Agam Sutra Satik 35 Bruhatkalpa ChhedSutra 2

SR No.: 003371
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1500
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 35, & agam_bruhatkalpa
File Size: 29 MB

Page 50

पीठिका- भा. १७१]
हीरति । तओ ठाणयं बद्धं रक्खंति इंते चोरे । 'एस चोरो निलुकंतो एति" तओ बंधिउं पिढिओ। सब्भावे कहिए मुक्को भणिओ य-भणिज्जासि ‘सुद्धं भवउ, खारो पडउ' । सो नगरसम्मुहं एइ । एगस्थ बीयाणि वाविजंति । तेन भणियं-सुद्धाणि हवंतु, खारो पडउ । तओ तेहिं 'किमकारणं वेरिओ एवं भासइ ?'त्ति पिट्टिओ । सब्भावे कहिए मुक्को भणिओ य-एरिसे कजे एवं भन्नइ 'एरिसं बहुं हवतु, गड्डाओ भरह एयस्स' । तओ वच्चंतो एगत्थ मयगं निजंतं दद्दूण भणइ-बहुं भवउ एरिसं । तत्थ वि विट्टिओ। सब्भावे कहिए मुक्को भणिओ य-एरिसे कजे एवं भन्नइ 'अञ्चंतवियोगो भवउ एरिसेणं कजेणं' । तओ गच्छंतो एगत्थविवाहे भणइ-एरिसेणं कज्जेणं अच्चंतवियोगो भवउ । एत्थ वि पिट्टिओ । सब्भावे कहिए मुक्को भणिओ य-एरिसे कजे एवं भणियव्वं 'निच्चं एरिसगाणि पिच्छंतया होह, सासयं भवउ' । तओ वच्चंतो एगत्थ नियलबद्धं दंडियं दद्दूण भणइ-निच्चं एरिसयाणि पिच्छता हह, सासयं च एवं हवउ । तत्थ विहओ। समावे कहिए मुक्को भणिओ य-एरिसे कज्जे एवं भणिज्जासि “एयाओ मे लहुं मुक्खो भवउ' । तओ गच्छंतो एगत्थ केइ मित्तसंघाडयं करिते पिच्छइ । तत्थ भणइएवाओ मे लहुं मोक्खो भवउ । तत्थ वि पिट्टिओ। सब्भावे कहिए मुक्को गओ नगरे । तत्थ एगस्स दंडिकुलपुत्तगस्स अल्लीणो सेवंतो अच्छइ । अन्नया दुभिक्खे अंबिलजाऊ सिद्धिल्लिया ! भज्जाए सो भणिओ-जाहि महायणमज्झाओ सद्दावेहि जेण भुंजइ, सीयला अजोग्गाअविस्सइ । तेन गंतूण महायणमझे वड्डेणं सद्देणं भणिओएहि एहि सीयली किल होइ अंबिलजाऊ । सो लज्जिओ घरं गओ। तेणं अंबाडिओ भणिओ यएरिसे कज्जे सणियंकने कहिजइ । अन्नया गेहं पलितं । तस्स भज्जाए भणियं-लहुंसद्दावेह ठक्कुरं । सो गंतुं सणियं कहेइ ! जाव सो तस्स अक्खाइ ताव सव्वं घरं ज्झामियं । तत्थ वि अंबाडिओ भणिओ य-एरिसे कने न विआगम्मइ, अक्खायगेण अप्पणा चेव पाणिएण वा विजइ । अन्नया तस्स दंडिकुलपुत्तगस्स हाऊण धूविंतस्स घूमो निगच्छद । तओ सो गोमत्तं योमुत्ताइयं च छुभेइ । एवं जो अन्नम्मि कहेयव्वे अन्नं कहेइ तस्स अननुओगो । सम्मं कहिजगाणे अनुयोगो।। भावे भावस्य विषयेऽनुयोगेऽननुयोगेच सप्तोदाहरणानि भवन्ति ।। तान्वेवाह[भा.१७२] सावगभज्जा सत्तवइए य कुंकणगदारए नउले ।
कमलामेला संवस्स साहसं सेणिए कोवे॥ वृ-प्रथममुदाहरणं श्रावकभार्या । द्वितीयं साप्तपदिकः पुरुषः । तृतीयं कौङ्कणकदारकः । चतुर्थं नकुलः । पञ्चमं कमलामेला । षष्ठं सम्बस्य साहसम् सप्तम 'श्रेणिके' श्रेणिकस्य कोपः॥ तत्र श्रावकभार्योदाहरणमिद्दम्-एगो सावगो अन्नं महिलंदटुंअज्झोववनोदुब्बलीभवइ । भजाए पुच्छिओ।निब्बंधे कहियं ताए भणियं-आनेमि। ताहे सा संज्झासमएतीसे अविरयाए तणएहिं वत्थेहिं अप्पाणं नेवस्थित्ता अंधयारे अल्लीणा।सो तीए समं अच्छिओ ।तओ बीवदिवसे अद्धिई पकओ वयं खंडियं' ।ताए भणियं-मा अद्धिइंपकरेहि।नखंडियं, अहंचेव आगया। साभिन्नाणं पत्तियावियो । एवं जो ससमयक्तव्वयं परसमयवत्तव्वयं भणइ, ओदइयभावलक्खणेणं उवसमियमालवक्खणं परूवेइ ताहे अननुयोगो भवति । सम्मं परूविजमाणे अनुयोगो ।।
साप्तपदिकोदाहरणमेवम्-एगम्मि पच्चंतगामे एगो।ओलग्गयमणूसो साहु-माहणाईणंन सुणेइ नेव अल्लियइन वा वसहिं देइ ‘मा मम धम्मं कहेहिइ, तो हंमा सदयो होहामि'त्ति । अन्नया
___www.jainelibrary.org