________________
४६. आउरे
'आतुरे' त्ति आतुरत्वे सति, आतुरश्च बुभुक्षापिपासादिबाधितः,
(वृ. प. ९१९) ४७. आवतीति य ।
'आवईय' त्ति आपदि सत्यां, आपच्च द्रव्यादिभेदेन चतुविधा,
(वृ. प. ९१९)
४६.*भूख तृषा करि पीडियो रे, तथा रोगादि पीड़यो जेह।
करै चारित्त नी विराधना रे, आतुर दोष कहेह रे ।। ४७. आपद पड़ियां आकरी रे, ते आपदा च्यार प्रकार । द्रव्य क्षेत्र काल भाव नी रे, आपद दोष विचार रे ।।
गीतकछंद ४८. द्रव्य आपद प्रासुकादिक द्रव्य नै अणपायवै ।
फुन क्षेत्र आपद अरण्यक्षेत्रे पड़यां चित्त चलायवै ।। ४९. अद्ध आपदा दुभिक्षकालज प्राप्तचित्तज बाधना ।
फुन भाव आपद ग्लान भावे करै चरित्त-विराधना ॥ ५०. *स्वपक्ष परपक्ष व्याकूले रे, क्षेत्र छते पहिछाण ।
दोष तणीं प्रतिसेवना रे, ते संकोण जाण रे ।।
४८. तत्र द्रव्यापत् प्रासुकादिद्रव्यालाभः, क्षेत्रापत् कान्तारक्षेत्रपतितत्वं,
(वृ. प. ९१९) ४९. कालापत् दुभिक्षकालप्राप्तिः, भावापद् ग्लानत्वमिति,
(वृ. प. ९१९) ५०. संकिण्णे
'संकिणे' त्ति सङ्कीर्णे स्वपक्षपरपक्षव्याकुले क्षेत्रे सति,
(व. प. ९१९)
५१. 'सकिय' त्ति क्वचित्पाठस्तत्र च शङ्किते-आधा
कर्मादित्वेन शङ्कितभक्तादिविषये, (बृ. प. ९१९)
वा०--स्वपक्ष परपक्ष व्याकुल क्षेत्र थकी संकीर्णपणां थकी। ५१. संकिय पाठ किहां अछ रे, आधाकर्मादिपणेह । तथा सूझता विषे असूझता रे,
लियै शंक सहित भत्ता देह रे ।। वा० - वली नशीत' पाठे तितणे इसो कहिय । तिहां तितिणपणे करी वली ते आहारादि अणलाभे छतो खेद सहित वचन बोल तितिणाटा करै।
वा-निशीथपाठे तु तितिण' इत्यभिधीयते, तत्र च तिन्तिणत्वे सति, तच्चाहाराद्यलाभे सखेदं वचनं,
(वृ. प. ९१९) ५२. सहसक्कारे,
'सहसक्कारे' त्ति सहसाकारे सति-आकस्मिकक्रियायां,
(वृ. प. ९१९)
५२. सहसात्कार छत वली रे, क्रिया विषे अकस्मात । पहिला तो कांइ दीठो नथी रे, __पछै दीठो पिण तज्यो न जात रे ।।
सोरठा ५३. पहिला देख्यो नाहि, पात्रादिक प्रक्षेपतां ।
सदोष जाण्युं ताहि, पिण टालण समर्थ नथी ।।
वा० --'इहां पहिला पूरी गवेषणा में खामी रही हुवे तिणसुं पहिला न दीठो एहवं जणाय छ। अने जो तीर्थंकरे कह्यो तिम गवेषण कीधी हुवे ते इहां नथी जणाय छ।' (जस)
सोरठा ५४. प्रथम न दीठो जंत, पग मूकंतो पेखियो ।
तजण समर्थ न हुंत, सहसाक्कारे दोष ते ।।
५४. पुब्वि अपासिऊणं पाए छुढंमि जं पुणो पासे । न तरइ नियत्तेउं पाय सहसाकरणमेय ।
(वृ. प. ९१९)
वा० 'इहां पिण तीर्थकरे कह्यो जिम प्रथम विध न साचवी। देखवा में खामी पड़ी । अनै पछै जीव देखियो पिण टाली सकियो नहीं। पहिलाईज खामी पड़ी तिणसुं सहसक्कारे दोष जणाय छ। अनै पहिला जीव न दीठो, तीर्थकर कह्यो तिमन जोयो असावधानपणे विण उपयोगे चाले तथा देखवा में खामी
१ 'निसीहज्झयणं' में तितिणे पाठ नहीं मिला। यह प्रसंग कप्पो ६।१९
श० २५, उ०७, ढा० ४६१ २०५
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org