Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 561

निशीथ-छेदसूत्रम् -२-१०/६१५
अगंतुकामस्स अवस्स ते लाभो भविस्सति त्ति गमणं करेति । किसिमादि अधिकरणेसु विसीदंतस्स अवरस बुड्ढी भविस्सति त्ति वागरिए अधिकरणे स्थैर्यं भवति । अहवा - परदेसं गंतुकामस्स इहेव लाभो भविस्सति त्ति थिरकते अधिकरणं भवति । इमं किणाहि इणं विक्किणाहि । इतो कम्मारंभातो सन्नियत्ताहि इमम्मि कम्मारंभे पयट्टसु, एवं ते लाभो भविस्सति । एवं अधिकरण दोसा ॥ इमे य दोसा
७४
।
[भा. २६९२ ] आएस विसंवादे, पओस-निच्छुभणादी - बोच्छेओ । अहिकरणं अन्नेन व, उड्डाहऽ न्नाण - वातो य ॥
चू- आएसे य विसंवतिए पदोसं गच्छेज्ज । वसहीओ वा निच्छुभेज्ज । आहारादिवसहाण वा वोच्छेदं करेज | अन्नेन वा निमित्तिएण सद्धिं अधिकरणं भवे, अन्नेन वा निमित्तिएण संवादिते साधूण अन्नाण-वादो भवति, उड्डाहो य भवेज्ज ॥
[ भा. २६९३ ] नियमातिकालविसए, निमित्ते छव्विहे हवति दोसो । स उ वट्टमाणे, आतुभ तत्थिमं नायं ॥
चू-नियमा अवरसं दोसो भवति, तिकालविसए अतीते वट्टमाणे एस्से य, छव्विहे लाभादिए सयमेव वर्तमानकाले आदेसे दोसो भवति, उभयमिति अप्पणो परस्स वा, तत्थिमं नातं ध्ष्टांत इत्यर्थः ॥
[भा. २६९४]
आकंपिता निमित्तेण, भोइणी होतिए चिरगतम्मि । पुव्वभणितं कधंते, आगतरुट्टी य वलवाते ॥
[ भा. २६९५ ] दाराभोगण एगागि, आगमो परियणस्स पञ्च्चोणीं । पुच्छाय खमणकहणं, सादीयंकारसुविणादी ॥
कोहो बलवा-गब्धं च पुच्छितो भणति पंचपुंडासो । फाल दिट्ठे जति नेवं तुह अवितहं कति वा ॥
[भा. २६९६ ]
चू- एगो निमित्तिओ तेन भोतिणी गामसामिणी आकंपिता अविसंवातिनिमित्तेन आउट्टता । अन्नता सा भोतिणी भोतियं चिरगतं पुच्छति - कथा सो भोतितो आगच्छति ? तेन कहियं - अमुगदिने अमुगवेलाए आगच्छति । ताहे तस्स नेमित्तियपुव्वभणितं इत्थिमादिपरियाणे सव्वं कहेति । सती असती त्ति मे दारं, तस्स आभोगणट्टा एगागी आगतो पेच्छति - सव्वपरियणो पचोणीए निग्गतो अ, मग्गति ता पच्चोणी ।
तेन पुच्छियं कह ते णायं ? तेहिं कहियं एरिसा तारिसी खमगो नेमित्तिओ, तेन कहियं । सोगतो तं बाहिरित्ता निमित्तं पुच्छति। तेन वि से सुविणादिसादीयंकारं निमित्तं अवितहं कहियं । सो भोतिओ तंमि कहिते ईसालुयभावेण रुट्ठो वडवाएसं पुच्छति - एस बलवा गब्भिणी, एतीए किं भविस्सति ? तेन भणियं - पंचपुडो आसो भविस्सति । तेन तक्खणा चेव फालविया दिट्ठा। ताहे भोतितो भणति - "जइ एवं न होतं तो तुह एवं पोट्टं फालियं होंतं ।" एवं अवितनेमित्तिया केत्तिया भविस्संति, जम्हा एते दोसा तम्हा न बागरे ॥ भवे कारणं
[भा. २६९७]
असिवे ओमोयरि, रायदुखं भए व गेलण्णे ।
अद्धाण रोहए वा, जयणाए वागरे भिक्खू ।। एतेह संथरंतो, पणगादी कम्मऽइच्छितो संतो ।
[मा. २६९८ ]
-