Agam Sutra Satik 36 Vyavahar ChhedSutra 3

SR No.: 003372
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1046
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 36, & agam_vyavahara
File Size: 21 MB

Page 324

उद्देशक :२, मूलं:४०, [भा. १०३८] साली चरइ केयारसाभी आगतो । तं वसभं पविठं पासिऊणतंबार ढिक्कयं ।ततो सस्मादीहितं वसभं परितावेति । ताहे तेनं परिताविएणंइमंकयं । [भा.१०३९] जंपिन चिनतं तेन चमढियं पेल्लियं वसहराए।
केयारेक्कदुवारे पोयालेणंनिरुद्धणं ।। वृ-केदारसक्तेएकस्मिन्द्वारेसतितेनद्वारस्थगनतोनिरुद्धेनपोयालेनसांढवृषभेनयदपरेषुकेदारेषु नचीर्णं तदपिशरादिभिः परिताप्यमानेन इतस्ततः परिभ्रमता चमढियंतिविनाशितपेल्लियं चेतिपातितं शीध्र एष दृष्टान्तोऽपिर्थोपनयः[भा.१०४०] तनुयंमिपि अवराहे कयंमि अनुवाय चोइएणतं ।
सेसचरणं पि मिलियं अपसस्थपसत्थ बिइयंतु ।। वृ-एवं वृषभदृष्टान्तगतेनप्रकारेणस्तोकेऽप्यपराधेकृते अनुपायेन उपायाभावेन यश्चोदितस्तेनानुपायचोदितेनाधिकृतप्रतिसेवनातः शेषं यश्चारित्रमवतिष्ठते तदपि लिङ्गत्यागादिना मलिनं क्रियते । इदमप्रशस्तमुदाहरणम्, द्वितीयंतूदाहरणंप्रशस्तं, तच्चेदम्-अन्नो केयारसामी, वसमंपासिऊणंदुवारस्स एगपासेठिच्चासदं करेति । ततोसोवसभोभीतोतेनदुवारणनिष्फडत्तिनिप्फडतोयलेढुमादीहिं आहतो। एवं तस्स खेत्तमलणादिया पुव्युत्तादोसा नजाया । एवं आयरिएण विसो उववाएणचोएयव्यो जहान रुसति । ततो पुवुत्तो एगो वि दोसो न संभवति । व्याख्यातं प्रथम सूत्रमधुना द्वितीयं व्याचिख्यासुः प्रथमतः सूत्रेण सहसम्बन्धमाह[भा.१०४१] तेनेवसेविएणं असंथरंतो विसंथरोजातो।
बितितो पुन सेवंतो अकप्पियं नेवसंथरंति ।। दृ- अनन्तरसूत्राभिहितोऽसंस्तरन्नपि तेनैव प्रागुक्तेनाकल्पिकेन सेवितेन प्रतिसेवितेन संस्तरो विवक्षिताऽनुष्ठानवहनसमर्थो जातः द्वितीयः पुनरधिकृतसूत्रोक्तो अकल्पिकमपि प्रतिसेवमानो नैवं संस्तरति । नैवाधिकृतानुष्ठानवहन समर्थ उपजायते । ततोऽसंस्तरतो विधि ख्यापनार्थमधिकृत सूत्रारम्भः। [भा.१०४२] एमेव य बीयसुत्तेण नाणतंनवरं असंथरतमि ।
करणंअनुपरिहारीचोयगगोणीएदिठतो ।। दृ- यता प्रामुक्तसूत्रेऽभिहितमुभयबलं परियागमित्यादि एमेव अनेनैव प्रकारेणास्मिन्नप्यधिकृते द्वितीये सूत्रे वक्तव्यं । नवरमत्र नानात्वमिदमसंस्तरति अकल्पिकप्रतिसेवनेनापिसंस्तरणमप्राप्नुवति करणमनुपरिहारिणः यन्न शक्नोति परिहारिकः कर्तुं तद्भणितः सन् करोत्यनुपरिहारिक इति भावः । चोयगगोणीए दिलंतोइति पश्चाद्व्याख्येयम् । सम्प्रति यदनुपरिहारिणा कर्तव्यं तदाह[भा.१०४३] पेहा भिक्खवग्गहणेउटुंतनिवेसणेयधुवणेय |
जंजन तरइकाउं,तंतंसे करेइ बितिओउ ।। वृ-प्रेक्षाया भिक्षाग्रहणे उत्तिष्ठति उत्थानं कर्तुमारभमाणो निवेशनेचानुपरिहारिणः करणं भवतीति शेषः । इयमत्रभावना-यदिपरिहारिकोभाण्डप्रत्युपेक्षितुंनशक्नोतिततोऽनुपारिहारिकंब्रूतेप्रत्युपेक्षस्वेदं भाण्डकमिति, ततो अभिधत्तेभिक्षामट; ततोभिक्षामटित्वाददाति, ।एवमुत्थानंयदिकर्तुंनशक्तस्तत उत्थापयति । उपवेष्टुमशक्तमुपवेशयतिलेपकृदादिनाखरंटितं पात्रबन्धादि यदि प्रक्षालयितुमशक्त