विचार करी ते गुरुना वचनने अंगीकार कर्यु अने त्यांयी विहार करी तेश्रो नज्जयिनी नगरीमा आव्या.
एक वखते सिघसेनदिवाकर कोइ शेरीमाथी बीजी शेरीमा पेशता हता, तेवामां घोमा खेनववा माटे जतां एवा विक्रम राजाए तेमने जोया. तत्काल राजाए दिवाकरने पुज्यु, के, " तमे कोण डो?" सिफसेनदिवाकरे उत्तर आप्यो, “अमे सर्वज्ञ पुत्र डीए." तत्काल राजाए तेमने मानसिक नमस्कार को. सिघसेनदिवाकरे तेमने जंचे स्वरे धर्मशान दीधो, त्यारे राजाए आश्चर्य पामीने पुज्यं के, " तमे कोने धर्मज्ञान प्राप्यो ? " दिवाकरे कहूं, " जेणे अमोने नमस्कार करेलो , तेमने अमे धर्मशान आप्यो ." ते सांजळी राजा
आश्चर्य साये संतुष्ट थइ गयो अने तेणे हर्षयी तेमने विनंति करी के, “ तमारे तमारा पवित्र चरणवझे मारा सना मंझपने पवित्र करवो." आम कही विक्रमराजा पोताने स्थाने चाल्यो गयो हतो.
एक वखते सिरसेनदिवाकर विक्रमराजाना चार नवा श्लोको रची राजधारे गया अने तेमणे झारपान पासे नीचे प्रमाणे राजाने कहेवराव्यु
“दिदृकुर्भि कुरायातो, घारे तिष्टति वारितः । हस्तन्यस्तचतुः श्लोको, यहागच्छतु गच्छतु ॥ १ ॥
१३
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org