Page Text
________________
आपुच्छिऊण गमनं दोसा य इमे अनापुच्छे ।। वृ. 'पुच्छत्ति चोदकः पृच्छति, ननु च तस्या अगार्या घृतादिसङ्ग्रहः कत्तुं युक्तो भर्तृपदत्ततवणिमध्यात्येनप्राघूर्णकादेः सुखेनैवोपचारः क्रियते, साधूनांपुनःस्थापनाकुलसंरक्षणनकिञ्चित्प्रयोजनंयतस्तत्र यावन्मात्रस्याहारस्य पाकः क्रियते तत्सर्वं प्रतिदिवसमुपयुज्यते. न तु तानि कुलानि संचयित्वा माधुप्राधूर्णकागमनेसर्वमेकमुखेनैवप्रयच्छंति. एवं चादकनोक्त आचार्य आह-'गिहिणोचिंता' गृहिणश्चिन्ता भवति.यदुत एतेसाधवःप्राघूर्णकाद्यागमनेआगच्छन्तिततश्चएतेभ्योयननदेयमिति. एवंविधामादरपूर्विका चिन्ता करोति। यच्चोक्तं तरुणा बहिामे किमिति हिण्डन्ति ?. 'दिद्रुता तत्थ खुज्जबोरीए' स च दृष्टान्तो वक्ष्यमाणः। 'आपुच्छिऊण गमनं ति तत्र च बहिनामादौ आचार्यमापृच्छय गन्तव्यं, यतः दोसा य इमे अनापुच्छत्ति दोषा अनापृच्छायामते च वक्ष्यमाणलक्षणा दोषाः । इदानीं भाष्यकारः प्रतिपदमेतानिद्वाराणि व्याख्यानयति. तत्र च यदुक्तं दृष्टान्ताऽगायाः. स उच्यत-एगा वाणिओ परिमिअंभत्त अप्पणों महिलाए दइ. मा य तता दिणं दिण थावं थावं अवनइ. किं निमित्तं? जदा एयरस अवेलाए मित्तो वा सही वा एइस्सद तदा किं सक्का आवनाउ आनेउं ?, एवं सव्वता संगहं करोति. अन्नया तस्स अवेलाए पाहणगो आगतो. ताह सा भणड-किं कीरर ? रयणी वट्टइंणीसंचाराओं रत्थाओ, ताहे ताए भणिअं-मा आतुरो होहि, ताहे तस्स पाहुणगस्स उवक्खडिअं, गतो तग्गुणसहस्सेहिं वहृतो भत्तारोऽवि से परितुष्टो । एवं आयरिआवि
वणकुलाइंठवेंतिजेनअवेलागयस्सपाहणयस्सहिंतोआनेउंदिज्जइ,तेनतरुणासतेसुविकुलेसुबाहिरगामे हिंडं तित्ति। इदानि एसिंचेव विवरीओ भन्नइ, अन्नो अन्नाएगारीएपरिमिअंदेइ, सा य तओ मज्झाओ थोवं थोवं न गेण्हइ. नओ पाहणए आगए विसूरेति, अमुमेवार्थं गाथाद्वयेनोपसंहन्नाहमू. (४००) परिमिअभत्तगदाने नेहादवहरइ थोवं थोवं तु।
पाहुण वियाल आगम विसन्न आसासणादानां॥ [भा. १३८] वृ. परिमितभक्त प्रदाने सति साऽगारी स्नेहादि-घृतादि स्तोकं स्तोकमपहरति। पुनश्च प्राघूर्णकस्य विकालागमने विषन्नः स्त्रिया आश्वासितः दानं ति तया स्त्रिया भक्त दानं दत्तं प्राघूर्णकायेति॥ मू. (४०१) एवं पीइविवुड्डी विवरीयन्नेण होड़ दिद्रुतो।
लोउत्तर विसेसो असंचया जेन समणा उ॥ भा. १३१] वृ. एवं तयोर्दम्पत्योः प्रीतिवृद्धिःसंजाता, विपरीतश्चान्येनप्रकारेणभवतिदृष्टान्तः। एवंनावद्यदि गृहस्था अपिमचयपराभवन्ति-अनागतमेवचिन्तयन्ति.साधुनापुनःकुक्षिशम्बलेन सुतरामनागतमेवचिन्तनायं. यदि परं लोकोनरऽयं विशेषः, यदुत निःसञ्चयाः सुतसं चिन्तामाचार्या वहन्तीति । “पुच्छा दिटुंतगार्ग त्ति भणि इदानी "पुच्छा गिहिणो चिंत"त्ति गाथायाः प्रथमावयवं व्याख्यानयन्नाहम. (४०२) जनलावा परगाम हिंडिताऽऽनति वसइ इह गाम । दिनह बालाईणं कारणजाए य सुलभं तु॥
भा. १४०] वृ. यच्चादकन पृष्टमासीत्तत्रंदमुत्तरं जनानामालापो जनालापा-लोक एवं ब्रवीति. यदुत परग्राम हिण्डयित्वाऽऽनयन्ति-अत्र भुत । वसहि इह गामे नि वसतिः केवलमत्र एतेषां साधना, ततथ 'देज्जइ' बालादीनांददध्वम आदिशब्दात्प्रार्णकादयोगपन्ने.एवंविधांचिन्तांगृहस्थःकरोनि।ततश्च कारणाजाते य सुलभं तु'त्ति एवंविधायां चिन्तायां प्राघूर्णकादिकारणे उत्पन्ने घृणादि सुलभं भवतीनि। आह-किं पुनः कारणं प्राघूर्णकानां दीयते ?. तथा चायमपरी गुणः.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003378 |
| Book Title | Agam Sutra Satik 41A Oghniryukti MoolSutra 2a |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Dipratnasagar, Deepratnasagar |
| Publisher | Agam Shrut Prakashan |
| Publication Year | 2000 |
| Total Pages | 256 |
| Language | Prakrit, Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 41, & agam_oghniryukti |
| File Size | 9 MB |