Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 763

२७६
निशीथ-छेदसूत्रम् -२-११/७३८
[भा.३७४४] बाले वुट्टे किवे, जड्डे मत्ते यजुंगियसरीरे।
गच्छे पव्वइयाणं, संवासो एगतो भइतो।। चू-बालवुड्वाकारणेपव्वाविया, कीवोअभिभूतो, सरीरजड्डो, उम्मत्तो, सरीरजुंगितो, अदंसणो, एते सव्वो पव्वाविया संता एरिसा जाता । एतेसिं संवासो एक्कतोचेव,नपुढो।जदितेअन्नवसहीए ठविज्जति तो ते विसादं गच्छंति, तम्हा गच्छगता चेव विधीए परियट्टिजति । गुविणी कहंचि अनाता पव्वाविता जहा - करकंडुमाता पउमविता । पडिनीएण वा जहा पेढालेण जेट्ट । सा विहीए भावितसडकुलेसु संगुष्पति, सड्डा निसेसवट्टमाणि च वहंति, अंतरंतरे साहवो य ॥ [भा.३७४५] जिनवयणपडिक्कुटे, जो पव्वावेति लोभदोसेणं ।
चरितही य तवस्सी, लोवेति तमेव तु चरित्तं ।। चू- अडयालीसं पडिकुट्ठ सिल्ललोभेण अप्पणो चरित्तवुद्दिनिमित्तं परो पव्वावितो अप्पणो वि चरित्तघायं करेंति । इमं बितियपदं[भा.३७४६] पव्वाविओ सियत्ति य, सेसं पणगं अनायरणजोग्गं।
अहवा समायरंतो पुरिमपदनिवारिते दोसे। घू-जति अणलो पव्यावितो "सिअ"त्ति अजाणया जाणया वा कारणेण सेसं पणगं नायराविति।तंच इमं मुंडावण सिक्खावण उट्ठवण संभुंजण संवासे त्ति । सोएयस्स पणगस्स नायरणजोगो । अध आयरावेति तो पव्वावणपदे पुव्ववन्निए दोसे पावति-जत्थ जत्थ चउगुरु तत्थ तत्थ सुत्तणिवातो । सेसा पच्छित्ता सीसविकोवण? कहिया ॥
मू. (७३९)जे भिक्खू नायगं वा अनायगंवा उवासगंवा अनुवासगं वा अनलं उवट्ठवेइ उवट्टवेंतं वा सातिजति ।। [भा.३७४७] नायगमनायग वा, सावगमस्सावगंतु जे भिक्खू ।
अनलमुवठ्ठवेई, सो पावति आणमादीणि॥ चू- सूत्रार्थ पूर्ववत् । अणलं उव्ववेतस्स आणादी दोसा चउगुरुगं च । चिट्ठउ ताव उवठ्ठवणाविही । पव्वावणाविही ताव नाउमिच्छामि॥ [भा.३७४८] पुच्छा सुद्धे अट्टा, वा सामाइयं च तिक्खुत्तो।
सयमेव उ कायव्वं, सिक्खा य तहिं पयत्तेणं॥ चू-जाव उवट्ठति पव्वजाए सो पुच्छिन्नति- “कोसि तुम, किं पव्वयसि, किं च ते वेरग्गं? एवं पुच्छितो जति अनलो न भवति तो सुद्धो पव्वज्जाए कप्पणिज्जो । ताहे से इमा साहुचरिया कहिज्जति॥ [भा.३७४९] गोयरमचित्तभोयणसज्झायऽण्हाणभूमिसेज्जादी ।
अब्भुवगय थिरहत्थो, गुरू जहन्नेण तिण्णट्टा। चू-गोयरेतिदिने दिनेभिक्खं हिंडियव्यं । जत्थजंलब्भइतंअचित्तं घेत्तव्यं,तंपिएसणादिसुद्धं, आनियं पि बालवुड्डसेहादिएहिं सह संविभागेण भोत्तव्वं । निच्चं सज्झायज्झाणपरेण होयव्व । सदाअण्हाणगं, उदुबद्धे सया भूमिसयणं, वासासुफलगादिएसुसोतव्यं अट्ठरससीलंगसहस्सा घरेयव्वा, लोयादियायकिलेसा अनेगे कायव्वा । एयं सव्वं जतिअब्भुवगच्छतितो पव्वावेयब्वो।।