________________
दशा-१०, मूलं-१११, नि-१४४] अन्ने अट्टमं अट्ठमेण सेवालादि आहारेंति, (ते अप्पणा सच्चामोसाइंपओजंति । सच्चो संजमो मोसं असंजमो, ते पारणयंमि निजीवं सेवालं परिसडिय पंडुपत्ताणि य आहारैति, एतं सच्चं, जं पुन सचित्तोदगं पडिसेवंति, एतं मोसं असंजम इत्यर्थः । अहवा असच्चामोसं अहं न हंतवो अन्ने हंतव्वा यथा बंभणो न हंतब्बो अन्ने हंतव्वा । यथा-ब्राह्मणा न हंतव्वा, ब्राह्मणघातकस्य हि न संति लोकाः, शूद्रा हन्तव्याः, शूद्र मारयित्वा प्राणयामंजपेत् विहसितं वा कुर्यात् किंचिद्वा दद्यात्। अनस्थिकानां सत्त्वानांसकटंभरं मारयित्वा ब्राह्मणान् भोजयेत् । हननं पिट्टणं आज्ञापनं अमुगं कुरु गच्छ देहि एवमादि, परितावणं-दुक्खावणं परिघेत्तव्यंति दासमादी परिगिण्हंति । उद्दवणंमारणंजधा हिंसातोअनियत्तातथमुसावातातोअदिन्नादानातोय।जधाएतेसुतिसुविआसवदारेसु अनियत्ता, एमेवते इथिकामेसु अन्ने सद्दादओ कामा तेहिंतो सव्वेहितोवि इत्यिकामा गुरुतरा, जेन भणितं-मूलमेतमधम्मस्स महादोससमुस्सयं । तम्हा मेहुणसंसग्गी निगंथा वज्जयंति णं ॥ आह च-सिश्नोदरकृते पार्थ! पृथिवीं जेतुमिच्छसि।जय शिश्नोदरं पार्थ! ततस्ते पृथिवी जिता।। अथवा इथिकामा सद्दादयो पंचवि कामा विजंते इति विभासितव्वा । उक्तंच-पुष्पफलाणंचरसं सुराए मंसस्समहिलियाणंच । जाणताजे विरता ते दुक्करकारएवंदे ।।मुच्छितित्ति-जधावेदेनत्तो मुच्छितो न किंचि जाणति, एवं ते इथिकामेसु मुच्छियाविव न इस्थिदोसे पिच्छति । गिद्धाः तदभिलाषिणः । ग्रथिता बद्धानतेभ्योऽपसर्पति ।अज्झोववन्ने-तीव्रस्तदभिनिवेशः जाववासाई चतुः पञ्चछदसमाणि वा । व्रतं चरणं जाव चरंति ताव महल्लीभूया पच्छा परिणति जावपुनो पुत्ते पाति, कुप्पंता य बाधिति, ताहेथेवंआउसेसंवासाइंचत्तारिपंच वाछवा दस वा । अप्पतरोत्तिचउण्हं वासाणं हेट्टा जाव एक्को दिवसो भुजतरोत्ति । दसण्हं वासाणं परेणं जाव वास शतं बालपव्वतिताणं। यथा शुक्रस्य व्यासपुत्रस्य । एवंतावतेपव्वइताअनियत्तभोगासायथाशास्त्रोक्तान् आहाकम्म-आहारा आवसहसयनासनछादनगंधमल्लादिभोगान् भुंजते।तएवं अनियत्तकामासा कालमासेत्ति मरणकालमासे मरणपक्खे जाव मरणदिवसे कालंति-मरणकालं किच्चा अन्नतरेसु जत्थ सूरो नथिभवणवंतराणं, अधवाजत्थ आसुरोभावो कोहणसीलताआतावएसुअसुरकुमारेसु उववजंति । जति किहवि उड्डलोएसुदेवेसु उववजंतितहावि किल्बिसिएसुउववज्जति । किल्बिषंपापमित्यर्थः । किल्बिषबहुला किल्बिषिकाः ततो किल्बिसियत्तातोवियुजमाणाजति विय कहवि अनंतरं परंपरं वा मानुसत्तणं लहइ तथावि एलमूयंताए एलतो जहा-बुब्बुएत्ति एवंविधा तस्स भासा भवंति । तमुक्कायत्ता इतिजात्यन्धो भवति । बालंधोवा जात्यंधः । सेसं कंठं । जाव नयावि जाव करण नओ सव्वेसिपि नयाणं गाथा।
मू. (११२) एवं खलु समणाउसो ! मए धम्मे पन्नत्ते इणमेव निरगंथं जाव से परक्कमेजा जाव सव्वकामविरत्ते सब्बरागविरत्ते सव्वसंगातीते सव्वसिनेहातिकते सव्वचारित्ते परिबुडे तस्स णं भगवंतस्स अनुत्तरेणं नाणेण अनत्तरेणं दंसणेणं जाव परिनिव्याणमग्गेणं अप्पाणं भवेमाणस्स अनंते अनुत्तरे निव्वाधए निरावरणे कसिणे पडिपुन्ने केवलवरनाणदंसणे समुप्पन्ने ततेणं से भगवं आहा भवति जिने केवली सव्वनूसव्वदरिसी सदेवमनुयासुराएजाव बहूई वासाईकेवलिपरियागं पाउणति बहूई २ ता अप्पणो आउसेसं आभोएति आभोएत्ता भत्तं पञ्चक्खति भ रत्ता बहूई
भत्ताइं अनसनाए छेदेतिरत्ता ततो पच्छा सिज्झति जाव सव्वदुक्खाणं अंत करेति एवं खलु Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org