________________
आघनियुक्तिः मूलसूत्र वृ. सुगमा । इदानीं "गिलाण"त्ति व्याख्यायत. मू. (३८२) परिहीनं तं दव्वं चमढिज्जतं तु अन्नमन्नेहिं ।
परिहानं मि य दवे नत्थि गिलाणस्स ण जोग्गं ।। [भा. १२८] वृ. सुगमा । तथा चात्र दृष्टान्तो द्रष्टव्यःमू. (३८३) चत्ता होति गिलाणा आयरिया बालवुड्डसेहा य । खमगा पाहुणगाविय मज्जायमइक्कमंतेणं ।
[भा. १२९ मू. (३८४)
सारिकखया गिलाणा आयरिया बालवुड्डसेहा य।
खमगा पाहुणगाविय मज्जायं ठावयतेणं ॥ (भा. १३०] मू. (३८५) जड्डे महिसे चारी से गोणे अ तेसि जावसिआ।
पएसिं पडिवक्खे चत्तारि उ संजया हंति ।। १. जहा एक्कं महाबीयं परिसूअं. तत्थ य चारीओ नानाविहाओ अत्थि, तंजहा जडस्स-हत्थिस्स जा होइ सा होउ सा तत्थ अत्थि, महिसस्स सुकुमारा जोग्गा सावि तत्थ अत्थि, आसस्स महुरा जोग्गा सावि नत्थ अस्थि, गोणस्स. सुयंधा जोग्गा सावि तत्थ अत्थि, तं च रायपुरिसेहिं रक्खिज्जइ ताणं चेव जड्डाईणं. जड़ परं कारणे घसिआ आनंति, अह पुन तं- मोक्कलयं मुच्चइ ताहे पट्टणगोणेहिं गामगोणेहिं चमढिज्नइ, चमढिए अ तस्सिं महापरिसूए ताणं रायकेराणं जड्डाईणं अमुख्वा चारी न लम्भई, विध्वंसितत्वात् गोधनस्तस्य, एवं सड्डयकुलाणिवि जइ न रक्खिज्नति ततो अन्नमन्नेहिं चमढिनति, तेसु चमढिएसु जं जड्डाइसब्भावपाहुणयाणं पाउग्गं तं न देंति ॥ इदानीमक्षरार्थ उच्यते-जड्डो. हस्ती महिषः प्रसिद्धस्तयोरनुरूपा चारी यावसिका-वासवाहिका ददति, तथा अश्वस्य, गोणो-बलीवर्दस्तस्य च चारीमानयन्ति यावसिकाः । एतेषां' जड्डादीनां प्रतिरूपः- अनुरूपः पक्षः प्रतिपक्षः तुल्यपक्ष इत्यर्थः तस्मिन् चत्वारः संयताः प्राधूर्णका भवन्ति ।
इदानीमेतेषामेव जड्डादीनां यथासङ्ख्येयन भोजन प्रतिपादयन्नाहमू. (३८६) जड्डा जं वा तं वा सुकुमारं महिसिओ महुरमासो! गोणो सुगंधदव्वं इच्छइ एमेव साहूवि ॥
भा. १३१] वृ. सुगमा ।। नवरं साधरप्वेवमेव द्रष्टव्यः तत्थ पढमो पाहणसाह भणइ-जं मम दोसीणं अण्हगं वा कजिअं वा लब्भइ त चव आनेहि, तेन एवं भणिते कि ? दोसीणं चेव आनिअव्वं, न विसेसेणं तस्स सोहणं तस्स आणेयव्वं । बितिओ पाहणसाह भणइ-वरं मे नेहरहियावि पूयलिआ सुकुमाला होउ । ततिओ भणति-महरं नवरि मे होउ। चउत्था भणति निप्पडिगंधं अंबपाणं वा होउ । एवं ताणं भणंताणं जं जोग्गं तं सवयकुलेहितीवि संसयं आनिज्जइ । एवमुक्त सत्याह पर:- यस्मादेवं तस्मादवं नस्मान्न कदाचित्केनचित्प्रवेष्टव्यं प्राधूर्णकागमनमन्तरेण श्रावक कुलेषु, यदैव प्राघूर्णका आगमिष्यन्ति तदैव तेषु प्रवेशो युक्तः, एवमुक्ते सत्याहाचार्यः। मू. (३८७) एवं च पुणो ठविए अप्पविसंते भवे इमे दोसा।
वासरण संजयाणं विसुक्खगोणी अ आरामो ॥ भा. १३२ वृ. एवं च पुनः 'ठविते' स्थापिते स्थापनाकुले यदि सर्वथा न प्रवेशः क्रियते तंदन दोषाः । अप्रविशत्सु एते दोषाः- 'वीसरणसंजयाणं विस्मरणं तेषां श्रावकाणां भवति, तत्र च विशुष्कगाण्या
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org