________________
९७. ववहार पंच कह्या वली रे, पंच ववहार रै मांहि ।
इक ववहार सहित हुवै रे, आलोयq ते पाहि रे ।। ९८. अतिचार प्रतिगोपवै रे, कहितां लज्जा आय ।
मृदु वच लाज खोलाय नैं रे, आलोयणा जू कराय रे ।।
९९. जे अपराध आलोवियो रे, प्राश्चित्त देइ तास ।
विशुद्ध प्रतै करिवा जिको रे, समर्थ छै गुणरास रे ।।
१००. अपरिश्रावी गुण वली रे, दोष आलोया जेह ।
अनेरै पास कहै नहीं रे, छठो गुण छै एह रे ।।
९७. ववहारवं,
'ववहारवं' ति आगमश्रुतादिपञ्चप्रकारव्यवहाराणामन्यतमयुक्तः।
(वृ. प. ९२०) ९८. उन्वीलए,
'उध्वीलए' ति अपव्री डक: लज्जयाऽतीचारान् गोपायन्तं विचित्रवचनविलज्जीकृत्य सम्यगालोचनां कारयतीत्यर्थः
(वृ. प. ९२०) ९९. पकुव्वए.
'पकुब्बए' ति आलोचितेष्वपराधेषु प्रायश्चित्तदानतो
विशुद्धि कारयितुं समर्थः। (वृ. प. ९२०) १००. अपरिस्सावी,
'अपरिस्सावि' त्ति आलोचकेनालोचितान् दोषान्
योऽन्यस्म न कथयत्यसावपरिश्रावी । (वृ. प. ९२०) १०१. निज्जवए, 'निज्जवए' त्ति "
निर्यापक:' असमर्थस्य प्रायश्चित्तिन: प्रायश्चित्तस्य खण्डशः करणेन निर्वाहकः ।
(वृ. प. ९२०) १०२. अवायदंसी।
(श. २५२५५४) 'अवायदंसि' त्ति आलोचनाया अदाने पारलौकिकापायदर्शनशील इति।
(३. प. ९२०)
१०१. निर्यापक गुण सातमों रे, प्रायश्चित्त वहिवा जेह ।
समर्थ जो जाण नहीं रे, तो खंड-खंड करि देह रे ।।
१०२. अपायदर्शी आठमों रे, न करै आलोयण जेह । परलोके दुख भोगवै रे, नरक निगोदादिकेह रे ।।
सोरठा १०३. 'अनिर्वाहादि न्हाल, चित्त भंग शिष्य तेहनें ।
उभय भवे दुख भाल, देखाई अनर्थ प्रति ।। १०४. आलोयण न करेह, इह भव मांहै ते सही।
दुर्भिक्षे दुख लेह, रोग सोग दुर्बलपणुं ।। १०५. फुन परलोके पेख, दुर्लभ बोधपणुं लहै ।
नरक निगोद विशेख, उत्कृष्ट काल अनंत दुख ।। १०६. इम अनर्थ देखाय, सम्यक आलोयण भली।
___ वर शिष्य प्रत कराय, शुद्ध करै गुण आठमों ।। १०७. ए अठ गुणे सहीत, है पास तसु आलोयणा ।
कर शीस सुविनीत, गुण उत्कृष्टपणेज ए।। १०८. अल्प गुण व तिण पास, आलोयण करी शुद्ध हुवै ।
तेह तणों सुविमास, कथन इहां दीसै नहीं ।। १०९. सुत्त ववहार विमास, प्रथमुद्देशक नै विषे ।
आचार्यादिक पास, आलोयण करवी कही ।। ११०. पच्छाकड़ो पहिछाण, श्रावक पै आलोवणा।
भेषधारी वलि जाण, तिण पासे करवी कही ।। १११. चारित्त गुणे रहीत, पिण बहुश्रुत आगम बहु ।
आख्या वीर वदीत, कही आलोयण तिण कन्है ।। ११२. ए पिण देखै नांहि, तो सम्यक भावित चैत्य पै।
कही आलोयण ताहि, बहुश्रुत पाठ इहां नथी ।। ११३. ते माटै अवलोय, ए अठ गुण उत्कृष्ट थी।
संभावियै छै सोय, सुत्त ववहार विलोकतां ।।
तेट
१०९-११२. भिक्खू य अण्णयरं अकिच्चट्ठाणं सेवित्ता,
इच्छेज्जा आलोएत्तए, जत्थेव अप्पणो आयरियउबउझाए पासेज्जा, ते संतियं आलोएज्जा"..." |
[ववहारो १।३३]
शः ५, उ०७, हा० ४६१ २०९
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org