Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 868

३८१
उद्देशक : १३, मूलं-८४९, [भा. ४४०२] [भा.४४०२] जामातिपुत्तपरिमारणं तु केण कहितं ति जणवातो।
जामातिपुत्तपतिमारएण खंतेण मे सिडें ।। चू-तत्थ जुद्धे सेजातरीए जामाउओ पुत्तो पती य मारिता । तत्थ लोगजत्तागतो जणो भासति - “केण अनागतं कहियं, जेन सन्नद्धेहिं महंतं जुद्धं कतं, जामातिपुत्तपतिमारणं च भे वत्तं?" ताहे सेज्जातरी रुयंती जणस्स कहेति- “एयं जामातिपुत्तपरिमारणं वत्तं, एयं च खंतेन कतं, जतो तेन सिहूं।" जम्हा एवमातिदासो भवंति तम्हा दतित्तणं न कायव्यं ॥
बितियपदे इमेहिं कारणेहिं करेज[भा.४४०३] असिवे ओमोयरिए, रायदुढे भए व गेलन्ने ।
अद्धाणरोहए वा, जयणा कहणंतु गीयत्थे। मू. (८५०) जे भिक्खू निमित्तपिंड भुंजइ, भुंजतं वा सातिजति॥
चू- तीतमनागतवट्टमामत्थाणोपलद्धिकारणं निमित्तं भन्नति, जो तं पर्युजिता असनादिमुप्पादेति सो निमित्तपिंडो भन्नति । आणादिया दोसा, चउलहुं च से पच्छित्तं । [भा.४४०४] जे भिक्खू निमित्तपिंडं, कहेज स तंतु अहव सातिले ।
सो आणा अणवत्थं, निच्छत्त-विराधणं पावे ।। चू- कंठा । तिविधो कालो-तीतो वट्टमाणो आगमिस्सो, एक्केक्कं छब्विहं निमित्तं पयुंजति । तस्थइमेछन्भेदा- लाभंअलाभंसुहंदुक्खंजीवियंमरणं एयम्मिपत्तेउज्जतेनियमासंजमायपरोभया दोसा भवंति । एत्थ तीतं अप्पदोसतरं, ततो आगमिस्सं बहुदोसतरं, ततो पडुप्पन्नं बहुदोसतरं ।। तत्थ पडुप्पन्ने इमं उदाहरणं[भा.४४०५] नियमा तिकालविसए, नेमित्ते छव्विहे भवे दोसा।
सज्जंतु वट्टमाणे, आउभए तत्थिमं नायं ॥ चू-इमा भद्दबाहुकया गाहा । एतीए इमा दो वक्खाणगाहातो[भा.४४०६] आकंपिया निमित्तेण भोइणी भोइए चिरगयम्मि।
पुव्वभणितं कहेंते, आगतो रुडो व वलवाए। [भा.४४०७] दाराभोयण एगागिआगमो परियणस्स पच्चोणो।
पुच्छा य खमणकहणं, साइयंकारे सुविनादि ।। चू-एगम्मे गामे ओसन्नो नेमित्ती अच्छति। तत्थ जो गामभोतितो सोपवसितो। तस्स य जा भोइणी सातं नेमित्तियं निमित्तंपुच्छति। ताहे तेन सा अवितहनिमित्तेण आकंपिया । अन्नदा सा तं पुच्छति-कया अमोग्गतिया एंति । सो य दिह्रो ।। सागते कए, पुच्छइ - कहं भे नातं? तेन भणियं- खमणो नेमित्ती, तेन कहियं । आगतो घरं । किलिसिंतोमणसा एस “वभिचारि"त्ति। भुत्तुत्तरे नेमित्ती सद्दावितो, कहेति निमित्तं । तेन जं किं चि पुव्वभणियं भुत्तं वा अनुभूतं वा सुविनादिगतं सव्वं सत्यङ्कारेहिं कहितं, एवं कहते वि कोवं न मुंचति ।। [भा.४४०८] कोहा वलवागभं, च पुच्छितो पंचपुंडगा संतु।
फाडणा दिढे जति नेव तो तुहं अवितहं कति वा ।। चू-ततो रुट्ठो (ददो) पुच्छति-एतीए वलवाए किं गब्भे त्ति? नेमित्तणा उवउत्तेम होइऊण भणियं-किसोरो पंचपुंडो । ततो रुट्ठो कालं न पडिक्खति त्ति, फाडेह उदरं, से फाडियं, दिट्ठो