________________ तृतीय वर्ग] [71 जम्मण-मरणेणं; देवाणुप्पियाणं अंतिए मुडे भवित्ता अगाराओ अणगारियं पव्वतेइः तं एयं णं देवाणुप्पियाणं अम्हे सीसभिक्खं दलयामो, पडिच्छंतु णं देवाणुप्पिया! सीसभिक्खं / ___तए णं अरहा अरिट्ठनेमी गयसुकुमालं कुमारं एवं वयासो-ग्रहासुहं देवाणुप्पिया! मा पडिबंध ! तए णं से गयसुकुमाले कुमारे अरहया अरिट्ठणेमिणा एवं बुत्ते समाणे हट्ठ-तु? अरहं अरिट्ठनेमि तिक्खुत्तो जाव णमंसित्ता उत्तर–पुरस्थिमं दिसिभागं प्रवक्कमइ, प्रवक्कमित्ता सयमेव आभरणमल्ला-लंकारं प्रोमुयइ / तए णं सा गयसकुमाल-कुमारस्स माया हंसलक्खणेणं पडसाडएणं प्राभरणमल्ला-लंकारं पडिच्छइ, पडिच्छित्ता हार-वारि जाव विणिम्मुयमाणी विणिम्मुयमाणी गयसुकुमालं कुमारं एवं वयासो-घडियव्वं जाया ! जइयव्वं जाया ! परिक्कमियव्वं जाया ! अस्सि च णं अट्ट, णो पमाएयव्वं ति कट्ट, गयसुकुमालस्स कुमारस्स अम्मा-पियरो अरिट्ठोम वंदंति नमसंति, वंदित्ता णमंसित्ता जामेव दिसि पाउन्भूया तामेव दिसि पडिगया। तए णं से गयसुकुमाले कुमारे सयमेव पंचमुट्ठियं लोयं करेइ, करिता जेणेव अरिटुनेमी तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता भगवं अरिट्टनेमि तिक्खुत्तो प्रायाहिणपयाहिणं करेइ, करित्ता जाव नमंसित्ता एवं वयासी-- प्रालित्ते णं भंते ! लोए, पलिते णं भंते ! लोए, प्रालित्त-पलिते णं भंते ! लोए जराए मरणेण य / से जहाणामए केई गाहावई अगारंसि झियायमाणंसि, जे से तत्थ भंडे भवइ अप्पभारे मोल्लगुरुए, तं गहाय प्रायाए एगंतं अवक्कमइ एस मे नित्थारिए समाणे पच्छा पुरा य हियाए सुहाए खेमाए निस्सेयसाए प्राणुगामियत्ताए भविस्सइ / एवामेव देवाणुप्पिया ! मज्झ वि एगे आया भंडे इ8 कंते पिए मणुण्णे मणामे थेज्जे वेस्सासिए संमए अणुमए बहुमए भंडकरंडगसमाणे, मा णं सीयं, मा गं उण्हं, मा णं खहा, मा णं पिवासा, मा णं चोरा, मा णं बाला, माणं दंसा, मा णं मसगा, मा णं वाइयपित्तिय-सेभिय-सनिवाइया विविहा रोगायंका परीसहोवसग्गा फुसंतु ति कटु एस मे नित्थारिए समाणे परलोयस्त हियार सुहाए खेमाए नोसेसाए प्राणुगामियत्ताए भविस्सइ / तं इच्छामि गं देवाणुप्पिया ! सयमेव पवावियं, सयमेव मुंडावियं, सयमेव सेहावियं, सयमेव सिक्खावियं, सयमेव पायार-गोयरं विणयवेणइय-चरण-करण-जाया-मायावत्तियं धम्ममाइक्खियं / / ___ तए णं अरिट्ठनेमी अरहा गयसुकुमालं कुमारं सयमेव पब्वावेइ, जाव धम्ममाइक्खइ-एवं देवाणुप्पिया ! गंतव्वं, एवं चिट्ठियव्वं, एवं निसीयन्वं, एवं तुयट्टियब्वं, एवं भुजियव्वं, एवं भासियव्वं, एवं उढाए उट्ठाय पाहिं भूएहि जोवेहि सत्तेहि संजमेणं संजमियब्द, अस्सि च णं अद्वै णो किंचि पि पमाइयव्वं / तए णं से गयसुकुमाले कुमारे अरहयो अरिट्टनेमिस्स इमं एयारूवं धम्मियं उवएसं सम्म संपडिवज्जह], तमाणाए तहा जाव [गच्छइ, तह चिदइ, तह निसीयइ, तह तयद्रह, तह भजइ, तह भासइ, तह उट्ठाए उद्वाय पाणेहि भूएहि जीवेहि सत्तेहिं संजमेणं संजमेइ,] से गयसुकुमाले अणगारे जाए ईरियासमिए जाव [भासासमिए एसणासमिए पायाणभंडमत्तनिक्खेवणासमिए, उच्चार-पासवण-खेलजल्ल-सिंघाणपरिद्वावणियासमिए मणसमिए वयसमिए कायसमिए मणगुत्ते वयगुत्ते कायगुत्ते गुतिदिए] गुत्तबंभयारी, इणमेव निरगंथं पावयणं पुरनो काउं विहरइ। . तदन्तर गजसुकुमाल कुमार को कृष्ण-बासुदेव और माता-पिता जब बहुत-सी अनुकूल और स्नेह भरी युक्तियों से भी समझाने में समर्थ नहीं हुए तव निराश होकर श्रीकृष्ण एवं माता-पिता इस प्रकार बोले Jain Education International For Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org