________________
३३. ते णं वालग्गे नो अग्गी दहेज्जा, नो वातो हरेज्जा, नो
कुच्छेज्जा, लो परिविद्ध सेज्जा,
३३. *नहीं बल अग्नि रै मांहि, वायु हरै उडावै नांहि । पाणी प्रवाहे सड़िवो न थाय, किणहि स' विध्वंस न पाय ।।
सोरठा ३४. कूहै—सडै नहिं जेह, प्रचय विशेषपणे करी ।
वलि शुषिर अभावपणेह, वायु नां असंभव थकी। ३५. *नहिं होवै दुर्गंध पेख, सौ-सौ वर्ष खंड इक-एक ।
जेतले काले करि जेह, पालो क्षीण थयो सहु तेह ॥
३६. निरए रजरहित ज्यू जाण, सूक्ष्म वालाग्र रहित पिछाण ।
धान्य रज रहित कोठागार, तेहनी परै एह विचार ॥
३७. निम्मले मलरहित ज्यू रीत, अतिहि सूक्ष्म रजरहीत ।
पूज्यां विमल थयो कोठागार, तेहनी परै एह विचार ।
३८. निदिए नों अर्थ अवलोय, वालाग्र खंड नीठ्या सोय ।
विशिष्ट यत्न पूज्यो कोठागार, तेहनी परै ए अवधार ।।
३६. निल्लेवे निर्लेप अत्यंत, सर्व वालाग्र खंध काढंत ।
भीत्यादिक धान्य लेपन होय, तेह कोठागार जिम जोय ।।
३४. न कुथ्येयुः प्रचयविशेषाच्छुषिराभावाद्वायोरसम्भवाच्च
नासारतां गच्छेयुरित्यर्थः । (वृ० प० २७७) ३५. नो पूतित्ताए हव्वमागच्छेज्जा।
तओ णं वाससए-वाससए गते एगमेगं वालग्गं अव
हाय जावतिएणं कालेणं से पल्ले खीणे ३६. निरए
निर्गतरज: कल्पसूक्ष्मतरवालाग्रोऽपकृष्टधान्यरजः कोष्ठागारवत् ।
(वृ०प० २७७) ३७. निम्मले
विगतमलकल्पसूक्ष्मतरवालाग्रः प्रमानिकाप्रमष्टकोष्ठागारवत् ।
(वृ० प० २७७) ३८. निट्ठिए
अपनेयद्रव्यापनयमाश्रित्य निष्ठां गतः विशिष्टप्रयत्न
प्रमाजितकोष्ठागारवत् । (वृ०प० २७७) ३९. निल्लेवे
अत्यन्तसंश्लेषात्तन्मयतां गतः वालाग्रापहारादपनीतभीत्यादिगतधान्यलेपकोष्ठागारवत् ।
(वृ० प० २७७) ४०. अवहडे विसुद्धे भवइ ।
निःशेषवालाग्रलेपापहारात् । (वृ०प० २७७) ४१. एकार्थाश्चंते शब्दा: व्यावहारिकं चेदमद्धापल्योपमम् ।
(वृ०प० २७७), ४२. इदमेव यदाऽसंख्येयखण्डीकृतकैकवालाग्रभृतपल्याद
वर्ष शते-वर्षशते खण्ड शोऽपोद्धारः क्रियते तदा सूक्ष्ममुच्यते।
(वृ०प० २७७) ४३. समये समयेऽपोद्धारे तु द्विधैवोद्धारपल्योपमं भवति,
तथा तैरेव वालायें स्पृष्टा: प्रदेशास्तेषां प्रतिसमयापोद्धारे यः कालस्तव्यावहारिक क्षेत्रपल्योपमं, पुनस्तैरेवासंख्येयखण्डीकृतः स्पृष्टास्पृष्टानां तथैवापोद्धारे
यः कालस्तत्सूक्ष्म क्षेत्रपल्योपमम् । (वृ० प० २७७) ४४. से तं पलिओवमे ।
एएसिं पल्लाणं, कोडाकोडी हवेज्ज दसगुणिया । तं सागरोवमस्स उ, एक्कस्स भवे परिमाणं ।।
४०. अवहडे सह वालाग्र खंड, लेप अपहरवा थी सुमंड ।
इण कारण थी संपेख, विशुद्ध शुद्ध थयो विशेख ।। ४१. सह शब्द एकार्थ तेम, इहां वृत्तिकार का एम ।
कोड़ा वालाग्रे पालो भरंत, व्यवहारिक पल्य कहंत ॥ ४२. इक-इक वालाग्र खंड असंख्यात, तिण सूपालो भरै विख्यात ।
इक-इक खंड सौ-सौ वर्ष गहिये, सूक्ष्म अद्धा पल्य ते कहिये।
४३. उद्धार अद्धा क्षेत्र पल्ल, व्यवहारिक सूक्ष्म अदल्ल ।
बहु विस्तार अनुयोगद्वार', इहां नाम मात्र अधिकार ॥
४४. एतो कह्यो पल्योपम जोय, दस कोड़ाकोडि पल्य सोय ।
एक सागरोपम प्रमाण, एह प्रमाण करि पहिछाण ॥
*लय : विना रा भाव सुण गूंज १. (सू० ४१६-४२४)
१८० भगवती-जोड़
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org