________________
दशवैकालिक - मूलसूत्र- २/-/६ चंखदिएणवि सयं, घाणिदिएणवि सयं, जिब्भिंदिएणवि सयं, फार्सिदिएणवि सयं, एवमेयाणि पंचगमसयाणि आहारसण्णापडिविश्यममुंचमाणेणं लद्धाणि, एवं भयसण्णाएवि पंच सयाणि, मेहुणसण्णाएव पंचसयाणि, परिग्गह सण्णाएवि पंच सयाणि, एवमेयाणि वीसंगमसयाणिन करेमि अमुञ्चमाणेण लद्धाणि, एवं ण कारवेमित्ति वीसं सयाणि, करंतंपि अन्नं न समणुजाणामित्ति वीसं सयाणि, एवमेयाणि छ सहस्साणि कार्य अमुंचमाणेण लद्धाणि, एवं वायाएवि छ सहस्साणि, एवं मणेणावि छ सहस्साणि । एवमेतेन प्रकारेण शीलाङ्गसहस्त्राणामष्टादशकस्य निष्पत्तिर्भवतीति गाथार्थः ॥ न केवलमयमधिकृतसूत्रोक्तं उक्तवच्छ्रामण्याकरणादश्रमणः किन्त्वा जीविकादिभयप्रव्रजित: संक्लिष्टचित्तो द्रव्यक्रियां कुर्वत्रप्यश्रमण एव-अत्याम्येव, कथम् ?, यत आह सूत्रकारः - मू. ( ७ )
८२
वत्थगंधमलंकार, इत्थीओ सयणाणिय। अच्छंदा जे न भुंजंति, न से चाइत्ति वुच्चइ ॥
वृ. ‘वस्त्रागन्धालङ्कारानि 'ति, अत्र वस्त्राणि चीनांशुकादीनि गन्धाः- कोष्ठपुटादयः अलङ्काराः-कटकादयः, अनुस्वारोऽलाक्षणिकः, स्त्रियोऽनेकप्रकाराः, 'शयनानि पर्यङ्कादीनि, चशब्द आसनाद्यनुक्तसमुच्चयार्थः, एतानि वस्त्रादीनि किम् ?, ' अच्छन्दा: ' अस्ववशा ये केचन 'न भुञ्जते' नासेवन्ते, किं बहुवचनोद्देशेऽप्येकवचननिर्देश: ?, विचित्रत्वात्सूत्रगतेर्विपर्ययश्च भवत्येवेतिकृत्वा, आह- 'नासौ त्यागीत्युच्यते' सुबन्धुवन्नासौ श्रमण इति सूत्रार्थः ।
-
कः पुनः सुबन्धुरिति ?, अत्र कथानकमजया नंदो चंदगुत्तेण निच्छुड्डो, तया तस्स दारेण निगच्छंतस्स दुहिया चंदगुत्ते दिविंबंधेइ, एयं अक्खाणयं जहा आवस्सए जाव बिंदुसारो गया जाओ, नंदसंतिओ य सुबंधू नाम अमच्चो, सो चाणक्कस्स पदोसमावण्णो छिद्दाणि मग्गड़, अन्नया रायाणं विनवे - जइवि तुम्हे अम्हं वित्तणं देह तहावि अम्हेहिं तुम्ह हियं वत्तव्वं, भणियं च तुम्ह माया चाणक्केण मारिया, रन्ना धाई पुच्छिया, आमंति, कारणं ण पुच्छियं, केणवि कारणेण रन्नो य सगासं चाणक्को आगओ, जावं दिट्ठिन देई ताव चाणक्को चिंतेइ - रुट्ठो एस राया, अहं गयाउओत्तिकाउं दव्वं पुत्त उत्तार्ण दाऊणं संगवित्ता य गंधा संजोइआ, पत्तयं च लिहिऊण सोऊवि जोगो समुग्गे छूढो, समुग्गो य चउसु मंजूसासु छूढो, तासु छुभित्ता पुणो गन्धोवरए छूटो, तं बहूहिं कीलियाहि सुघडियं करेत्ता दव्वजायं नातिवग्गं च धम्मे निओइत्ता अडवीए गोकुलद्वाणे इंगिनिमरणं अब्भुवगओ, स्नाय पुच्छियं चाणक्को कि करेइ ?, धाई य से सव्वं जहावत्तं परिकहेइ, गहियपरमत्थेण य भणियं अहो मया असमिक्खयं कयं सव्वंतेउरजोहबलसमग्गो खामेउंनिग्गओ, दिट्ठो अनेन करीसमज्झट्ठिओ, खामियं सबहुमाणं, भणिओ अनेन - नगरं वच्चामो, भाइ - मए सव्वपरिच्चाओ कओत्ति ।
तओ सुबंधुना राया विन्नविओ-अहं से पूर्व करेमि अनुजाणह, अणुन्नाए धूवं डहिऊण तंभि चेव एगप्पएसे करीसस्सोवरि ते अंगारे परिद्ववेइ, सो य करीसो पलित्तो, दड्ढो चाणक्को, ताहे सुबंधुना राया विन्नविओ- चाणक्कस्स संतियं घरं ममं अनुजाणए, अणुन्नाए गओ, पच्चुविक्खमाणेण य घरं दिट्ठो अपवरओ घट्टिओ, सुबंधू चितेइ-किमवि इत्थत्ति कवाडे भंजित्ता उघाडिओ, मंजू पासइ, सावि उग्धाडिया, जाव समुग्गं पासइ, मघमघंतं गंधं सपत्तयं पेच्छइ, तं पत्तयं वाएइ, तस्स य पत्तगस्स एसो अत्थो-जो एयं चुण्णयं अग्धाइ सो जइ हाइ वा समालभइ
www.jainelibrary.org
Jain Education International
-
For Private & Personal Use Only