________________
१६५
उद्देशक : ४, मूल-११४, [भा. ५१८५]
एवंविधमस्मदीयं सूत्रं भवति । किञ्च[भा.५१८६] जे सुत्तगुणा भणिया, तविवरीयाइं गाहए पुचि ।
नित्थिनकारणाणं, सच्चेव विगिंचणे जयणा ॥ खु-ये सूत्रस्य गुणाः “निद्दोसं सारवंतंच, हेउजुत्तमलंकियं।" इत्यादयः पीठिकायां भणिताः 'तद्विपरीतानि तद्गुणविकलानि सूत्राणि पूर्वमेव तं ग्राहयेत् । ततः 'निस्तीर्णकारणानां' समाप्तविवक्षितप्रयोजनानां सैव "विवेचने' परिष्ठापने यतना भवति ।। एवं व्यवहारेण परिष्ठापनविधिरुक्तः । यस्तु व्यवहारेण न शक्यते परित्यक्तुं तस्यायं विधिः[भा.५१८७] कावालिए सरक्खे, तचनिय वसभ लिंगरूवेणं ।
वडुंबगपब्बइए, कायब्व विहीए वोसिरणं॥ वृ-गीतार्था अविकारिणो वृषभा उच्यन्ते, ते कापालिक-सरस्क-तत्रनिकवेषग्रहणेन तं परिठापयन्ति । यः वडुम्बकः-बहुस्वजनःप्रव्राजितस्तस्यैवंविधेन विधिना व्युत्सर्जनं कर्तव्यम्।
एतदेव भावयति[भा.५१८८] निववल्लह बहुपक्खम्मि वा वितरुणविसहामिणं बिंति ।
भिन्नकहा ओभट्ठा, नघडइ इह वच्च परतित्थिं ॥ वृ-यो नृपस्य वल्लभो बहुपाक्षिको वा-प्रभूतस्वजन-मित्रवर्गस्तयोरयं परिठापने विधिः-यदा नपुंसको रहसि तरुणभिक्षुमवभाषते भिन्नकयां वा करोति तदा ते तरुणवृषभा इदं ब्रुवते"इह यतीनां मध्ये ईशंन घटते, यदि त्वमीशंकर्तुकामोऽसि तत उनिष्क्रमणं कुरुपरतीर्थिकेषु वा व्रज ।। ततो यदि ब्रूयात्[मा.५१८९] तुमए समगं आमं, ति निग्गओ भिक्खमाइलक्खणं।
नासति भिक्खुगमादिसु, छोढूण ततो वि हि पलाति॥ वृ-'त्वया सममहं परतीर्थिकेषु गमिष्यामि' एवमुक्तः स तरुणवृषभ आममिति भणित्वा निर्गच्छति । निर्गतश्च भिक्षुकादिवेषेण गत्वा तेषु भिक्षुकादिषु प्रक्षिप्य नश्यति । यः पुनस्तत्र नीतोऽपितंसाधूनमुञ्चतितंरात्रौ सुप्तं मत्वा ततएव' भिक्षुकादिस्थानात्पलायते,भिक्षादिलक्ष्येण वा निर्गतो नश्यति ॥तओ नो कप्पंति.
मू.(११५) एवं मुंडावित्तए सिक्खावित्तए उवठ्ठावित्तए संभुंजित्तए संवासित्तए तंजहापंडए वाइए कीवे
दृ-यथैते पण्डकादयस्त्रयः प्रव्राजयितुंन कल्पन्ते एवमेत एव कथञ्चित् छलितेन प्रव्राजिता अपि सन्तः 'मुण्डापयितुं शिरोलोचेन लुञ्चितुंन कल्पते।एवं शिक्षापयितुं प्रत्युपेक्षणादिसामाचारी ग्राहयितुम् 'उपस्थापयितुं' महाव्रतेषु व्यवस्थापयितुं 'सम्भोक्तुम् एकमण्डलीसमुद्देशादिना व्यवहारयितुं 'संवासयितुम्' आत्मसमीपे आसयितुमिति सूत्रार्थः ॥अथ भाष्यम्[भा.५१९०] पव्वाविओ सियत्ति उ, सेसं पनगं अनायरणजोग्गो।
____ अहवा समायरंते, पुरिमपदऽनिवारिता दोसा॥ वृ-सपण्डकः ‘स्यात् कदाचिदनाभोगादिना प्रवाजितो भवेत्, इतिशब्दः स्वरूपपरामार्थः। एवं प्रवाजितोऽपि यदि पश्चाद् ज्ञातस्तदा “सेसंपणगं"ति विभक्तिव्यत्ययात् 'शेषपञ्चकस्य'
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org