________________
१३८. एवं जावत भाव थी, मति अज्ञानी संपेक्ष ।
मति अज्ञान विषय जे, द्रव्य आया जाण देखै ॥
१३८. जाव (सं० पा०) भावओ णं मइअण्णाणी मइअण्णाण
परिगए भावे जाणइ-पासइ ।
सोरठा १३९. जाव शब्द में जाण, क्षेत्र थकी नै काल थी।
जाण देखै माण, ते कहियै छै इह विधे । १४०. 'मति अज्ञानी क्षेत्र थी, मति अज्ञान रै जोय ।
विषय आया जे क्षेत्र ने, जाणें देखें सोय ॥ १४१. मति अज्ञानी काल थी, मति अज्ञान रै जेह ।
विषय आया जे काल में, जाणें देखै तेह ।। १४२. हे प्रभु ! श्रत अज्ञान नीं, विषय किती कहिवाव ?
च्यार प्रकार संक्षेप थी, द्रव्य क्षेत्र काल भाव ।
१४३. श्रुत-अज्ञानी द्रव्य थी, श्रुत अज्ञान रै जेह ।
विषय आया जे द्रव्य नै, आघवेइ कहेह ।। १४४. पण्णवेइ भेद थकी कहै, परूपै ए विशेष ।
वाचनांतरे ए वली, कहियै पाठ विशेष ।।
१४५. दंसेइ ओपमा मात्र थी, यथा गौ तथा रोझ ।
निदंसेइ थाप तिको, हेतु दृष्टांत सोझ ।। १४६. उवदंसेइ उपनय करी, फून निगमन करि आखै ।
वा अन्य मत ने देखाड़वै, वाचनांतरे दाखै । १४७. इमहिज क्षेत्र थी काल थी, श्रुत अज्ञान में जेह ।
विषय क्षेत्र अरु काल नैं, आघवेइ प्रमुखेह ॥
१४०. खेत्तओ णं मइअण्णाणी मइअण्णाणपरिगयं खेत्तं
जाणइ-पासइ। १४१. कालओ णं मइअण्णाणी मइअण्णाणपरिगयं कालं जाणइ-पासइ।
(श० ८।१८६) १४२. सुयअण्णाणस्स गं भंते ! केवतिए विसए पण्णत्ते ?
गोयमा ! से समासओ चउन्विहे पण्णत्ते, तं जहा
दव्वओ खेत्तओ कालओ भावओ। १४३. दब्वओ णं सुपअण्णाणी सुयअण्णाणपरिगयाइं दव्वाई
आघवेइ, १४४. पण्णवेइ, परूवेइ।
'प्रज्ञापयति' भेदतः कथयति 'प्ररूपयति' उपपत्तितः कथयतीति वाचनान्तरे पुनरिदमधिकमवलोक्यते ।
(वृ० ५० ३६०) १४५,१४६. 'दंसेति निदंसेति उवदंसेति' त्ति तत्र च दर्शयति
उपमामात्रतस्तच्च यथा गौस्तथा गवय इत्यादि, निदर्शयति हेतुदृष्टान्तोपन्यासेन उपदर्शयति उपनयनि
गमनाभ्यां मतान्तरदर्शनेन वेत्ति। (वृ० प० ३६०) १४७. खेत्तओ णं सुयअण्णाणी सुयअण्णाणपरिगयं खेत्तं
आघवेइ, पण्णवेइ, परवेइ। कालओ णं सुयअण्णाणी सुयअण्णाणपरिगयं कालं
आघवेइ, पण्णवेइ, परूवेइ । १४८. भावओ णं सुयअण्णाणी सुयअण्णाणपरिगए भावे
आघवेइ, पण्णवेइ, परूवेइ। (श० ८।१६०) ३४६. विभंगनाणस्स णं भंते ! केवतिए विसए पण्णत्ते ?
गोयमा ! से समासओ चउविहे पण्णत्ते, तं जहा
दव्वओ खेत्तओ कालओ भावओ। १५०. दव्वओ णं विभंगनाणी विभंगनाणपरिगयाइं दवाई
जाणइ-पासइ।
१४८. श्रुत अज्ञानी भाव थी, श्रुत अज्ञान नैं वादि ।
विषय आया जे भाव ने, आघवेइ इत्यादि । १४६. हे प्रभु ! विभंग अज्ञान नीं, विषय किती कहिवाव ।
च्यार प्रकार संक्षेप थी, द्रव्य क्षेत्र काल भाव ॥
१५० विभंग अज्ञानी द्रव्य थी, विभंग अज्ञान र जेह । विषय आया जे द्रव्य नैं, जाणें देखै तेह ।।
सोरठा १५१. विभंग अज्ञान करेह, जाणे द्रव्य तसु विषय जे ।
अवधि दर्शन करि तेह, देखै तेहिज द्रव्य प्रति ।। *लय : प्रभवो मन माहै
१५१. 'जाणइ' त्ति विभङ्गज्ञानेन 'पासई' त्ति अवधिदर्शनेनेति
(वृ० प० ३६०)
श० ८, उ० २, ढा० १३८ ३६६
For Private & Personal Use Only
Jain Education Intemational
www.jainelibrary.org