Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 587

१००
निशीथ - छेदसूत्रम् - २- १०/६२१
सहावेण वा कोति साधू अचियत्तो तं दहुं, अभिग्गहीयमिच्छद्दिट्ठी वा । [भा. २८३५] अहिगरण गिहत्थेहिं, ओसरणं कढणा य आगमनं । आलोयण पेसवणं, अपेसणे होंति चउलहुगा ॥
- एवमादिएहिं कारणेहिं गिहत्थेण समानमधिकरणमुप्पञ्जति। अधिकरणं करेंतो साधू बितियसाहुणा ओसारेयव्वो, अनोसरंतो बाहाए गहाय कड्डियव्वो । “आगमनं” ततो चिय सन्नियइंति, आलोएति य गुरुणो "अधिकरणं कतं" ति, ताहे गुरू वि उवसमणट्ठा तत्थ वसभे पट्टवेति, जति न पेसवेति तो गुरुणो चउलहुं पच्छित्तं ॥
[भा. २८३६ ]
आणाइणीय दोसा, विराहणा होति संजमाताए । चुग्गाहण सत्येणं, वारण अगनी विसं उवधी ॥
धू- सो गिही अनुवसमंतो संजमायविराहणं करेज्ज । जति पभू तो उन्निक्खमावेज, अप्पभू वापभुणा उन्निक्खमावेज, एवमादि-संजमविराधना । कसादिणा घाएज एवमादि आयरिवाधणा भवेज्ज । गिहत्तो अमुवसमंतो लोगंबुग्गाहेज्ज - नत्थि एतेसिं धम्मो । अहवा भणेज्ज - सणं वोसिरित्ता एते विक्खिरंति, न निल्लेवेंति वा, एसा पवयणविराधना । खग्गादिणा वा सत्येण हणेज, भिक्खं वा वारेति, अगनिना वा उवहिं उवस्सयं वा हेज्ज, विसगरादि वा देज, उवहिं वा हरावेज || एसा संजमायविराहणा दट्टव्या । तं पुन वारणं इमेसु ठाणेसु करेज
[भा. २८३७]
रज्जे देसे गामे, निवेसणगिहे य वारणं कुणति । जातेन विना हाणी, कुल-गण-संधे य पत्थारो ॥
चू- भत्तोवकरणवसहिमादिणा वारिते तेम विणा जा परिहाणी पीडा वा साहूणं तं गुरू वसभे अपेसवेंतो पावति । अहवा - पभवेंतो सव्वं चैव कुल-गण-संघं पत्थारेज्ज - विस्तरेण विनाशं कुर्यादित्यर्थः ॥
[भा. २८३८] एयस्स नत्थि दोसो, अपरिक्खगदिक्खगस्स अह दोसो ! भुकुज्जा पत्थारं, अपभू वा कारवे पभुणा ॥
चू- गिही चिंतेति एयस्स साहुस्स नत्थि दोसो, जो एयं अनुवसंतं अपरिच्छिउं दिक्खेति तस्स दोसो, तं चेव घायेति । पभू एवं सयमेव पत्थारं करेति, अपभू वा रायवल्लभो अवल्लभो वा अत्यपदाणेण पभुणा कारवेति ॥ जम्हा एते दोसा
[भा. २८३९] तम्हा खलु पडवणं, पुव्वं वसभा समं च वसभेहिं । अनुलोमण पेच्छामो, त्ति नेति अनिच्छमाणो वि वसभेहिं ।।
चू- गिहिउवसमणट्ठा पुव्विं आयरिओ वसभे पट्टवेति, न तं अधिकरणं करेंति, वसभेहिं वा समं सयमेव आयरितो गच्छति, गया अनुलोमवयणेहिं, "अनुलोमणं" त्ति प्रगुणीकरममित्यर्थः । अह सो गिही अनुणिचंतो भणेज - "तं ता कलहयितं आणेह, पेच्छामो, पच्छा खंमीहामी वा ।" ताहे वसभा तं तस्स अभिप्पायं नाऊण समीव र्णेति । अह सो साधू अनिच्छो ताहे वसहेहि अनिच्छमाणो वि बला नेयव्वो ।। ते पुण इमेरिसगुणजुत्ता वसभा पुव्विं पट्टविजति । [भा. २८४०] तस्संबंधि सुही वा, पगया ओयस्सिणो गहियवक्का । तस्सेव सुही सहिया, गर्मेति धेरा तगं पुव्वं ॥