________________
२८. अवसेसं तं चेव जाव वेमाणिया। एवं दरिसणावरणिज्जेण वि दंडगो भाणियब्बो निरवसेसो ।
(श. २६।१८) २९. जीवे णं भंते ! वेयणिज्ज कम्मं किं बंधी
पुच्छा । ३०. गोयमा ! अत्थेगतिए बंधी बंधइ न बंधिस्सइ, प्रथमे भङ्गेऽभव्यः ।
(वृ. प. ९३१) ३१. अत्थेगतिए बंधी बंधइ न बंधिस्सइ,
द्वितीये भव्यो यो निर्वास्यति । (व. प.९३१) ३२. अत्थेगतिए बंधी न बंधइ न बंधिस्सइ ।
३३. तृतीयो न संभवति वेदनीयमबद्ध्वा पुनस्तद्बन्धनस्या सम्भवात् ।
(वृ. प. ९३१) ३४. सलेस्से वि एवं चेव ततियविहूणा भंगा।
२८. *अवशेष तिमज कहिवो सह रे, जाव वैमानिक जान । इम दर्शणावरणी संघात ही,
दंडक भणवो रे सगलो सुविधान के ।। २९. जीव प्रभुजी ! वेदनी रे, स्यं बांध्यो बांधेह ।
कै काल अनागत बांधस्यै? इम पूछयां रे चिहुं भांगा तेह के ।। ३०. जिन कहै जीव कोइक जिको रे, बांध्यो बांधे जेह ।
काल अनागत बांधस्य, धुर भांगो रे अभव्य आश्रयी लेह कै ।। ३१. कोइक जीव पूर्वे बांधियो रे, बांधे वली वर्तमान ।
अनागते नहि बांधस्यै, शिवगामी रे भव्य आश्रयी जान कै ।। ३२. कोइक पूर्व बांधियो रे, नहिं बांध वर्तमान । अनागते नहिं बांधस्यै, एतो कहिय रे चवदम गुणस्थान के ।।
सोरठा ३३. तृतीय भंग नहिं पाय, कर्म वेदनी छै तिको ।
अबंध थई नै ताय, बंधकपणुं हुवै नथी ।। ३४. *सलेशी जीव विषे वली रे, एवं चेव कहाय । तृतीय भंग विण थाकता, तीन भांगा रे कह्या सूत्र रै माय ।।
सोरठा ३५. तृतीय भंग अभाव, युक्ति पूर्ववत जाणवी ।
तुर्य भंग विण फुन साव, आख्यो ? सूत्र इहां ।। ३६. वृत्तिकार कहै न्याय, सम्यक जाण्यो जाय नहीं ।
बांध्यो बांधे नांय, नथी बांधस्यै तुर्य भंग ।। ३७. जोग रहितपणेज, तुर्य भंग ए संभवै ।
तेह अजोग विषेज, लेश्या सहितपणं नथी ।। ३८. केइ कहै इह वचनेन, अजोगी ने धुर समय ।
घंटा लाला न्यायेन, परम-शुक्ल लेश्या हुवै ।। ३९. इण हेतु करि होय, सलेशी में तुर्य भंग ।
वली तत्व अवलोय, बहुश्रुत जाणे इम वृत्तौ ।। ४० *कृष्णलेश्यी जावत वली रे, पद्मलेशी रै माय । __ अजोगीपणां रा अभाव थी,
पहिलो दूजो रे भांगा दोय पाय कै ।। ४१. शुक्ललेशी में तीजा विना रे, तीन भांगा कहिवाय । सलेशी जीव विषे कह्या,
तिम कहिवो रे वलि एहनों न्याय के ।। ४२. चरम भांगो अलेशी विषे रे, शेलेसी फुन सिद्ध तेह ।
पूर्व वेदनी बांधियो, नहिं बांधे रे नहि बांधस्य जेह के ।।
३५,३७. इह तृतीयस्याभावः पूर्वोक्तयुक्तेरवसेयः चतुथ:
पुनरिहाभ्युपेतोऽपि सम्यग् नावगम्यते, यत: 'बंधी न बंधइ न बंधिस्सइ' इत्येतदयोगिन एव संभवति, स च सलेश्यो न भवतीति । (वृ. प. ९३१)
३८,३९. केचित्पुनराहुः-अत एव वचनादयोगिताप्रथम
समये घण्टालालान्यायेन परमशुक्ललेश्याऽस्तीति सलेश्यस्य चतुर्भङ्गकः संभवति, तत्त्वं तु बहुश्रुतगम्यमिति।
(वृ. प. ९३१) ४०. कण्हलेस्से जाव पम्हलेस्से पढम-बितिया भंगा। कृष्णलेश्यादिपञ्चकेऽयोगित्वस्याभावादाद्यावेव ।
(वृ प. ९३१, ९३२) ४१. सुक्कलेस्से ततियविहूणा भंगा। शुक्ललेश्ये जीवे सलेश्यभाविता भङ्गा वाच्याः ।
(वृ. प. ९३२) ४४. अलेस्से चरिमो भंगो ।
अलेश्य:-शैलेशीगत: सिद्धश्च, तस्य च बद्धवान्न
बध्नाति न भन्त्स्यतीत्येक एवेति । (वृ. प. ९३२) ४३. कण्हपक्खिए पढम-बितिया।
'कण्हपक्खिए पढमबीय' त्ति कृष्णपाक्षिकस्यायोगित्वाभावात् ।
(वृ. प. ९३२)
४३. कृष्णापक्षिक जंतु विषे रे, धुर बे भांगा होय । अजोगीपणां नां अभाव थी,
कर्म वेदनी रे बंधकपणुं जोय कै ।। * लय : सुरतरु नी पर दोहिली
श० २६, उ०१, ढा० ४७० २५७
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org