________________
मूलं-८५०
१८७ भोज्यन्ते, यतस्तेषां शबलं चारित्रं, शबलचरित्रैः सह न भुज्यते. बालवृन्दा अग्यसहिष्णुत्वात्प्रथममेव भुञ्जतेऽतस्तंऽप्येकाकिन इति, एवमाद्या मण्डल्यामसमुद्दिशका भवन्ति, आदिग्रहणात्कृतव्याध्याधुपद्रुता इति ॥ ते चभुनानाः सन्त आलोके भुञ्जते, स चालोका द्विविधा भवतीत्येतदेवाहमू. १८५१) विहो खलु आलोको दव्वे भावे य दवि दीवाई।
सत्तविहो पुन भाव आलोगं तं परिकहेऽहं ।। वृ. विविध आलोको-द्रव्यालोको भावालोकश्च, तत्र द्रव्यालोकः प्रीपादिः. भावविषयः पुनरालोकः सप्तविधः, तं च कथयाम्यह, तत्र भावालोकस्येयं व्युत्पत्तिः-आलोक्यत इत्यालोक स्थानदिगादिनिरूपणमित्यर्थः । तं च सप्तविधमपि प्रतिपादयन्नाहमू. १८५२) ठाणदिसिपगासणया भायणपक्खेवणे य गुरुभावे ।
सत्तविहो आलोको सयावि जयणा सुविहियाणं ।। व. तथामण्डलिसमदिशकनिष्क्रमप्रवेशवर्जित स्थाने भोक्तव्यं तथा कस्यां दिशि आचार्यग्योपवेष्टव्यमित्येतद्वक्ष्यति, तथा सप्रकाशे स्थाने भोक्तव्यं भाजने चविस्तीर्णमुखे भोक्तव्यं प्रक्षेपणं च कव. लानां कुकुंट्यण्डकमात्राणां कर्तव्यं, तथा गुरुचक्षुःपथेभोक्त व्यं, तथा भावो ज्ञानादित-संवहनार्थ भोक्त. व्यमित्येतद्वक्ष्यति । एवमयं सप्तविध आलोकः सदाऽपि च यतनातस्मिन सप्तविधेऽ-प्यालोके यतना सुविहितानाम्। इदानीं भाष्यकारो व्याचष्टे प्रतिपदं, तत्राद्यावयवव्याचिख्यासयाऽऽहभू. (८५३) निक्खमपवेसमंडलि सागारियठाणपरिहियठ्ठाइ।
भा. २७५] वृ. निष्क्रमप्रवेशौ वर्जयित्वा भोजनार्थमुपविशति, तथा मण्डलीप्रवेशं च वर्जयन्ति. तता सागारिकस्थानंच परिहत्य भुञ्जते.मा भूत यागारिके प्राप्ते सति एकाशनभङ्ग स्यादिति, 'अधिकरणं राटिर्वा भवति अन्येनय प्रव्रजितेन सह अस्थाने उपविष्टस्य भुञ्जतोऽन्तरायं च भवति. कथं ?, समाधुरन्यस्य सत्के स्थाने भुङ्क्ते उपविष्टः, सोऽपि साधुरागतः प्रतीक्षमाण आस्ते, एवं चान्तरायं कर्म बध्यते ।
इदानीं दिशाद्वारप्रतिपादनायाहमू. (८५४) पच्चुरसिपरंमुहपट्ठिपक्ख एया दिसा विवज्जेत्ता।
ईसाणग्गेईय व ठाएज गुरुस्स गुणकलिओ॥ भा. २७६] वृ. उरसोऽभिमुखं प्रत्युरसं-गुरोरभिमुखं वर्जयित्वेत्यर्थः, परामुखश्च नोपविशति गुरो, तथा पृष्ठतच गुरोनापविशति, पक्षके च नापविति, एवमंता दिशो वर्जयित्वा ईशान्यां दिशि गुरांगय्यां वा दिशि तिष्टेत्' उपविशेदभोजनार्थं गुणकलितः साधुर्यः इदानी पगासणयत्ति व्याख्यायतेमू. १८५५) भक्खिकंटगट्टाईण जाणणट्टा पगास जणया। अट्टियलग्मणदोसा वग्गुलिदासा जढा एवं ॥
[भा. २७७] वृ. कथं नु नाम मक्षिका ज्ञायते-दृश्यते तथा कण्टको वा कथं नु नाम दृश्यते अस्थि वा उपलभ्यते ?, एवमर्थ प्रकाशे' सायातस्थाने भुज्यते. आदिग्रहणाद्वान्नादिपरिग्रहस्तच्च दृश्यत. एवं च प्रकाश भुनानन योऽसा गलकादौ अस्थिलगनदोषस्तथा कण्टकलगनदोषच गलकादौ स परिहता भवति. तथाऽन्धकार मक्षिकाभिक्षणजनिता यो वल्गुलिव्याधिदोषः य परिहृतो भवति । इदानीं 'भायण'त्ति द्वारमुच्यते.
मू. (८५६) जे चेव अंथयारे दोसा ने चव संकडमुहभि॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org