________________
७८
निशीथ-छेदसूत्रम् -३- १५/९१६
चू-एतीए पुव्वद्धस्स इमं वस्खाणं[भा.४८७४] चउरो मरुग विदेसं, साहपारए सुणग रन्न सस्थवहो ।
ततियदिने पूइमुदगं, पारउ सुणगं हणिय खामो॥ घू-चत्तारिमरुआ सत्येण विदेसंगच्छंति । तेसिंपंचमो साहपारगो। तेन भणिता- “सुणगं सह नेह ।" तेहिं सह नीतो । ते सुणहच्छट्ठा अनेगाहगमनिजं विहं पवण्णा । तेसिं तत्थऽरन्ने वचंतणं सो सत्थो वहितो मुट्ठो त्ति भणियं होति । सो य सत्यो दिसोदिसिं पलातो । इतरे वि मरुयपंचजणा सुणगच्छट्ठा एक्कतो पट्टिता। अईवतिसियभुखिया तइयदिने पेच्छंति पूइमुदगं, मयगकलेवराउलं। तत्थ ते साहपारगेण भणिता-एयं सुणगंमारेउं खामो, एयंचसरुहिरंपाणियं पिवामो, अन्नहा विवज्जामो, एयं च वेदरहस्सं आवतीए भणियं न दोसो॥ एवं तेन ते भणिता[भा.४८७५]परिनामओ उ तहिं, एगो दो अपरिणता उ अंतिमो अतीव ।
__ परिनामओ सद्दहती, कण्णऽपरिणओ मतो एक्को ।। चू-तेसिं मरुयाणं एक्को परिनामतो, दो अपरिनामगा, चउत्थतो अतीवपरिनामगो । तत्थ जो सो परिनामओ तेणं जं साहपारगेणं भणियं, तं सद्दहिय अब्अवगयं ति वुत्तं भवति । जे ते दो अपरिनामया, तेसिं एक्केण साहपारगवयणं सोउं कण्णा ठइया- "अहो ।अकजं, कण्णा वि मेन सुणंति' । सोअपरिनामगोतं कुहियमुदगं सुणगमंसंच अखायमाणो तिसियभुखितो मतो ।। [भा.४८७६] बितिएण एतऽकिच्चं, दुक्खं मरिउंतितं समारद्धो।
किं एचिरस्स सिटुं, अतिपरिनामोऽहियं कुणति॥ चू-जो सो बितिओ अपरिनामगो सो भणाति-"एयं एयवस्थाए वि अकिच्चं, किं पुण दक्खं मरिजति"त्ति काउं “समारद्धो" नामखइयं तेन।जो सोअतिपरिनामोसो भणाइ- "केवचिरस्स सिटुं, वंचियामोत्तिअतीते कालेजनखातितं।" सोअन्नाणिविगाविगद्दभमंसाणिखादिउमाढत्तो, मजं च पाउं॥ [भा.४८७७] पच्छित्तं खु वहेजह, पढमो अहलहुस धाडितो बितिओ।
ततिओ य अतिपसंगा, जाओ सोवागचंडालो॥ धू-तत्थ जेहिंखइयं ते साहपारगेण भणिता- "इतो निच्छिण्णा समाणापच्छित्तं वहेजह।" तत्थ जो सो परिनामगो तेन अप्पसागारियं एगस्सअज्झावगस्स आलोइयं । तेन भणियं-वेदरहस्से वुत्तं- “परमन्नं गुलघृतमधुजुत्तं प्राशयेत् ।" एसेव पढमो । एयस्स य एयं अहालहुसं पच्छित्तं दिन्नं, सुद्धो । तत्थ जो सो अपरिनामओ, जेण “ण दुक्खं समारद्धं", सो निच्छिण्णो समाणो सुणगकत्ति सिरे काउं चाउवेजस्स पादेहिं पडित्ता साहेति, सो चाउवेजेण धिद्धिक्कतो निच्छूढो । जो सो ततिओ अतिपरिनामगो “नस्थि किं चि अक्खं अपेयं वा" अतिपरिनामपसंगेण सो मायंगचंडालो जातो॥एस दिटुंतो ।अयमत्थोवणओ-अद्धाणेवा गेलण्णे वा ओमोदरियाए वा[भा.४८७८] जह पारओ तह गगी, जहमरुगा एव गच्छवासी उ ।
सुणगसरिसा पलंबा, मडतोयसमं दगमफासुं। घू-उच्चारियसिद्धा । मरुएहिं य दिलुतो ति दारं गतं । इदानं "अद्धाणे"त्ति दारं । [भा.४८७९] एवं अद्धाणादिसु, पलंबगहणं कयावि होज्जाहि |
गंतव्यमगंतव्वं, तो अद्धाणं इमं सुणसु॥
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org