________________
१७८
निशीथ-छेदसूत्रम् -२-१०/६५०
घू-'खितिपतिट्टिय' नगरं । 'जियसत्तू राया । 'धारिणीदेवी । “सुबुद्धी' सचिवो । तत्थ नगरे ‘धनो' नाम सेट्ठी। तस्स 'भद्दा नाम भारिया । तस्स य धूया भट्ठा । साय माउपियभाउयाण य उवातियसयलद्धा । मायपितीहि य सब्बपरियणो भण्णति - “एसा जं करेउ न केण ति किंचिच्चंकारेयवं" ति। ताहे लोगेण से कयं नाम अचंकारियभट्ठा सा य अतीवरूववती, बहुसु वणियकुलेसु वरिजति।
धनोय सेट्ठी भणति-जोएयं न चंकारेहिति तस्सेसा दिजिहिति त्ति । एवं वरगेपडिसेहेति। अन्नया सचिवेण वरिता ।धणेण भणियं-जइन किंचि विअवराहे चंकारेहिसि तोतेपयच्छामो। तेन य पडिसुयं । तस्स दिन्ना । भारिया जाता। सोयनचंकारेति । सोय अमच्चो रातीते जामे गते रायकनाणि समानेउंआगच्छति। सा तंदिनेदिने खिंसति सवेलाए नागच्छसित्ति । ततोसवलाए एतुमाढत्तो। अन्नया रन्नो चिंता जाता - किमेस मंती सवेलाए गच्छतित्ति।
रन्नो अन्नेहिं कहियं - एस भारियाए आणाभंग न करेति त्ति । अन्नया रन्ना भणियं- इमं एरिसंतारिसंच कजंच सवेलाए तुमेन गंतव्वं । सोओसुअभूतो वि रायाणुअत्तीए ठितो।साय रुट्ठा वारं बंधेउं ठिता । अमच्चो आगतो उस्सूरे, “दार-मुग्घाडेहि"त्ति बहुं भणिता वि जाहे न उग्घाडेति ताहे तेन चिरं अच्छिऊण भणिता- “तुमं चेव सामिणी होज्जासि त्ति अहो मे आलो अंगीकतो"।ताहेसा “अहमालो"त्तिभणिया दारमुग्घाडेउंपियघरंगता। सव्वालंकारविभूसिता अंतरा चोरेहिं गहिता । तासे सव्वालकारं घेत्तुंचोरेहिं सेमावतिस्स उवनीता ।
तेन सा भणिता- मम महिला होहि त्ति । सोतं बलान भुंजति, सा वितं नेच्छति । ताहे तेन विसाजल्लगवेजस्सहत्ये विक्कीता। तेन विसाभणिता-मम भज्जा भवाहित्तिातंपिअनिच्छंतीए तेन विरुसिएण भणिता-“वणं"-पाणीयं, तातो जलूगा गेण्हाहि"त्ति । सा अप्पाणं नवनीएण मक्खेउं जलमवगाहति, एवं जलूगातो गेण्हति । सा तं अननुरूवं कम्म करेति न य सीलभंग इच्छति । सा तेन रूहिरसावेण विरूवलावण्णा जाया।इतोय तस्स भाया दूयकिच्चेण तत्थागतो, तेन सा अनुसरिस ति काउं पुच्छिता, तीए कहियं, तेन दव्वेण मोयाविया आनिया य । वमणविरयणेहिं पुण नवसरीराजाता । अमच्चेण य पञ्चाणेउघरमाणिया सव्वसामिणी ठविया । ताए सो कोहपुरस्सरस्स माणस्स दोसं दटुंअभिग्गहो गहितो- “न मे कोहो मानो वा कायव्यो । [भा.३१९७] सयगुणसहस्सपागं, वणभेसज्जं जतिस्स जायणया।
तिक्खुत्त दासिभिंदण, न य कोहो सयंच दानं च।। धू-तस्स घरे सयसहस्सपागं तेल्लमत्यि, तंच साहुणा वणसंरोहणथं ओसढं मग्गिय । ताए य दासचेडी आणता, “आनेहि" त्ति । ताए आणंतीए सहतेल्लेण एगं भायणं भिन्नं । एवं तिन्नि भायणाणि भिन्नाणि।नयसा रुठ्ठा ।तिसुयसयसहस्सेसु विणढेसुचउत्थवाराए अप्पणा उठेऊणं दिन्नं । जइ ताए कोहपुरस्सरो मेरुसरिसो मानो निजितो तो साहुणा सुदुतरं गिहतब्बो इति ॥ मायाए इम[भा.३१९८] पासत्थि पंडरज्जा, परिन्न-गुरुमूल-नातअभिआगा।
पुच्छा तिपडिक्कमणे, पुवमासा चउत्थं पि॥ कू-नाणातितियस्स पासेठितापासत्थी, सरीरोवकरणब(पा) उसा निच्चं सुकिल्लवासपरिहरित्ता
www.jainelibrary.org
Jain Education International
For Private & Personal Use Only