Agam Sutra Satik 36 Vyavahar ChhedSutra 3

SR No.: 003372
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1046
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 36, & agam_vyavahara
File Size: 21 MB

Page 340

उद्देशक : २, मूलं : ४४. [भा. १११२]
[भा. १११२]
[भा. १११३]
[ भा. १११४]
[भा. १११५ ]
[ भा. १११६]
बू - [आसां षन्नामपि गाथानां व्याख्या पूर्ववत् ]
भू. (४५) दित्तचित्तं भिक्खुं गिलायमाणं नो कप्पइ तस्स गणावच्छेदियस्स निज्जूहित्तए अगिलाए तस्स करणिज्जं वेयावडियं जाव ततो रोगातंकातो विप्पमुक्को। ततो पच्छा तस्स अहा लहुस्सगे नाम ववहार पट्टवियच्चे सिया' ।
वृ- अस्य व्याख्या संक्षेपतः प्राग्वत् । सम्प्रतिभाष्यकारो विस्तरमभिधित्सुराहएसेव गमो नियमा, दित्तादीनं पि होति नायव्वो ।
[भा. १११७]
हो दत्तचित्त सोपवलति अनिच्छियव्वाइं ।।
वृ- एष एवानन्तरं क्षिप्तचित्तसूत्रगत एव गमः प्रकारी लौकिकलोकोत्तरिकभेदादिरूपी दीप्तानामपि दीप्तचित्तप्रभृतीनामपि नियमाद्वेदितव्यः । यदि पुनर्नानात्वं तदभिधातव्यं । तदेवाधिकृतसूत्रेऽभिधित्सुराह - 'जो होइ' इत्यादि यो भवति दीप्तचित्तः सोऽनीप्सितव्यानि बहूनी प्रलपति बहवनीप्सित प्रलपनंतस्य लक्षणंक्षिप्तचित्तस्त्यपहृत चित्ततया मौनेनाप्यवतिष्ठते इति परस्परं सूत्रयोर्विशेषं इतिभावः । अथ कथमेष दीप्तचित्तो भवतीति तत्कारण प्रतिपादनार्थमाह
लहुसो लहुसतरागो अहा लहुसो य होइ ववहारो । एएसिं पच्छित्तं वोच्छामि अहानुपुवीए ।। गुरुगोय होइ मास गुरुयतरागो य होइ चउमासो । अह गुरुगोच्छम्मासों गुरुगपक्खमि पडिवत्ती ।। तीसा य पनवीसा वीसा पन्नरस सेवय । दस पंच य दिवसाइं लहु सगपक्खंमि पडिवत्ती ।। गुरुगं च अटमं खलु गुरुगतरागं च होइ दसमं तु । आहा गुरुग दुवालसमं गुरुगपक्खमि पडिवत्ती ।। छठं च चउत्थं वा आयंबिल एगठाण पुरिमड्डा । निव्विइगं दायव्वं अह लहुसगंमि सुद्धोवा ||
[ भा. १११८ ] इति एस असंमानाखित्तो संमानतो हवति दित्ती । अग्गीव इंधनेहिं दिप्पइ चित्तं इमेहिं तु ||
- इति प्रागुक्तेन प्रकारेण एष क्षिप्तः क्षिप्तचित्तोऽसम्मानतो अपमानतो भवति । दीप्तो दीप्तचित्तः पुनः सम्मानतो विशिष्ट सन्माना वाप्तितो भवति । दीप्तचित्तो नाम यस्य दीप्तचित्तं तच्च चित्तं दीप्यते अग्निरिवेन्धनैरेभिर्वक्ष्यमाणैर्लाभमदादिभिस्तानेवाह
लाभमदेनव मत्तो अहवा जेऊण दुज्जए सत्तू ।
दित्तंभि सातवाहणो तमहं वोच्छं समासेणं । ।
३३९
[ भा. १११९]
वृ- लाभमदेन वा मत्तः सद् दिप्तचित्ती भवति । अथवा दुर्जयान् शत्रून् जित्वा उभयस्मिन्नपि दीप्ते दीप्तचित्ते लौकिको दृष्टान्तः शातवाहनी राजा । तमहं सातवाहनदृष्टान्तं समासेन वक्ष्ये । यथा प्रतिज्ञातमेव करोति
[ भा. ११२० ]
महुरा दंडेनत्ती निग्गय सहस्सा अपुच्छियं कयरं । तस्स यतिक्खा आणा दुहागया दोवि पाडेउं । !