________________
मूल-३८७
गवा आरामेण च दृष्टान्तः, जहा एगस्य माहणस्स गाणी सा कुंडदोहणी ताहे सो चितित-एसा गावी बहुअं खीर देइ मज्झ य मासन परगण होहिति तो अच्छा ताहे चेव एकवारिआए दन्निहिति. एवं सो न दुहति, ताहे सा तेन कालन विसुक्का तद्दिवसं बिंदपि न देइ । एवं संजया तेसिं सहाणं अनल्लिअंता तेसिं सड्डाणं पम्हट्ठा न चेव आनंति किं संजया अत्थि न वा ? तेवि संजया जंमि दिवसे कज्ज जायं तद्दिवसे गया जाव नत्थि तानि दब्वाणि. तम्हा दाण्ह वा तिण्ह वा दिवसाणं अवस्स गंतव्वं ।। अथवा आरामदिट्ठतो, एगो मालिओ चितेइ-अच्छंत एयाणि पुप्फाणि अहं कोमुईए एकवारिआए उव्वेहामि जेन बहूणि हुंति, ताहे सो आरामो उफुल्नो कामुईए न एकंपि फुल्लं जायं । एवं सावगकुलेसु एए चेव दोसा एकवारिआए पविसणे तम्हा पविसिअव्वं कहिंचि दिवसेत्ति ॥ इदानीं योऽसौ आचार्यादीनां वय्यावृत्त्यकर- श्रालकुलेष प्रविशति समभिषिविरहितो नियोक्तव्य:मू. (३८८) अलग बसिरं सुविरं खमगं कोहमाणमानलोहिल्लं । कोहलपडिबद्धं क्यावच्चं न कारिना।।
[भा. १३३] म. (३८९) ता अच्छइ जा फिडिओ सइकालो अलस सोविरे दोस।
गुरुमारी तेन विना विराहणुरसकृक ॥ मू. (३९०) अप्पंते अविलंभो हानी ओसक्कूणाइ अइमदे।
अनहिंडितो अचिरं नलहइ जंकिंचि वा नेइ॥ मू. (३९१) गिण्हामि अप्पणो ता पज्जतं तो गुरूण पच्छाउ।
घित्ण नेसिपच्छा सीअल ओसक्कमाईआ॥ मू. (३९२) परिआवज्जइ खवगो अह गिण्हइ अप्पणो इयरहानी। . अविदिन्ने उमपाणाई थन्द्वो न उगच्छई ज च॥
[प्र. २०] मू. (३९३)
ओहासई खीराई विजतं वानवाराइ लुद्धो। जे अवगवेसणदोसा एगस्स यतेउलुद्धस्स ॥
[प्र. २१] एयद्दोसविमुक्कं कडजोगी नायसील मायारं। गुरुभत्तिमं विनियं वेयावच्च तुकारेज्जा॥
[प्र. २२] वृ.अलसोआलसितोसोवेयावच्चं नकारेयव्वो. जदिकारवे असमाचारी.सोआलस्सेनतावअच्छड जाव फिडिओ देसकालो, ताहे पच्छा सड्ढयाणि जं किंचि देति तेण आयरिआईणं विराधना, अहवा सो अइप्पए वच्चइ कम्मं निव्वाहिअं होउत्ति, ताहे तत्थ अकाले वच्चंतस्स तस्स ते चेव दोसा, अथवा तानि धम्मसड्डियआओसक्कणदोसे अस्सकणदोसेवा करज्जा ठवियगदोसावा, अहवा आय-रियाणं निमित्तं पप वा उस्सूर उवक्खडेजा, एत एवमाझ्या अलसे दोसा | घसिरो बभक्खगो, सोविनपट्टवेयन्वो. सो पढम चेव अप्पणो अट्टाए हिंडइ पज्जतं. जाव सो अप्पणी पज्जतं हिंडइ ताव फिडिआ वेला, अहवा तत्थेव पढम वच्चइ पच्छा तत्थयण चेव वेला होइ. ते चेवास्सक्काणादिआ दोसा, अहवा तत्थ सढकुले पभूयं गेण्हइताहे उम्गमदोसा न सुझंति । सुविरो ताव सुवइ जाव फिडिआ भिक्खावेला, अहवा पढमं तत्थ गंतुं अवेलाए पच्छा सुयइ ते चेव दोसा । खमओ जड़ अप्पणो हिंडइ ताहे आयरिआ परितावणादि पावंति, अह खमओ आयरिआणं गेण्हड़ ततो अप्पणो परितावणादि पावइ । कोहिल्लो पुव्वलाभाओ फिडितो सकोहिओ संतो भाइ-अम्ह अन्नतो लभामः, तंपि तुझपच्चरण न गेण्हामो. अहवा थेवं लब्भइ तत्थ भंडइ, अहवा ऊणं
मू. (३९४)
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org