________________
३१. हां जी कांइ वृत्तिकार कह्य, कड चित उपचित नां सही।
हां जी काइ च्यार-च्यार तसं भेद, विशेषपणे लही ।। ३२. हां जी काइ उदीरि वेदित निज्जर तणां विहं आखिया।
हां जी काइ किण कारण पहिछाण, च्यार नहिं भाखिया?।। ३३. हां जी कांइ कड चित उपचित कर्म, काल बहु पिण रहै।
हां जी ते चिरकाल आश्री अधिक, त्रिकाल थकी कहै ।। ३४. हां जी काइ उदीर वेदि निज्जिण्ण, काल बहु नां रहै।
हां जी धुर सुचिर क्रिया नवि कही, त्रिकाल क्रिया लहै ।। ३५. हां जी कांइ कंखा-मोह पिछान, पूर्व वेदै कह्यो।
हां जी हिव ते वेदन नों अर्थ, प्रस्ताव इहां लह्यो। ३६. हो जी प्रभु ! कंखा-मोहणी कर्म, जीव वैदे अछै? ।
हां जी शिष्य ! हंता वेदै, हिव कारण गोयम पृछै ।। ३७. हां जी कांइ पूर्व कियो ए प्रश्न, वली किण कारण ?
हां जी काइ वेदन तास उपाय, अर्थ चित धारण ।। ३८. हां जी काइ पूर्व भण्यो पिण तेह, वली पाछो भण।
हां जी कांइ तिहां कारण छै कोय, दोष नहि छै तिण ।।
३१-३५. नन्वाद्ये सूत्रत्रये कृतचितोपचितान्युक्तानि उत्तरेष
कस्मान्नोदीरितवेदितनिर्जीर्णानि? इति, उच्यतेकृतं चितमुपचितं च कर्म चिरमप्यवतिष्ठत इति करणादीनां त्रिकालक्रियामात्रातिरिक्तं चिरावस्थानलक्षणकृतत्वाद्याश्रित्य कृतादीन्युक्तानि, उदीरणानां तु न चिरावस्थानमस्तीति त्रिकालत्तिना क्रियामाघेणव तान्यभिहितानीति। जीवाः कांक्षामोहनीयं कर्म वेदयन्तीत्युक्तम्, अथ तद्वेदनकारणप्रतिपादनाय प्रस्तावयन्नाह
(वृ०-५०५३)
३६. जीवा णं भंते ! कंखामोहणिज्ज कम्मं वेदेति? हंता वेदेति।
(श० १११२६)
३८. पुब्वभणियंपि पच्छा जं भण्णइ तत्थ कारणं अत्थि। पडिसेहो य अणुन्ना हेउविसेसोबलंभो ति॥
(वृ०-५० ५४) ३६-४१. कहणं भंते ! जीवा कंखामोहणिज्जं कम्मं वेदेति ?
गोयमा ! तेहि तेहि कारणेहिं संकिया, कंखिया, वितिगिछिया, भेदसमावन्ना, कलुससमावन्ना—एवं खलु जीवा कंखामोहणिज्जं कम्मं वेदेति। (श०१।१३०)
३६. होजी प्रभ! किम वेदे ए कंख ? ताम जिन कहै फिरी।
हां जी शिष्य ! पाखंड परिचय तेण-तेण कारण करी।। ४०. हां जी शिष्य ! शंका जिन-वच मांहि, कंख अन्य वांछवै ।
हां जी वितिगिच्छा फल-संदेह, भेद मति-भंग हुवै ।। ४१. हां जी शिष्य ! कलुष एम ए नहीं, बुद्धि विपरीतता।
हां जी शिष्य ! इण कारण करि जीव, मिथ्या-मोह वेदता ।। ४२. हो जी प्रभु ! तेहिज सत्य निशंक ? प्रभु जे भाखियो।
हां जी शिष्य ! हंता तेहिज सत्य निशंक जे जिन आखियो।
४२. से नूणं भंते ! तमेव सच्चं णीसंक, जं जिणेहि पवेइयं? हंता गोयमा ! तमेव सच्चं णीसक, जं जिणेहि पवेइयं ।
(श० १११३१) ४३-४५. से नूणं भंते ! एवं मणं धारेमाणे, एवं पकरेमाणे,
एवं चिट्ठमाणे, एवं संवरेमाणे आणाए आराहए भवति? हंता गोयमा ! एवं मणं धारेमाणे जाव भवति ।
(श० १।१३२)
४३. हो जी प्रभु ! इम धरतो तज शंक, चित्त नै स्थिर करै।
हो जी प्रभु ! एम पकरतो, अनुत्पन्न हिवडै धरै।। ४४. हो जी प्रभु ! उक्त न्याय कर, मन चेष्टा रहितो छतो।
हो जी प्रभु ! इम संवरतो, अन्य मत सू मन निवर्ततो।। ४५. हो जी प्रभु ! आण-आराधक-आज्ञा-पालक ते हुवे।
हा जी शिष्य ! हंता इम मन धरतो, जाव आराधक जुवै ।। ४६. हां जी कांइ अंक तेरनो देश, धन्न त्रयोदशी मुखी।
हां जी भिक्षु भारीमाल ऋषराय थकी 'जय-जश' सुखी ।। ४७. हां जी कांइ एकादशमी ढाल, रसाल कही भली।
हां जी कांइ उगणीस उगणीस, सुजाण सुरंगरली ।।
श०१, उ०३, ढा० ११ १०५
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org