Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 872

उद्देश : १३, मूलं - ८५२, [भा ४४२५]
३८५
जो पूएति सो दाता, त च दानं जं तारिसस्स अतिहिस्स दिजति । अतिथावुपस्थितः अतिथी ॥ अतिहि त्ति गतं । इदानिं "साणे" त्ति
[भा.४४२६] अवि नाम होति सुलभो, गोणादीणं तणादि आहारो । छिक्किक्कारहयाणं, न य सुलभो होति सुणगाणं ।।
चू- अवि सं सावणे । किं संभावेति ? गोणादीणं साणस्स य आहारदुल्लभत्तं । नाम इति पादपूरण | अहवा - नाम इत्युपसर्ग, अयं चार्थविशेषे, किं विसेसयति ? इमं गोणातीणं दुर्लभोऽप्याहारः तृणादिकं सुलभ एवम मन्तव्यः अटव्यां स्वयं भूतः प्रकीर्णत्वात्, न च श्वानादीतां । कुतः ? पराधीनत्वात् जगुप्सितत्वाच्च, छिक्किकारकरणा दंडादिभिश्च हन्यमानानां न सुलभ इत्यर्थः ॥ किंच[भा.४४२७] केलासभवणे एते, आगया गुज्झगा महिं । चरंति जक्करूवेणं, पूयापूयहिताहिता ॥
- कैलासपर्वतो मेरु, तत्थ जामि देवभवणाणि तन्निवासिणो जे देवा एते इमं मचलोगं आगच्छति जक्खरूवेण खानरूपेणेत्यर्थः । अह बुद्धी किमत्थं आगच्छंति ? भन्नति - पूयापूयहियाहिया । जो पूएति तस्स एते हितं ति हितं करेंति, जो पुण अपूयगो तस्स एते अहियं करेंति. अहवा पूयापूयहितागता । पूय त्ति पूयनिज्जा, एतेसिं एत्य पूयं हितं । लोगो करेति त्ति, तदत्थं एते आगता । साणित्ति गतं । एवमादिपसंसाए अप्पानं वन्नेति इमे दोसा
[ भा. ४४२८] एतेण मज्झ भावो, विद्धो लोगे यणातहञ्जम्मि । एकेके पुव्युत्त, भग-पंताइणो दोसा ॥
धू- "यणातहज्जुंमि ' ' त्ति - इम्मम्मि लोगे जो मनोगतं भावं जाणाति तस्स लोगो आउट्टति त्ति वृत्तं भवति, सोय दाता चिंतेति एतेण मज्झ मणोगतो भावो विद्धो त्ति नातो, ताहे सो दाता तस्स आउट्टो भद्दो सो उग्गमादि करेज, पंतो वा अदिन्नदानादिपदोसे करेज्ज । एते य एत्येव पुव्युत्ता ॥ इमं अत्यसेसं भन्नति
[ भा. ४४२९]
-
-
एमेव कागमादिसु, साणग्गहणेण सूइया होंति । जो वा जम्म पत्तो, वन्नेति तहिं पुट्ठऽ पुट्ठो उ ।।
धू- साणगहणण कागादिभत्ता वि गहिता । जो वा जम्मि अनिद्दिट्ठे पूयाभिरतो तं तहा पसंसंतो अप्पानं वन्नेति - पुच्छितो वा अपुच्छिओ वा दानफलं तस्स अनुकूलं कहयतीत्यर्थः ॥
इमे अपत्तं अनुमतिदोसा
[भा. ४४३०]
दानं न होति अफलं, पत्तमपत्तेसु सन्निजुजंतं । ईय विभणिते दोसा, पसंसतो किं पुण अपत्तं ॥
चू- सान्ने वि पसंसिते दोसो, किं पुण जो विसेसियं अपत्तं पसंसंति ॥ अपवादःअसिवे आमोयरिए, रायदुट्टे भए व गेलन्ने ।
[भा. ४४३१]
अद्धाणरोहए वा, जयणाए पसंसते भिक्खू ॥
मू. (८५३) जे भिक्खू तिगिच्छापिंडं भुंजइ, भुंजंतं वा सातिज्जति ॥
- रोगावणयणं तिगिच्छा, तं जो करेति गिहस्स तस्स आणादिणो दोसा, चउलहुं च से
पच्छित्तं ।
1625