________________
१६५. अजोगी अलेसी जिम भणवा, एक वचन बहु वच गणवा ।
द्वितीय दंडक बहु वच मांय, अजोगी विषे इम कहिवाय ।। १६६. जीव नै सिद्ध पद सुचीन, यांमें भांगा कहीजे तीन ।
मनुष्य विषे छ भांगा होय, वृत्ति विषे इम जोय ।। १६७. *बह वचने साकार नै, अणागारोवउत्ता।
जीव एकेन्द्रिय वर्ज नै, भांगा तीनज उत्ता ।।
१६५, १६६. अजोगी जहा अलेस्सा।
दण्डकद्वयेऽप्यलेश्यसमवक्तव्यत्वात्तेषां, ततो द्वितायदण्डकेऽयोगिषु जीवसिद्धपदयोर्भङ्गकत्रयं मनुष्येषु च षड्भङ्गीति ।
(वृ० प० २६४) १६७. सागारोवउत्त-अणागारोवउत्तेहि जीवेगिदियवज्जो
तियभंगो।
यतनी १६८. बिहं उपयोग मांहे सुचीन, नारकादिक में भंग तीन ।
जीव एकेन्द्री एक लहेसा, बहु सप्रदेशा-अप्रदेशा ।।
१६६. एक उपयोग थी जे ताय, बीजा उपयोग नै विषे आय ।
तिहां प्रथम समय सप्रदेश, द्वितीयादि समय अप्रदेश ।। २००. वलि सिद्धां तणे कहिवाय, एक समय उपयोगी थाय ।
किम सप्रदेश अप्रदेश, तिहां वृत्ति में न्याय कहेस ॥ २०१. उपयोग सागार नै अनागार, पामवापणुं छै बार बार -
सप्रदेश कहियै विशेष, एक बार पाम्या अप्रदेश ।।
२०२. बार बार पाम्या छै सागार, एहवा वह सिद्ध आश्री विचार ।
एक तार सागार न कोय, सप्रदेशा इक भंग होय ।। २०३. त्यां सिद्धां विषे नवो एक, सिद्ध थयो संसार थी पेख ।
एक बार सागार लहेस, जद सप्रदेशा-अप्रदेश ।। २०४. तथा तेह सिद्धां विषे सोय, नवा सिद्ध थया बहु जोय ।
एक बार साकार लभेसा, जद सप्रदेशा-अप्रदेशा।। २०५. बार बार पाम्या अणागार, एहवा बह सिद्ध आश्री विचार।
___ अनाकार न इक पिण पेख, सहु सप्रदेशा भंग एक ॥ २०६. त्यां सिद्धां विषे नवो एक, सिद्ध थयो संसारी थी पेख ।
बार इक अणागार लहेस, जद सप्रदेशा-अप्रदेश ।। २०७. तथा तेह सिद्धां विषे सोय, नवा सिद्ध थया बहु जोय ।
वार इक अणागार लभेसा, जद सप्रदेशा-अप्रदेशा ।। २०८. *सवेदगा जीवादिक पदे, सकषाई जेम।
भांगा तीन भणीजिये, एकेन्द्रो इक तेम ।।
१६८ साकारोपयुक्तेष्वनाकारोपयुक्तेषु च नारकादिपु
त्रयो भङ्गाः, जीवपदे पृथिव्यादिपदेषु च सप्रदेशा
श्चाप्रदेशाश्चेत्येक एव । (वृ०प०२६५) १६६. तत्र चान्यतरोपयोगादन्यतरगमने प्रथमेतरसमयेण्य.
प्रदेशत्वसप्रदेशत्वे भावनीये, (वृ०प० २६५) २००. सिद्धानां त्वेकसमयोपयोगित्वेऽपि ।
(वृ० प०२६५) २०१. साकारस्येतरस्य चोपयोगस्यासकृत्प्राप्त्या सप्रदेशत्वं सकृत्प्राप्त्या चाप्रदेशत्वमवसेयम् ।
(वृ० प० २६५) २०२. एवं चासकृदवाप्तसाकारोपयोगान् बहूनाथित्य
सप्रदेशा इत्येको भङ्गः, (वृ० प० २६५) २०३. तानेव सकृदवाप्तसाकारोपयोगं चैकमाश्रित्य द्वितीयः,
(वृ० प० २६५) २०४. तथा तानेव सकृदवाप्तसाकारोपयोगांश्च बहनधिकृत्य तृतीयः,
(वृ०प० २६५) २०५. अनाकारोपयोगे त्वसकृत्प्राप्तानाकारोपयोगानाथित्य प्रथमः,
(वृ० प० २६५) २०६. तानेव सकृत्प्राप्तानाकारोपयोगं चैकमाश्रित्य द्वितीयः,
(वृ० प० २६५) २०७. उभयेषामप्यनेकत्वे तृतीय इति । (वृ० प० २६५)
२०८, सवेदगा जहा सकसाई ।
सवेदानामपि जीवादिपदेषु भङ्गकत्रयभावात्, एकेन्द्रियेषु चैकभङ्गसद्भावात् । (वृ० प० २६५)
यतनी २०६. जीव सवेदी बहु जग मांहि, बहु काल तणां छै ताहि ।
प्रथम समय सवेदी न पाय, जद सप्रदेशा वहु थाय ।।
२०६-२११. इह च वेदप्रतिपन्नान् बहून् श्रेणिभ्रशे च वेदं प्रतिपद्यमानकादीनपेक्ष्य भङ्गकत्रयं भावनीयम्,
(वृ० प० २६५)
*लय : प्रभवो मन मांहे चितव
श० ६, उ०४, ढा० १०१ १४६
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org