________________
उद्देशक : ११, मूलं- ७३९, [भा. ३७५८ ]
२७९
हत्थेहिं अगनिसंघट्टणं हरिततसगतहत्यातो य भिक्खं गिण्हाविज्जति । यत्राग्नि तत्र वायुः । उष्णं वाशीतीकृत्य दाप्यते । एवं अपरिच्छित्ता जे उवट्ठवेति तस्स चउगुरुं दोहिं वि लहुं । पत्ते कहितत्थे अभिगतत्थे परिच्छितत्थे नातुं पत्ते देंते । “पासे”त्ति उवट्टविजमाणे आयरिओ अप्पणो वामपासे ठवेति, अन्नट्ट चउगुरुं । जति अत्थि ताहे चेतिए वंदित्ता महव्वयकहणा य काउस्सग्गं करेति, तत्थ चउवीसत्थयं चिंतेति, णवक्कारेण पारेत्ता चउवीसत्ययं फुडवियडं वायाते कट्टित्ता ताहे महव्वयउच्चारणं करेंति । सव्वत्थ पि तहेव चउगुरु । “इक्कमे" त्ति अस्य व्याख्या - "एक्केकं तिक्खुत्तो" पच्छद्धं कंठं । एक्केक्कं महव्वयं ततो वारा अतिक्कमति । अन्ने भणति - ततो वारा अपुरेत्ता अतिकमंतस्स चउगुरुं । जति संथरणे हिंडावेति तो चउगुरुं ॥
सा उवठ्ठवणा इमेरिसे कायव्वा
[भा. ३७५९]
दव्वातिसाहए ता, तहेव न तु गंतु उवरिमे हेट्ठ । दुविहा तिविहाय दिसा, आयंबिल जस्स वा जं तु ॥
- दव्व-खेत-काल- भावपसत्थेसु ताराचंद - बलेसुय साहगेसु सेसं वंदण-निवेयण-नित्थारगपयाहिणकरणसाधुनिवेदनं च जहा सामातिए तहेव कायव्वं, नो पंच महव्वए सई कढित्ता पुणो हे दो ततियं वारा कति, किंतु एक्केक्कं वतं तिन्नि वारा कढिज्जति । जाहे सम्भत्ता उवट्ठवणा ताहे उवडवियस्स साधुस्स आयरियउवज्झाया दुविहा दिसा दिज्जति । इत्थिया तइया - पवत्तिणीदिसा दिज्जति । जद्दिवसं उवट्ठवितो तद्दिवसं केसि चि अभत्तट्ठे भवति, केसिंचि निव्वितियं, केसिं चि आयंबिलं, केसिं चि न किं चि । जस्स वा जं आयरियपरंपरागतं छट्टट्टमातियं कारविजति । एसा उवट्ठवणा । इदानिं संभुंजणा जतो मंडलिसंभोगट्ठ सत्त आयंबिले कारविजति, निव्वितिए वा जस्स वा जं आयरियस्स परंपरागयं ॥
बितियपदेण अपत्तं अकवित्ता वि उवट्टविजति
[भा. ३७६०] बितियपदं संबंधी, कक्खड बहिभाव ओम संवासे । पत्तं व अपत्तं वा, अनलमुवट्ठवते भिक्खू ।।
धू- बितियपदेण सुत्तेण अपत्तं पि उवट्ठवेज्ज । जो संबंधी सयणिज्जओ पुत्तादी, जदि सो एवं चिंत्तिज्जा
[ भा. ३७६१] भुंजिंसु मए सद्धि, इदानिं णेच्छंति सा हु बहिभावं । अहियं खंति व ओमे, पच्छण्णं जेण भुंजंति ॥
- पुव्वं गिहवासे मए सद्धिं एगभायणे भुंजिंसु इदानिं एगभायणे भोत्तुं नेच्छंति, जति एएण करणेण सु बहिभावं कक्खडं गच्छति तो अपत्तंपि सुएण उवट्ठवेंति । “ओम” त्ति अस्य व्याख्यातं अनुवठ्ठवियं मंडलीए अनोयवियं पुव्वं भुंजावित्ता बाहिं नीणंति, सो तत्थ नीणिओ चिंतेति-ममं नीणित्ता अप्पणा किं पि अहियं खायति जेण पच्छण्णे भुंजंति । जति एतेन कारणेण कक्खडं बहिभावं गच्छति ॥ अहवा - "ओमि"त्ति किं चि सुंदरं पडुप्पण्णं अनेसणिज्जं "सेहस्स दिजिहिति"त्ति तं गहियं तं च तस्स दिन्नं सो भणेज्ज - एयं आयरियपायोग्गं कि मम दिज्जति तत्थ कोति भणेञ्जा
,
[भा. ३७६२] तव कप्पति न तु अम्हं, अनुवट्ठवितस्सऽ नेसियं सिट्ठे । जति गच्छति बहिभावं, अनुलोमा उड्डवट्ठवणा ॥
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org