________________
उद्देशक : १३, मूलं-८५१, [भा. ४४१४]
३८३ उच्चारति, घृतादि वा आहुतिं करेति, उक्कुडुगादिठाणं वा मंतुधारणं जाव उदात्तादी घोसो । एते समिहादओ अप्पणो ठाणेसु कज्जंता कालजुता भवंति, अन्नहा अजुत्ता । अहवा - संज्झातिगो कालो, तम्मि हीनाधियविवरीतता जोएयव्वा, जहा बंभणजातिकुलेसुअप्पानं जाणावेति ॥ [भा.४१५] उग्गातिकुलेसु विएमेव गणे मंडलप्पवेसादी।
देउलदरिसणभासा, उवणयणे दंडमादी वा (या) । चू-खत्तिएसुउग्गकुला, आदिसद्दातो वइस-सुद्देसु वि। कुल त्ति गतं । मंडलमालिहियं दटुं मल्लादिगणेसु हिनाहियं विवरीयंवा तत्थ विअप्पानं जाणावेति।गणत्तिगयं। सिप्पे अहिनवघडणं चिक्खयं वा सिप्पियं दटुं भणाति - "अहो ! देवकुलस्स उवणतो उवसंधारा पहाणो अहवा अप्पहाणो" त्ति । अहो आयामवित्थारे दुर्दु भणति - “एवतिए दंडे एयस्स उ"त्ति । इह दंडो हस्तः । आदिशब्दग्रहणाद्धन्वादि ।। किं चान्यत्[भा.४४१६] कत्तरि पयोयणापेक्ख, वत्थु बहुवित्थरेसु एमेव।
कम्मेसु य सिपपेसु य, सम्ममसम्मेसु सूइतरा।। चू- कर्तरीत्येष कर्तारः, स चशिल्पी कारापको वा, पओयणं कारणं, तं च दविणं, अवेक्खाऽपेक्ष्य दृष्ट्वा इत्यर्थः वत्थु (क्खा) उस्सियादि, बहुवित्थरं अनेगमेदं । एस अवयवत्थो। इमो उवसंघारत्थो-जो कत्ता सिप्पी सो जति पभूतं दविणजातं लभति तो वत्थू सुकयं बहुवित्थरं करेति। कारावगो विजति अस्थिपभूतं दविणजायं तो वत्थू सुकतं बहुवित्थरंकारावेति, तानि वत्यूणि बहुवित्थराणि “सम्म" कयाणि दटुंभणाति - 'सुसिप्पिणा कतं, कारावगोवा विसेसन्नू पहाणोआसित सुविढत्तंच दविणजातं।" अह "असम्म' वत्युंकयंदटुं भणाति-"दुस्सिक्खियस्स कम्म कारावगो वाअविसेसन्नूजेण दव्वं मुहा निजुत्तं, सुबीयमिव ऊसरे।" एवं अप्पानं कम्मेसु वा सिप्पेसु वा जाणावेति, सुआवेत्ति अप्पानं कम्मेसु वा, अकहंतो जाणावेइ, असूयाए पुण फुडमेव अप्पानं कहेइ- "अहं पि सिप्पी पुव्वासमेण आसी" ॥इमं बितियपदं[भा.४४१७] असिवे ओमोयरिए, रायदुढे भए व गेलन्ने।
अद्धाणरोहए वा, जयणाए वागरे भिक्खू॥ म. (८५२)जे भिक्खू वणीमगपिंडं भंजइ, भंजंतं वा सातिञ्जति।। [भा.४४१८] जे भिक्खू वणियपिंड, भुंजे अहवा विजो उ सातिज्जे ।
सो आणा अणवत्थं, मिच्छत्त-विराधनं पावे ॥ चू-कंठा । समणादिया साणपज्जवसाणा जे तेसुभत्ता तेसुदातारेसु अप्पानं वन्नेति । कहं ? भन्नति[भा.४४१९] मयमातिवच्छगं पि व, वणेति आहारमातिलोभेणं ।
समणेसु माहणेसुय, किविनाऽतिहिसाणभत्तेसु ॥ तू-जहामयमातिवच्छोअन्नाएगावीएवन्नेजति, गावीवातम्मिवन्निजति, सोय आहारादिस लुद्धो अप्पानं वन्नेति, लुद्धत्तमेव दोष इत्यर्थः । समणसद्दो इमेसु ठितो[भा.४४२०] निग्गंध सकतावस, गेरुय आजीव पंचहा समणा ।
तेसिं परिवेसणाए, लोभेण वणेज को अप्पं ।। चू-निगंथा साधू खमणा वा, सक्का रत्तपडा, तावसा वणवासिणो, गेरुआ परिवायया,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
___www.jainelibrary.org