Agam Sutra Satik 35 Bruhatkalpa ChhedSutra 2

SR No.: 003371
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1500
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 35, & agam_bruhatkalpa
File Size: 29 MB

Page 96

पीठिका - [भा. ३५९] देवस्याराधनम्। अन्यभेरीप्रदानम् । अन्यस्य भेरीपालस्य स्थापनम् । एवं सूत्रा-ऽर्थो कन्थीकुर्वतो नदातव्यम् । इदानीमाभीरीष्टान्तमाह[भा.३६०] मुक्कं तया अगहिए, दुपरिग्गहियं कयंतया कलहो ।
पिट्टणय इयर विक्किय, गएसु चोरेहि ऊणऽग्यो । [भा.३६१] ना निण्हव इय दाउं, उवजुंजिय देहि किं विचिंतेसि।
विच्चामेलणदाने, किलिस्ससी तं च हं चेव ॥ दृ-एगा आभीरी सगडाणि घयस्स भरित्ता भत्तारेण समं नगरं विक्क या गया अन्नेहिं आभीरेहिं घयविक्क एहिं समं । तत्थ सो आभीरो उवरिं विलग्गओ सगडस्स हेवा आभीरी तीसे आभीरीए घयघडए पणामेति । तत्थ तेन नायं-गहितो । तीए नायं-न ताव मुंचति । ततो घडो पडित्ता भिन्नो । ताहेसा आभीरीभणति-तुमे अगहितोचेव मुक्को। आभीरो भणइ-तुमाए दुग्गहियं कयं । एवं तेसिं 'तुमं तुमति भणंताणं कलहो जातो । पच्छा सो आमीरो सगडातो उयरित्ता निसट्ट पिट्टित्ता । जं पि चिट्ठइ घयं तं पिछड्डियल्लयंतं तेसिं भंडताणं सुणएहिं चट्टियं भूमीए वा पविटुं। तावअन्नेहिं घयविक्क एहिं घयं विक्कीयं । ताहे ताई पविक्कीयाई । जाओ ऊणो अग्यो । तेसु य घयविक्कगेसु सगामं गएसु सायं एकल्लयाईजायाइंचोरेहिं उच्छूढाई॥ ___अक्षरगमनिका-आभीरी ब्रूते-त्वयाऽगृहीते मुक्तम् । आभीरः प्राह-दुःपरिगृहीतं त्वया कृतम् । एवं तयोर्विवदतोः कलहो जातः । आभीर्या पिट्टनम् । इतरेषु च विक्रायकेषु गतेषु चौरग्रहणंघृतस्यचऊनोऽर्ध। एषद्दष्टान्तः, अयमर्थोपनयः-एवं यः शिष्यआलापकंव्यत्यानेडयन् आचार्यै ‘मा एवं भण' इत्युक्तो ब्रूते-त्वयैवैवमालापको दत्तः । आचार्य प्राह-नाहमेवं दत्तवान् किन्तुत्वया विनाशितः । स प्राह-मा निहुष्व, न वर्तते स्वयमेव दत्त्वाऽन्यथा वक्तुम्, अद्यापिन किमपि विनष्टम्, उपयुज्य देहि, माऽन्य विचिन्तय, व्यत्यानेडनेन हि दाने त्वंचाहंच क्लिश्यावहे इति । एवं यो निष्ठुरं वदति कलह वा कुरुते तस्मै न दातव्यम् ॥
बिइया आभीरी तहेव नगरं गया। तहेव घयघडो भिन्नो । ताहे आभीरी भणइ-न तुमं दोसो, मम एस दोसो। आभीरो भणइ-न तुमं, ममं ति । ताहे सा वालुया गहिया ।उण्होदएण तावित्ता सीयलं काउं सव्वंधयं निरवसेसं गहियं । सथिल्लएहिं समं गया । न य चोरेहिं गहिया। नय घयस्स ऊणो अग्धो जातो ।। एवं यः शिष्यो ‘मा व्यत्यानेडय' इत्युक्तः सन् मिथ्यादुष्कृतं ददाति ‘मया विनाशितम्' इति । यदि वाऽऽचार्यैरेवानुपयुक्तैस्तदा दत्तं ततस्ते ब्रुवतेमिथ्यादुष्कृतम्, मयैवानुपयुक्तेनान्यथा प्रदत्तमिति।तत एतावताउपशाम्यति । तस्मादेताशस्य दातव्यम् ॥
साम्प्रतमेतेषांमुद्गशैलसध्क्षादीनामाभीरीसध्शपर्यवसानानां दाना-ऽदाने प्रायश्चित्तमाह[भा.३६२] सेल-कुडछिद्द-चालिणि, सुद्धो चउगुरुग घडदुवे होति ।
परिपूण महिस मसए, विरालि आभीरि एमेव ॥ वृ-मुद्गशैल-च्छिद्रकुट-चालनीसमानानांगुणनालक्षणेकार्येसमायतितेसूत्रमर्थंवा प्रयच्छन् शुद्धः, न खलु तत्र स्वस्यान्येषां वा शिष्याणां सूत्रा-ऽर्थहानि।अकार्ये पुनरेतेषु सूत्रा-ऽर्थों प्रयच्छतश्चतुर्गुरु । तथा घटद्विके' प्रशस्तवाम्येऽप्रशस्तावाम्ये अथवा बोडकुटेभिन्नकुटे व्याख्यानद्वयेन