________________
७०. ठाणांगे वृत्ति मांहि, तेह थकी ए आखियो । तृतीय दोष ए ताहि, आलोयण नों जाणवुं ॥ ७१. *बादर मोटा दोष ने रे, निंदा सूं डरतो आलोय । पिण सूक्ष्म दोष आलोवं नहीं, तुर्य दोष ए जोय रे ।।
७२. सूक्ष्म न्हाना दोष ने रे, करें आलोयण तास । मोटा दोष आलोवं नहीं, उपजावं विश्वास रे ।। सोरठा
७३. सूक्ष्म दोष आलोय, तो मोटो किम राखसी । आचार्य ने जोय, विश्वास इम उपजायवा ॥
७४. *छानो अति लज्जा करी रे, जिम पोतंज सुणेह । पिण गुरु पूरो सुर्णे नहीं रे, तिण विध आलोयेह रे ।।
७५. कुन मोठे शब्दे करी रे करे आलोयण ताम । जिम अन्य अगीतार्थं तिके रे,
सांभजिन कहै आम रे ।।
७६. इक अपराधज आपरो रे, बहु जन पास आलोय । आलोचनाचार्य बहु रे, दोष अष्टमों होय रे ॥
७७. अव्यक्त अगीतार्थ कने रे, करें आलोयण जेह तास संबंध थकी इहां रे, अव्यक्त दोष कहेह रे ॥ ७८. जे अपराध आलोयस्य रे, तेहिज दोष नां ताय । सेवणहारा गुरु कने रे, करे आलोयण जाय रे ॥
सोरठा
७९. एहवो अभिप्राय बिहूं सरीखा ते भणी । थोड़ो प्राश्चित ताय, मुज में ए गुरु आपस्य || ८०. गुरु शील समान, निज अपराध सुखे करी । कहिया समर्थ जान, तत्सेवी दशमों कह्यो । आलोचक की अर्हता
८१. * दश गुण ते स्थाने करो रे, संपन्न जे अणगार । ते निज दोष आलोया रे जोग्य को जगतार रे ।। ८२. जातिसंपन्न धुर गुण कह्यो रे, जातिवंत जे जोय । बहुलपणे दोष सेवे नहीं रे,
कदा सेन्वो हवं तो आलोय रे ।।
*लय पुन्य रा फल जोयजो
Jain Education International
७१. बादरं व
'बायरं व' त्ति बादरमेवातिचारजातमालोचयति न सूक्ष्मं तावज्ञापरत्वात्
( वृ. प. ९१९)
७२. सुमं वा ।
'सुहुमं व' त्ति सूक्ष्ममेवातिचारजातमालोचयति,
( वृ प ९१९)
७३. यः किल सूक्ष्मं तदालोचयति स कथं बादरं तन्नालोचयतीत्येवंरूपभावसम्पादनायाऽऽचार्यस्येति,
( वृ. प. ९१९ )
-अतिलज्जालु - एवमालोचयति ( बु. प. ९१९,९२०)
७४. छन्नं
'छन्नं' ति छन्नं प्रतिच्छन्नं प्रच्छन्नं तयाऽव्यक्तवचनं यथा भवति यथात्मनंव शृणोति,
७५ साल
'सद्दा उलय' ति शब्दाकुलं - बृहच्छब्दं यथा भवत्येवमालोजयति, अमीतार्थान्नित्यर्थः
( वृ. प. ९२० )
७६. बहुजण
'बहुजण' त्ति बहवो जना-आलोचनागुरवो यत्रालोचने तद्बहुजनं यथा भवत्येवमालोचयति, एकस्याप्यपराधस्य बहुभ्यो निवेदनमित्यर्थः,
( वृ. प. ९२० )
७७. बव्वत्त
'अव्वत्त' त्ति अव्यक्तः -- अगीतार्थस्तस्मै आचार्याय यदालोचनं तदध्यस्यत्तमि
(बृ. प. ९२०)
७८. तस्सेवी । ( २४/५५२) 'तस्सेवि' त्ति यमपराधमालोचयिष्यति तमेवासेवते यो गुरुः स तत्सेवी तस्मै यदालोचनं तदपि तत्सेवीति, (बु. ९२०) ७९,८०. यतः समानशीलाय गुरवे सुखेनैव विवक्षितापराधो निवेदयितुं शक्यत इति तत्सेविने निवेदयतीति ।
(बृ. प. ९२९)
1
८१. दसह ठाणेहिं संपणे अणगारे अरिहति अत्तदोसं आलोइए तं जहा
८२. जातिसंपणे
For Private & Personal Use Only
जातिसम्पन्न: प्रायो कृत्यं न करोत्येव कृतं च सम्यगालाचयतीति,
( वृ. प. ९२० )
श० २५, उ० ७, ढा० ४६१ २०७
www.jainelibrary.org