________________
२१०. घणां सवेदी माहे एक, श्रेणि थी पड़तो संपेख ।
तिण रो प्रथम समय सुविशेष, जद सप्रदेशा-अप्रदेश ।। २११. वले घणां सवेदी में सोय, श्रेणि थी पड़ता बह होय ।
तिण रो प्रथम समय सुविशेषा, बहु सप्रदेशा-अप्रदेशा ।। २१२. *स्त्री पुं नपुंसक वेदगा, जीवादिक विण भंग । णवरं नपुंसक नै विषे, एकेन्द्री में अभंग ॥
यतनी २१३. वेद थकी बीजा वेद मांहि, संक्रमता छतां जे ताहि ।
जद प्रथम समय अप्रदेश, द्वितीयादि समय सप्रदेश ।। २१४. तीन भांगा पूर्ववत कहिवा, नपुंसक एकेन्द्री इक लहिवा।
बहु सप्रदेशा-अप्रदेशा, पूर्वली परे युक्ति कहेसा ।।
२१२. इत्थिवेदग-पुरिसवेदग-नपुंसगवेदगेसु जीवादिओ
तियभंगो, नवरं-नपुंसगवेदे एगिदिएसु अभंगयं ।
१२५ वी पुणुर पंजा भाव देवा विच विनिय सेवा
२१५. स्त्री पुरुष दंडक मनु देवा, तिर्यंच पंचेन्द्रिय लेवा।
नपुंसक सुर वर्जी भणवा, पद सिद्ध सर्व में न थुणवा ॥
२१६. *अवेदी जिम अकषाइया, जीव मनुष्य पद सिद्ध ।
भांगा तीन भणीजिय, अकषाई ज्यूं द्ध ॥
२१३. इह वेदावेदान्तरसंक्रान्तौ प्रथमे समयेऽप्रदेशत्वमि
तरेषु च सप्रदेशत्वमवगम्य। (वृ०प० २६५) २१४. भङ्गकत्रयं पूर्ववद्योज्यं नपुंसकवेददण्डकयोस्त्वे
केन्द्रियेष्वेको भङ्गः सप्रदेशाश्चाप्रदेशाश्चेत्येवंरूपः
प्रागुक्तयुक्तेरेवेति, (वृ० प० २६५) २१५. स्त्रीदण्डकपुरुषदण्डकेषु देवपञ्चेन्द्रियतिर्यग्मनुष्य
पदान्येव, नपुंसकदण्डकयोस्तु देववर्जानि वाच्यानि, सिद्धपदं च सर्वेष्वपि न वाच्यमिति ।
(वृ०प० २६५) २१६. अवेदगा जहा अकसाई । जीवमनुष्यसिद्धपदेषु भङ्गकत्रयमकषायिवद्वाच्यम् ।
(वृ० प० २६५) २१७. ससरीरी जहा ओहिओ।
औधिकदण्डकवत्सशरीरिदण्डकयोर्जीवपदे सप्रदेशतब
वाच्याऽनादित्वात्सशरीरत्वस्य, (वृ० प० २६५) २१८. नारकादिषु तु बहुत्वे भङ्गकत्रयमेकेन्द्रियेषु तृतीयभङ्ग इति ।
(वृ० प० २६५) २१६. ओरालिय-वेउब्वियसरीराणं जीवेगिदि पवज्जो विय
भंगो।
२१७. सशरीरी औधिक जिम अछ, एक बहु वच मांय ।
सप्रदेशपणों ईज छै, अनादिपणां थी थाय ।।
२१८. नारकादि बहु वचन में, भंग त्रिण सूविशेषा।
तीजो भांगो एकेन्द्री मझे, सप्रदेशा-अप्रदेशा ।। २१६. औदारीक अरु वैक्रिय तनवाला में ताय ।
जीव एकेन्द्रिय वर्ज नैं, तीन भांगा पाय ।
यतनी २२०. औदारिकादि वालों में ताहि, बहु वच जीव एकेंद्री मांहि ।
इक तीजो भांगो पावंत, बहु ऊपना बहु उपजत ॥
२२१. शेष विषे भांगा त्रिण होय, तेह विषे बहु रह्या सोय ।
इम पूर्वला बहु हुंत, सर्व सप्रदेशा पावंत ।। २२२. तथा औदारिक छांडी नैं, वलि वैक्रिय त्याग करीन।
औदारिक मांहे आवंतां, तथा वैक्रियपण पावंतां ॥ २२३. प्रथम समय एक बहु होय, तिण सूं तीन भांगा अवलोय ।
इक बहु वच औदारीक, नारका सुर नांहि कथीक । *लय : प्रभवो मन मांहे चितव
२२०. औदारिकादिशरीरिसत्त्वेषु जीवपदे एकेन्द्रियपदेषु च
बहुत्वे तृतीयभङ्ग एव, बहूनां प्रतिपन्नानां प्रतिपद्य
मानानां चानुक्षणं लाभात्, (वृ० प० २६५) २२१. शेषेषु भङ्गकत्रयं बहूनां तेषु प्रतिपन्नानां
(वृ० प० २६५) २२२, २२३. तथौदारिकवैक्रियत्यागेनौदारिकं वैक्रियं च
प्रतिपद्यमानानामेकादीनां लाभात्, इहौदारिकदण्डकयो रका देवाश्च न वाच्याः । (वृ० प० २६५)
१५० भगवती-जोड़
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org