________________
उद्देशक :२, मूलं : ३६. [भा. १००२]
३१३ आदिशब्दात्तरुणादि परिग्रहः अपहरन्ति परपक्षामिथ्यादृष्ट यस्तऽपि क्षुल्लकादीन्व्युद्ग्राह्य अपहरन्ति, अथवा त्रिविधास्तेनास्तद्यथा स्वलिंगाः पार्श्वस्थादयस्तेपूर्ववत्, गृहिणस्तस्करास्ते उपधिप्रभृतीनपहरंति, अन्येवा स्वलिंगगृहिभ्यो व्यतिरिक्तास्तेच भिक्षुकादयोऽवगंतव्यास्तेक्षुल्लकादीन् व्युद्ग्राह्यापहरंति, [भा.१००३] एएचेव य ठाणे, गीयत्यो निस्सितो उवजेइ ।।
भावविहारो एसो दुविहो उसमासतोभणिओ ।। वृ- एतान्येवानन्तरोदितानि स्थानानि गीतार्थो गीतार्थनिश्रितश्च वर्जयति तत्र गीतार्थः स्वयं कुशलत्वात् गीतार्थनिश्रितस्तुगीतार्थोपदेशेन एष भावविहारो द्विविधो भणितः समासतः संक्षपेण ।। [भा.१००४] सोपुन होइदुविहो, सम्मतकप्पो तहेव असमत्तो ।
तत्थसमत्तोइणमो, जहन्नमुक्कोसतो होइ ।। वृ-स पुनर्भावविहारो द्विविधोऽपि भूयो द्विविधो भवति । तद्यथा-समाप्तकल्पस्तथैवासमाप्तोऽ. समाप्तकल्पः । तत्रायंसमाप्तः समाप्तकल्पो द्विविधो भवति । तद्यथा-जधन्य उत्कृष्टश्च अनयोरेव
प्रमाणमाह
[भा.१००५] गीयत्थाणंतिण्हं, समत्तकप्पो जहन्नतो होति ।
बत्तीससहस्साइंहवंति उक्कोसओएस ।। वृ- गीतार्थानां त्रयाणां विहारः समाप्तकल्पो जधन्यो भवति । उत्कृष्टस्त्वेष समाप्तकल्पो द्वात्रिंशत्सहस्त्राणिभवन्ति । [भा.१००६] तिण्हसमत्तो कप्पो,जहनउदांनिऊजयाविहरे ।
गीयत्थाणवि लहुओ, अगीएगुरुगा इमे दोसा ।। वृ-त्रयाणां किलसमाप्तकल्पोजघन्योभवतिततोयदा द्वौ विहरतस्तदा द्वयोगीतार्थयोर्विहरतोर्लधुका मासाः प्रायश्चित्तं, अगीतार्थयोश्चत्वारो गुरुका द्वयोश्च विहरतोरिभवक्ष्यमाणा दोषास्तानेवाह[भा.१००७] दोहवि विहरंताणसलिंगगिहलिंग अन्नलिंगेय ।
होइ बहुदोस वसही गिलाणमरणे यसल्लेय ।। वृ-द्वयोर्विहरतोः स्वलिङ्गान्यलिङ्गगृहलिङ्गानधिकृत्यभूयांसा दोषास्तद्यथा-एकोवसतिपालएको भिक्षार्थं गतस्तत्रयो भिक्षार्थ गतस्तस्य खलिङ्गे संयत्या आलोपादिकं पृच्छन्त्याः आत्मपरोभयसमुत्था दोषाः; । पलिङ्गे चरकादिकाया गृहि लिङ्गे स्त्रियाः प्रोषितभर्तृकादिकायाः । होइ बहुदोसवसहित्ति हिण्डमानाद्वसतिर्बहुदोपाभवतीतिकिमुकक्तं भवति वसतिपालस्य हिण्डमानापेक्षयाभूयांसोदोषाः। एकान्तमितिकृत्वास्वलिङ्गिन्यादीनामुपपानसम्भवात्प्रदीपनकेचलग्नेएकाकीसकथंकरोति ।अर्थते दोषा मा भूवन्निति शून्यां वसतिं कृत्वा निर्गच्छतः । तदानीं वक्ष्यमाणा बहवो दोषास्तद्यथाद्वयोर्विहरतोर्योको ग्लानी भवति तदा तस्य ग्लानस्य एकाकिना मोचने पिपासादिसम्भवतस्तथा मरणे मरणकाले शल्यं नोद्धत्तमिति ।शल्येन तथाच स्थितेसतिगरीयांसोदोषाः तत्रद्वयोर्निर्गमने दोषानाह[भा.१००८] मिच्छत्तय बहुसुयचारणभडियमरणं तिरिक्खमनुयाणं ।
आएस वालनिक्केयणेय सुणेभवे दोसा ।। वृ-उत्सर्गतस्तावदियंसमाचारीशून्यावसतिर्न कर्तव्या । यदिपुनस्तौशून्यांवसतिंकुस्तस्ततस्तयोः प्रत्येकं प्रायश्चित्तं चतुर्लधुत्तपसा कालेन चउगुरु उक्तं च-सुनं जति वसहि करति चउ लहुया दोहिवि
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org