________________
मृलं-८३८
_____१८५ मू. १८३८) होजन व हाज लंभी फासुगआहार वहिमाईण।
लंभो य निज्नराए नियमन अओ उ कायव्वं ।। मू. १८३९) वयावच्चे अब्भुट्टियस्स सद्धाए काउकामस्स।
लाभा चेव तवस्सिस्स होइ अद्दीनमनसस्स। वृ. यावृत्त्यं नियत' कुलत. कषाम ?-उत्तमगुणान धारयता साधनां करत । शेषं सुगमम । किचप्रतिभन्नस्य उन्निष्कान्तस्य मृतस्य वा नश्यति चरणं श्रुतमगुणनया नतु वयावृत्त्यचितं-बलं शुभादय नश्यति कर्म । किञ्च लाभेन प्राप्त्या घृतादः ‘योजयन्' घृतादिलाभेन योजयन्। कान्?-यतीन लाभान्तरायं कर्म हन्ति। तथा पादप्रक्षालनादिना कुर्वन समाधि सर्वसमाधि' मनसः स्वस्थतां वाचो माधुर्यादिकं कायस्य निरुपद्रवताम, एवं कुर्वस्त्रिरूपमपि सर्वसमाधि लभते ।। सुगमा, नवर पडितप्पहत्ति बयावृत्त्यं कुरुत । किश्च भवेद्वा न वा लाभः. केषां ? -प्रासुकाना माहारापध्यादीनां तथापि तस्य वयावृत्त्यार्थमभ्युद्यतस्य साधाविशुद्धपरिणामस्य लाभ एव निजरायाः अवश्यं. अलाभेऽपि सति निर्जरा भवति, यस्मादव तस्मात्कर्त्तव्यं वैयावृत्त्यम्॥
सुगमा, नवरं बयावृत्त्य अभ्युस्थितस्य' उद्यतस्य श्रद्धया क कामस्य लाभ एव।। मू. १८४०) एसा गहणेसणविही कहिया भे धीरपुरिसपन्नत्ता।
घासेसणंपि इत्तो वुच्छं अप्पक्खरमहत्थं ॥ वृ. सुगमा॥ उक्ता ग्रहणैषणा, अधुना ग्रासैषणोच्यते, तथा चाहमू. (८४१) दव्वे भावे घासेसणा उ दव्वंमि मच्छआहारणं ।
गलमंसुडगभक्खण गलस्स पच्छेण घट्टणया॥ वृ. सा च ग्रासैषणा द्विविधा-द्रव्यतो बावतश्च, तंत्र द्रव्यमङ्गीकृत्याह-द्रव्यतो मत्स्योदाहरणं. तंजहा. एगा किर मच्छबन्धो गले मंमपिंडं दाऊण दहे छुहइ, तं च एगो मच्छा जाणइ. जहा एस गलोत्ति, सा परिपेरतेणं मंसं खाइऊण ताहे
पराहुत्ता छप्पाए गलमाणइ, मच्छबंधी जाणइ-एस गहिओत्ति, एवं तेणं सव्वं खइयं मंसं, तो सो मच्छबंधोखडाणमसेण अदिईएलद्धो अच्छइ. एत्थय आहरणं दुविहं चरिअंकप्पिअच, तंएयं मच्छबंदं
ओयमणसंकप्पं ज्ञायंत दंठ मच्छो भणड-अहं पमत्तो चरन्तो गहिओ बल्लागाए. ताहे सा खिवित्ता पच्छा गिलइ, ताहे अहं वको तीस मुह पडामि, एवं बितिअंतझ्यं च उच्चलिओ ताहे मुनो, अन्नया समुद्द अहं गओ तत्थमच्छबंधावल्यामुहाणिकरतिकडएहि.तासमुद्दवेलापाणिएणंसह अहंतत्थवंकीकेकडपबिट्टा.ताहे तम्स कडगरत अनुसारण अतिगओ. एवं तिन्नि वारा वलयामहाआ मुक्को, जालाओ एकवीसंवारा पडिआ. किह पुन ? आहे जालं छूट भवति ताहे अहं भूमी धेत्तूण अच्छामि, तहा एकंमि छिन्नादए दहे ठिआ. अम्हहिं कहविननाथजहा इमो दहा सुक्तिहिइ.ताह सो दहोसुक्को, मच्छाणंपिथने गईणत्थि ते सव्वे सुकंतपाणिप मया, कड़वि जीवंति, तत्थ कोइमच्छबंधो आगओ, सो हत्थण गहाय सूलाए पोएति, ताहे मए नायं, अहंपि अचिरा विझाहामि. नाव न विज्झामि ताव उपायं चितमि. नाह तसिमच्छाण अंतराल सृलं डमिउं महण ठिओ. सो जाणइ- एते सव्वे पोइयत्नया. ततो सो गंतूण अन्नहिं दहे धावइ. तत्थ अहं मच्छव्वत्तं करिता चेवतीमोपाणिएपविठ्ठा तण्यारिसममसत्तं नहविइच्छासिगलेणधेत? तेनिल्लज्जतणति॥अममेवार्थ गाथाभिरूपसंहरन्नाह - 'गलमसुंडगं गलामासपिंडभवरखणं, शषं सुगमं॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org