Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 560

उद्देशक : १०, मूलं - ६१३, [भा. २६८६ ]
७३
भिक्खू | अद्धाणे पडि सेवणा पवेसउत्तिण्णा मज्झे वा तिक्खुत्तो हिंडिउंच परियट्टे पणगहाणीए असंथरंतो जाहे चउगुरुं पत्तो ताहे गेण्हति । एवं न तस्स दोषेत्यर्थः ॥
मू. (६१४) जे भिक्खू पडुप्पन्नं निमित्तं वागरेति, वागरेंतं वा सातिजति ॥ भू. (६१५) जे भिक्खू अनागयं निमित्तं वागरेति, वागरेंतं वा सातिज्जति ॥
चू- पडुप्पन्नं नाम वट्टमाणं लाभालाभाति वट्टमाणे वागरेति । अणागतं एष्यं निमित्तं वागरेतिआगामस्स काले लाभाति चागरेति । छव्विहं निमित्तं इमं
[भा. २६८७ ] लाभालाभ सुह- दुक्ख जीवित-मरण तीतवज्जाई । गिहि- अन्नतित्थियाण व, जे भिक्खू वागरिज्जाणा ॥
चू- लाभालाभं सुहं दुक्खं जीवितं मरणं एताणि छ अतीतकालवज्जामि वागरेति वर्तमान एष्ये इत्यर्थः । गिहीणं अन्नतित्थियाणं वा जो वागरेज्ज भिक्खू सो आणादिदोसे पावेज || छव्विह वट्टमाणगप्रदर्शनार्थं
[भा. २६८८ ] पट्ठविओ मे अमुओ, लभति न लब्भति व तस्सिमा वेला । वीमंसा दुक्खीहं, सुहीति अमुअं च ते दुक्खं ॥
चू- अमुगो मया अमुगसमीवं पेसितो लाभनिमित्तं सो तत्थ तं लभेज न लभेज ? अहवा इमा तस्स आगमनवेला, सो लद्धलाभो अलद्धलाभो वा आगच्छति न वा ? वीमंसट्टा वा कोइ पुच्छेज - किमहं सुही दुक्खी वा ? अहवा वट्टमाणकाले चेव वागरेति इमं ते सारीरं दुक्खं माणसं वा वट्टति ॥
-
-
[भा. २६८९ ] जीवति मओ त्ति वा, संकितम्मि एगतरगस्स निद्देसं । एवं होहित तुझं, तस्स व लाभादओ एस्से ॥
-
चू-को ति विदेसत्थो न नज्ञ्जति जीवति मतो वा, एरिसे संकिते पुच्छितो एगतरनिद्देसं करेज्ज, एवं वट्टमाणे । एस्से वि जस्स पुच्छिज्जति सो पच्चक्खो परोक्खो वा । पञ्चक्खो भण्णति - तुज्झं एस्से काले एवं होहिति । लाभो अलाभो वा, सुहं दुक्खं वा, जीवियं मरणं वा । परोक्खे तस्सएस्से काले इमो लाभो अलाभो वा, सुहं दुक्खं, जीवितं मरण वा भविस्सति ।
जीवियत्ति भणिते
[भा. २६९०] आनंदं अपडिहयं, संखडिकरणं च उभयधा होइ । खेत्तादि मरण कोट्टण, अधिकरणमणागयं जं च ॥
चू- आनंद अपडिहयं करेति वर्धमानकमित्यर्थः । मतो त्ति भणितो संखडिकरणं करेज | एवं उभयहा अवि अधिकरणदोसो भवति । अहवा - मतो त्ति भणिते खित्तचित्तो भवे मरति वा, उर- सिर-कुट्टणादि वा करेज, मत्तिकिच्चकरणेसु वा अधिकरणं भवे । अहवा - अनागते निमित्ते वागरिते एते खित्तचित्तादिया दोसा भवंति ॥
जं च निमित्त बलेण कज्जसंघमं करेज्ज ||
[भा. २६९१] उच्छाहो विसीदंते, अगंतुकामस्स होति गमणं तु ।
अहिकरण थिरकणं, कय विक्कय सन्नियत्ती य ॥
चू- अणागतनिमित्तवागरणेण कज्जे विसीदंतस्स उच्छाहो कतो भवति । लाभत्थिणो परदेसं