________________
दशाश्रुतस्कन्ध-छेदसूत्रम् - १० / १११ पुव्वावरविसुद्धं, नयनसीलं नैयायिकं, मोक्षं नयति संसुद्धं समस्तं सुद्धं संसुद्धं, सल्लकत्तणं सल्लोकम्मबंधो, खवणा सिद्धिमग्गं सिद्धीए मग्गो, पवयणं चरित्रादिरित्यर्थः । सोत्ती निज्जाणं निव्वाणं । च एगट्ठियाणि । मग्गो पवयणमेव अवितहंति-तथ्थो मोक्षमार्ग इत्यर्थः । अविसंधि-संधानं संधिः संसार इत्यर्थः, विविधा संधी विसंधी न विसंधी अविसंधी, किं तठप्रवचनं सव्वदुक्खप्पहीणमग्गं प्रवचनमेव जस्स णं धम्मस्स चरित्तधम्मसिक्खाए दुविधाए गहणसिक्खाए आसेवणसिक्खाए य । विहरमाणे गामानुगामं दूइजमाणो पुरा दिगिच्छिए छुहाए पुरापुट्ठे वातातपेहिं सीतोसिनेहिं सेसा परिसहोवरसग्गा विरूवरूवा गहिता । उद्दिन्न कामजातो मोहनिजेणं, यथा द्रव्यजातं से य परक्कमेज्ज तपसि सयमेव, सेयपरक्कममाणे पासेज्जा, से उदिन्नकामे, जे इमे उग्गपुत्ता कुलं महााउगा मािित च उसातो उभतो जातिविसुद्धा एवं लोयपुत्ता विससं कंठं । जाव सपुब्बावरं चणं पुव्वण्हे अवरण्हे ण्हाते कतबलिकम्मे अग्रणियं करेति कुलदेवतादीणं । कोउगाणी-सीसपज्जोहार लोणडहणादीणि, मंगलाई सिद्धत्ययहरितालियादीणि सिसे करेति सुवन्नमादीणि वा छिबंति, पायच्छित्तं दुस्सुमिणघातनिमित्तं अग्गिहुणण गधातित्यादिसु वा धीयराण दिंति शिरसा न्हाणादीहिं ससीसो ण्हाति । ततो अलंकारो कचे मालकडेत्ति, फलहियारिद्ध आविद्धमणिसुवन्ने चूलामणी सोवि हेड्डा सुवन्नेण बजति, सुवन्नाभरणेसु य प्रायेणं मणितो विनंति कप्पितं घडित मालानक्खत्तमालादि मोली-मउडो सो पुन कमलमउलसंठितो मउली बुञ्चति, तिहिं सिहरेहिं मउडो वुच्चति, चउरस्सो तिरीडी वग्घारितं लबितं ज्ञापकं आसत्तोससत्तवग्घारितसोणिसुत्तमल्लदामकलावे सोणी- कडी, सोणि सुत्तगं- कडिसुत्तगं, मलिञ्जतिति मल्लं, सिरिदाम गंड्वादि, कलावोत्ति कलावीकताणि (भल्लीगादीणि) इत्थि गुम्मो - समूहो महताहतं- आहतं नाम आख्याणकनिबद्धं नचिज्जति गिज्जति वाइज्जति य जहा नाडगं प्रबंधावा, तंतीवीणा पवीससादि तंतंति भणति । तलः हस्ततलः । ताला कंसालागादि । तुडितं सव्वमेव आतोद्यं । धनलत्तिगा लकुड़गादिं सुतं गंठिततादि पटूजाणगा पडूहिं पवाइयं पडुच्च वाइयं, रवो-निग्घोसो, घनवाइतं घना मेघा तेसिं निग्घोसो मेघरव इत्यर्थः । उरालाणि उदारानि आज्ञामुखं तरसणं एगमवि अनवेमाणस्स अब्मुट्ठिता भणति, भण सामी- किं आहारामो ? दूरामो- दूराउ उवणेमो समीवत्थं, चेष्टगं प्रयुंजामो कतरं किं ? लेहितंइच्छितं सद्दादीणं, सूपकारा भांति किं भे आसगस्स सदति-अस्यते अनेनेति आस्यकं मुखं । जं पासित्ता निग्गंधे निद्देसेज निदानं करेति । २ । सेय भवति । जे इमे आरन्निया सुत्तं उच्चारेतव्वंअरन्ने वसंतीति आरन्निया तावसा इत्यर्थः । ते पुन केइ रूक्खमूले सुवंति । केइ उदगमूलेसु, अन्ने आवसहेसु । तेसु आवसहेसु वसंतीत्यावसहिकाः ग्रसति बुद्धयादीनू गुणानिति ग्रामः, अंतिकमभ्यासे ग्रामस्य ग्रामयोः ग्रामाणं वा अंतीए वसतीति गामणियंतिया, खलभिक्खादीहिं ग्राममुपजीवन्तीत्यर्थः । कण्हइरहस्सियत्ति-रह त्यागे किंचिद्रहस्यमेषां भवति जधा होमं मंत्राश्च आरण्यकं चेत्यादि सर्वे च वेदा एषां रहस्यं येनाब्राह्मणाय न दीयंते, अहवा काण्हयिरहस्सियत्ति-संजता नो बहुएसुजीवेसु संजमंति, पंचीदिए जीवे न मारिंति, एगिंदियपुढविमूलकंदादि उदयं अगनिकायं च वधंति । संजमो नाम यत्नः विरतिर्विरमणं जधा मए अमुगो न हंतव्वोत्ति, पच्छा तेसुं चेव जेसु विरतो तेसु जतणं करेति मा ते मारिस्सामिति । अथवा संजमो विरतीय एग्ट्ठा कुत्र विरतो ? उच्यतेसव्वपाणभूतजीवसत्तेसु अनुकंपापरा संजता, केइ छटुं छट्टेणं पारणए परिसडिय पंडुपत्ताहारा ।
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
८८
Jain Education International