Agam Sutra Satik 43 Uttaradhyayanani MoolSutra 4

SR No.: 003381
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 704
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 43, & agam_uttaradhyayan
File Size: 130 MB

Page 118

अध्ययनं-२,[नि. १२२] वेति भावनीयं, अदुवे'ति अथवा, अपि: भिन्नक्रमो भविस्सइति वचनव्यत्ययाद्भविष्यन्ति, जिना इत्यपि 'मषा' अलीक, 'ते' जिनास्तित्ववादिनः, 'एवम्' अनन्तरोक्तन्यायेन आहंस्'त्ति आहुः ब्रुवत इति भिक्षुर्न चिन्तयेत्, जिनस्य सर्वज्ञाधिक्षेपप्रतिक्षेपादिषु प्रमाणोपपन्नतया प्रतिपादनात्, तदुपदेशमूलत्वाच्च सकलैहिकामुष्मिकव्यवहाराणामिति सूत्रार्थः । इदानी शिष्यागमनद्वारं, तत्र च 'नत्थि नूणं परे लोए' इति सूत्रावयवसूचितमुदाहरणमाहनि.[ १२३] ओहाविउकामोऽवि य अज्जासाढो उ पणीयभूमीए ।
काऊण रायरूवं पच्छा सीसेण अनुसिट्ठो।। वृ.'अवधावितुकामोऽपि' उनिष्क्रमितुकामोऽपि, च: पूरणे, आर्याषाढस्तु पणितभूमौ' व्यवहारभूमौ हट्टमध्य इत्यर्थः, कृत्वा राजरूपुपश्चाच्छिष्येणानुशिष्ट इति गाथाक्षरार्थः ।। भावार्थस्तु वृद्धसम्प्रदायादवसेयः, स चायम्-अस्थि वच्छाभूमीए अज्जासाढा नामायरिया बहुस्सुया बहुसीसपरिवारा य, तत्थ गच्छे जो कालं करेइ तं निज्जावेंति भत्तपच्चक्खाणाइणा, तो बहवो निज्जामिया। अन्नया एगो अप्पणतो सीसो आयरतरेण भणितो-देवगातो आगंतूण मम दरिसणं देज्जासु, न य सो आगतो वक्खित्तचित्तत्तणओ, पच्छा सो चिंतेइ-सुबहुं कालं किलिट्ठोऽहं, सलिंगेणंचेव ओहावइ, पच्छा तेन सीसेण देवलोगगएण आभोईतो, पेच्छइ-ओहावेंतं, पच्छा तेन तस्स पहे गामो विउव्वितो, नडपेच्छा य, सो तत्थ छम्मासे पेक्खंतो अच्छितो, न छुहं न तण्हं कालं वा दिव्वप्यभावेण वेएति, पच्छा तं संहरिउंगामस्स बर्हि विजने उज्जाणे छद्दारए सव्वालंकारविभूसिए विउव्वति संजमपरिक्खत्थं, दिट्ठा तेन ते, गिण्हामि एसिमाहरणगाणि, वरं सुहं जीवंतोत्ति, सो एगं पुढविदारयं भणइ-आनेहि आभरणगाणि, सो भणइ-भगवं! एगं ताव मे अक्खाणयं सुणेहि, तओ पच्छा गिण्हिज्जासि, भणइ-सुणेमि, सो भणइ-एगो कुंभकारो, सो मट्टियं खणंतो तडीए अकंतो, सो भणइनि.[१२४] जेन भिक्खं बलिं देमि, जेन पोसेमि नायए।
सा मे मही अक्कमइ, जायं सरणओ भयं ॥ वृ. 'जेन'त्ति प्राकृतशैल्या यया भिक्षा बलि ददामि, यथाक्रमं भिक्षुदेवेभ्य इति गम्यते, 'जेन'त्ति यया पोषयामि 'नायए'त्ति ज्ञातीन्, सा 'मे'त्ति मां मही 'आक्रामति' अवष्टभ्नाति 'जातम्'उत्पन्नं, शरणतो भयम् इति श्लोकार्थः॥अयमिहोपनयः-चौरभयादहं भवन्तं शरणमागतः, त्वं च एवं विलुम्पसि, ततो ममापि जातं शरणतो भयम्, एवमुत्तरत्राप्युपनया भावनीयाः, तेन भण्णइ-अइपंडियवाइतोऽसित्ति घेत्तूण आभरणगाणि पडिग्गहे छूढाणि गओ पुढविकाइतो, इदान आउकाओ बीओ, सोऽपिअक्खाणयं कहेइ-जहा एगो तालायरो कहाकहओ पाडलओ नाम, सो अन्नया गंगु उत्तरंतो उवरि वुट्ठोदएण हीरति, तं पासिऊण जनो भणइनि.[ १२५] बहुस्सुयं चितकहं, गंगा वहइ पाडलं ।
वुज्झमाणग ! भई ते, लव ता किंचि सुहासियं ।। वृ. 'बहुश्रुतं' बहुविद्यं 'चित्रकथं' नानाकथाकथकं गङ्गी वहति पाडलं' पाटलनामकम्, उह्यमानक ! भद्रं ते, 'लप' ब्रूहि 'ता' इति तावद्यावदद्यापि दूरंन नीयस इति भावः, 'किञ्चित्' अत्यल्पं 'सुभाषितं' सूक्तमिति श्लोकार्थः । सोऽवादीत्