________________
उद्देश : १५, मूलं - ९१६, भा. ४७४९]
५३
तरस जा हेडा आरोवणा भणिता “दिट्ठे संकाभोतिगादि" सा सव्वा भाणियव्वा । जं पि आरिग्गहं सचित्तं तत्थ वि “दिट्ठे" संकाभोतिगादि तं चैव । नवरं कायपच्छित्तं परिते लहुगा, अनंते गुरुगा । एतेसु चैव सपरिग्गहेसु "कोति "त्ति भद्दो अनुग्गहं करेज- अनुग्गहं मन्यत इत्यर्थः, पंत पुणो पंतावणादि करेज्ज || सपरिग्गहो इमेसिं
[भा. ४७५०] तिविह परिग्गह दिव्वे, चउलहु चउगुरुग छलहुक्कासा । अहवा छलहु चिय, अंतगुरू तिविहदव्वम्मि ।।
धू- जं तं सपरिग्गहं तं तिहिं परिग्गहियं होज्जा - देवेहिं माणुसेहिं तिरिएहिं । जं तं देवेहिं तं तिविहं होजा जहन्नं मज्झिमं उक्कोसं । जहन्नं वाणमंतरेहिं, मज्झिमं भवणवासिजोतिएहि, उक्कोसं वैमाणिएहिं । दिव्वं जहन्नं वाणमंतरपरिग्गहियं गेण्हति । मज्झिमं परिग्गहं (हियं ] गेण्हति ङ्का । उक्कोसं परिग्गहियं गेण्हति छल्लहुअं । अधवा - तिसु छल्लहुअं तवकालविसेसियं, उक्कोसएहिं दोहिं वि गुरुअं कायव्वं ।। दिव्वं गतं । इदानिं माणुस्सं
-
[भा. ४७५१] सम्मर सम्म दुहा, सम्मे लिंगि लहुगुरुगो गिहिए । मिच्छा लिंगि गिही वा, पागय-लिंगीसु चउ लहुगा ।।
चू-जंतं माणुरसं परिग्गहियं तं दुविहं सम्मद्दिट्ठिपरिग्गहियं, "इयरे "त्ति मिच्छद्दिट्ठिपरिग्गहियं वा । "सम्म दुह" त्ति जंतं सम्मद्दिट्ठिपरिग्गहियं तं दुविधं "सम्मलिंगि" त्ति, सावएहिं लिंगत्थएहिं य । लिंगत्थपरिग्गहिए मासलहु, सावगपरग्गहिए मासगुरु । जं तं मिच्छादिट्ठिपरिग्गहियं तं चउव्विहं, तं जहा - अन्नपासंडिपरिग्गहियं, गिहत्थेहि य पायावञ्चपरिग्गहियं कोडुंबिय परिग्गहं इंडिय परिग्गहं एत्य गिहीहिं पागतेहिं अन्नपासंडियलिंगीहिं य चउलहुया पच्छित्त ।। गुरुगा पुण कोडुंबे, छल्लहगा होंति इंडिगारामे ।
[ भा. ४७५२]
तिरिया उ दुट्ट-दुट्ठा, दुट्ठे गुरुगेतरे लहुगा ।।
चू- कोडुंबियपरिग्गहे का | इंडियपरिग्गहे फ्रु । माणुसपरिग्गहं गतं । इदानिं तिरियपरिग्गहं दुविहं दुट्ठेहिं य अट्ठेहिं य । अहिसुणया अनिहुयहत्यिमादि दुट्ठेसु गुरुगा इयर त्ति अदुड्डा, तेसु लहुगा ।। तिरियपरिग्गहियं गतं । “परिग्गहेनुग्गहं कोइ "त्ति अस्य व्याख्या
[भा. ४७५३]
भद्देतरसुर- मणुया, भद्दो धिप्पंति दवणं भणति ।
अवि साहु गेह, पंतो छण्हेगतर कुज्जा ।।
चू- जेसिं सो परिग्गहो ते भद्दता वा होज, इयरा वा पंता वा । जत्थ जे सुरा वा मणुया वा जेहिं तं परिग्गहियं भद्दगेहिं ते तं घेप्पंतं दटुं भणेज्ज - “लठ्ठे कयं जं ते पलंबगा गहिया, अम्हे मो तारिता, भो हे साहू ! अन्ने वि पञ्जत्तिए गेण्हेसु, पुणो वा गेण्हेज्जह" । जो पुण पंतो सो इमेसिं छण्हं भेदानं एगतरं कुञ्जा ||
[भा. ४७५४] पडिसेहणा खरंटण, उवालंभो पंतावणा य उवहिम्मि । गेण्हण-कण-ववहार- पच्छकड्डुड्डाह निव्विसए ।
धू- पुव्वद्धेण पंचपदा गहिता । गेण्हणादी सव्वं पच्छद्धं छट्ठो भेदो ॥ तत्थ "पडिसेहो " इमी
[भा. ४७५५] जं गहितं तं गहितं, बितियं मा गेण्ह हरति वा गहितं । जासु व ममं कजे, माह सयं तु पडिसेहो ।
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org